Με μεγάλη επιτυχία, κάνω πως δεν βλέπω.
Με μεγάλη επιτυχία κάνω πως δεν ακούω.
Ενίοτε με μεγάλη επιτυχία κάνω και πως δεν αισθάνομαι…
Μιλάμε για μια κοινωνία πολιτισμένων ανθρώπων, μια κοινωνία που δειλά αφήνει πίσω της ταμπού και προκαταλήψεις.
Μια κοινωνία που αποδέχεται το διαφορετικό απ’ όπου και αν προέρχεται.
Άνθρωπο ίσοι, δικαιώματα ίσα προς όλους, σεβασμός στην αναπηρία, όποια μορφή κι αν έχει.
Μπλα… μπλα… μπλα…
Πολλά λόγια, ακόμα περισσότερη θεωρία και πράξη μηδέν.
Έχεις σκεφτεί πως αισθάνεται ένας άνθρωπος την στιγμή που τον κοιτάζεις περίεργα;
Σου περνάει ποτέ από το μυαλό τι νιώθει ένα παιδί στη ψυχή του όταν συναντηθούν τα βλέμματά σας;
Η μήπως πιστεύεις πως επειδή ίσως δε περπατά, η δεν ακούει, η δε βλέπει, η ακόμα κι αν δεν μιλάει και το νομίζεις πως είναι βυθισμένο στο δικό του κόσμο, εκείνο δε νιώθει;
Πρέπει να μάθεις πως νιώθει.
Ακόμα κι αν δε βλέπει νιώθει…
Την αύρα σου όταν το κοιτάς με οίκτο, τον ήχο της φωνής σου, όλη την αμηχανία που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή.
Αν βλέπει ακόμα χειρότερα καημένε, γιατί όσο εσύ πιστεύεις πως ζει στον κόσμο του αυτό έχει πάρει όλα τα μηνύματα από σένα προτού καν εσύ το καταλάβεις.
Είτε πρόκειται για λύπηση, είτε για φόβο, είτε για απλή περιέργεια για το τι μπορεί να έχει σε έχει νοιώσει…
Και ως ένα βαθμό, γίνεται κάπως κατανοητό όταν πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν παιδιά. Υπάρχουν ελαφρυντικά γι’ αυτήν τη κατηγορία.
Οι αδικαιολόγητοι όμως είναι αυτοί που έχουν γίνει γονείς.
Που δε ξέρω πως το έχουν δει το έργο και έχουν την αίσθηση πως κάτι παρόμοιο δε μπορεί να συμβεί σε κάποιο μέλος της δικής τους οικογένειας.
Πάψτε λοιπόν να κοιτάτε λες και βλέπετε τον ΕΤ τον εξωγήινο.
Μη γυρνάτε το κεφάλι όταν ακούτε κάποιον παράξενο ήχο. Είναι κάποια ψυχή που με ένα δικό της διαφορετικό τρόπο προσπαθεί να επικοινωνήσει.
Προσπαθεί να εκφράσει με άναρθρους ήχους αυτό που νοιώθει. Αυτό που θέλει να πει…
Μάθετε εν τέλει πως οι άνθρωποι, δεν είναι υποχρεωτικό να μοιάζουν με εσάς!
Αυτά τα πλάσματα ξέρετε δεν τρώνε ανθρώπους, οπότε μη σοκάρεστε αδίκως.
Διδάξτε στα παιδιά σας να σέβονται κάθε πλάσμα διαφορετικό.
Να αγκαλιάζουν την διαφορετικότητα
Να την αγαπούν
Να την προστατεύουν
Έτσι θα έχετε περήφανα να πείτε πως είστε γονείς και μεγαλώνετε αξιόλογους ανθρώπους.
Μα κι αν ακόμα δε μπορείτε να κάνετε αυτό…προσπαθήστε τουλάχιστον τούτο.
Μην περνάτε τα δικά σας λάθος μηνύματα, μην δηλητηριάζετε πλάσματα καθαρά με τις δικές σας φοβίες, τις δικές σας προκαταλήψεις τα δικά σας ταμπού.
Αφήστε τα μόνα να δουν, να νοιώσουν, να καταλάβουν και να κατανοήσουν.
Και να είστε σίγουροι πως από φύση το παιδί, θα αντιδράσει όμορφα και προστατευτικά προς κάποιο άλλο που στα μάτια του θα είναι διαφορετικό από εκείνο.
Ίσως αν αφήναμε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες στα παιδιά, να είμασταν σε θέση να μιλάμε για μια ύγειή κοινωνία όπου ο σεβασμός και η διαφορετικότητα, θα έχουν πραγματικά την αξία που πρέπει να έχουν.
Προς ενημέρωση σου λοιπόν…
Και βλέπω.
Και ακούω.
Και πάνω απ’όλα αισθάνομαι.
Με εκτίμηση,
Ένα διαφορετικό παιδί…
