Το αυτονόητο δικαίωμα των παιδιών να έχουν μια οικογένεια που τα αγαπά παραβιάζουν βάναυσα όσοι γονείς σηκώνουν χέρι πάνω τους και δυστυχώς η οικονομική κρίση οδηγεί περισσότερους γονείς στα όρια τους, προκαλώντας αύξηση στα περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκων. Το βαρύ τίμημα, που πληρώνουν τα παιδιά – τα αθώα θύματα της οικονομικής κρίσης- , αποτυπώνεται στον αυξημένο αριθμό καταγγελιών για σωματική κακοποίηση ή παραμέληση παιδιών και εφήβων, που δέχονται τρεις τηλεφωνικές γραμμές στήριξης
Καταγγελίες
Φωτιά πήρε το τηλεφωνικό κέντρο της Εθνικής Γραμμής Στήριξης για παιδιά SOS (1056), του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του παιδιού», που στο προηγούμενο 10μηνο δέχτηκε 359 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης, οι οποίες αφορούσαν σε 711 παιδιά. Αύξηση στις κλήσεις για παραμέληση ή κακοποίηση ανηλίκου αναφέρουν και οι δυο τηλεφωνικές γραμμές τη; Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ).
Σύμφωνα με την ΕΨΥΠΕ, τα παιδιά ζητούν βοήθεια γιατί οι γονείς τους τα παραμελούν συναισθηματικά και πρακτικά, δεν είναι «εκεί» για αυτά, ξεσπούν πάνω τους και γίνονται βίαιοι. Από τη δική του μεριά ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του παιδιού» κ. Κώστας Γιαννόπουλος επισημαίνει πως οι καταγγελίες που δέχτηκε ο Οργανισμός αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου και δεν αποτυπώνουν το μέγεθος του προβλήματος, εξηγώντας πως γι’ αυτό ευθύνεται και η ελληνική νοοτροπία, που προτρέπει τους πολίτες να σιωπούν. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από το ότι οι περισσότερες καταγγελίες είναι ανώνυμες.
«Οι εισαγγελείς ανηλίκων κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά δυστυχώς υπάρχουν παιδιά που ενώ έχει εκδοθεί εισαγγελική διαταγή να απομακρυνθούν από το σπίτι τους, παραμένουν εκεί, μαζί με τους γονείς -θύτες, καθώς δεν υπάρχει «στέγη» να τα δεχτεί», προσθέτει ο κ. Γιαννόπουλος, περιγράφοντας την πιο τραγική διάσταση του προβλήματος. Επειδή οι στέγες (όπως τα Παιδικά Χωριά SOS) είναι γεμάτες, πολλά κακοποιημένα παιδιά διαμένουν προσωρινά σε νοσοκομεία, ενώ εθελοντές από το «Χαμόγελο του παιδιού» πηγαίνουν εκεί με βάρδιες για να τα προσέχουν. «Τα παιδιά δεν παραμελούνται άμεσα μόνο από γονείς, αλλά και από το δύσκαμπτο σύστημα», επισημαίνει ο κ. Γιαννόπουλος. Και καταλήγει: «Οι έφηβοι που κακοποιούνται βάναυσα από τους γονείς τους δεν μιλούν. Προστατεύουν τους γονείς τους και αυτό είναι το μεγαλείο της παιδική ψυχής, που κρατά ζωντανή την εικόνα του καλού γονιού».
«Πηγή προβληματισμού»
Η ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και συγγραφές Αλεξάνδρα Καππάτου εξηγεί πως η παρατεταμένη ύφεση αποτελεί εκλυτικό παράγοντα για την αύξηση των φαινομένων παραμέλησης, κακοποίησης και εγκατάλειψης ανηλίκων. «Η όλη κατάσταση δημιουργεί στους γονείς δυσανεξία στη συμπεριφορά των παιδιών. Είναι τραγικό τα παιδιά από πηγή χαράς να γίνονται πηγή προβληματισμού ή πρόβλημα. Δυστυχώς , πάμε πίσω και κινδυνεύει να ακυρωθεί όλη η πρόοδος που έχουν κάνει οι γονείς την τελευταία 20ετία για το πώς θα ανατρέφουν τα παιδιά τους. Αντί να ψάχνουν νέους τρόπους προσέγγισης αναζητούν το αυτονόητο, δηλαδή πως θα βγάλουν το μεροκάματο για να ζήσουν τα παιδιά τους».
Όπως εξηγεί η ψυχολόγος, η κακοποίηση των ανηλίκων είναι σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική. Με τη βία εκφράζονται οι πιο ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού και η οικονομική δυσπραγία οδηγεί σε ρήξη των σχέσεων. Η κ. Καππάτου περιγράφει το προφίλ του γονιού που κακοποιεί το παιδί του: «Πρόκειται για άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανώριμο συναισθηματικά, που έχει βιώσει την απόρριψη, απαιτεί απόλυτη υπακοή και πειθαρχία και αγαπά τα παιδιά του με αρρωστημένο τρόπο. Όσο για τα παιδιά – θύματα, είναι φοβισμένα, παθητικά, ανασφαλή, με διαταραχές συμπεριφοράς και κακή απόδοση στο σχολείο. Μεγαλώνοντας παρουσιάζουν ροπή σε παραβατική συμπεριφορά».
Από την Αλεξία Σβώλου, Eλεύθερος τύπος
