Στην Ελλάδα η έννοια της οικογένειας είναι κάτι πολύ συγκεκριμένα δομημένο. Οι περισσότεροι –κυρίως παλιάς κοπής άνθρωποι- έχουν δογματικές αντιλήψεις για το τι είναι οικογένεια. Για πολλούς το να αποφασίσει κανείς να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί, είναι λάθος για το παιδί ή δεν συνιστά αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως «οικογένεια». Έχουν αναρωτηθεί άραγε τι γίνεται όταν η ζωή βίαια επιβάλει κάτι τέτοιο, με την απώλεια ενός απ’ τους δυο γονείς; Ας μην μπούμε σ’ αυτήν την συζήτηση. Μια μονογονεϊκή οικογένεια, δεν είναι λιγότερο οικογένεια. Ελάτε να δούμε 5 θετικές επιπτώσεις που έχει στο παιδί.
-Η ανάπτυξη ισχυρότερων δεσμών
Το να περνά κανείς ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά, του επιτρέπει ταυτόχρονα να δημιουργήσει πιο δυνατούς δεσμούς που στην πραγματικότητα μπορούν να είναι ισχυρότεροι από ότι θα ήταν αν δεν ήταν ο μοναδικός γονέας της οικογένειας. Όταν ο γονέας παίζει τον μοναδικό γονικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, έχει σαφέστατα μεγαλύτερη ευθύνη αλλά δεν μοιράζεται τον ρόλο και τον δεσμό αυτόν με κανέναν. Μεγάλο το βάρος αλλά μεγάλη και η ανταμοιβή αν τα πράγματα γίνονται σωστά μέσα στην οικογένεια.
-Κι όμως οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι περισσότερο σωστά κοινωνικοποιημένες
Θα έχετε σίγουρα ακούσει να λένε πως χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό για να μεγαλώσει ένα παιδί. Ισχύει, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν διάφορες φιγούρες στην καθημερινότητά τους και οι γονείς χρειάζονται «χέρια» για να τα προφτάσουν όλα. Σύμφωνα με μελέτες, οι μονογονεϊκές οικογένειες συνήθως είναι περισσότερο σωστά κοινωνικοποιημένες. Οι άλλες οικογένειες έχουν «τους εαυτούς τους». Βοηθούν ο ένας τον άλλον και έχουν μια εσωστρέφεια από τη φύση τους. Η μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της, θα χρειαστεί βοήθεια από φίλες, από γονείς φίλων των παιδιών της, από τους ίδιους τους γονείς της ή ακόμη και από εθελοντές! Γι’ αυτό και οι οικογένειες αυτές είναι πιο εξωστρεφείς και κοινωνικοποιημένες.
-Μοιράζονται τις υποχρεώσεις και τα παιδιά γίνονται από νωρίς πιο υπεύθυνα
Για τις μονογονεϊκές οικογένειες το ότι κάθε μέλος της οικογένειας έχει τις δικές του ευθύνες και αρμοδιότητες, είναι μονόδρομος. Όλοι βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού και όλοι φροντίζουν για την άριστη συνεργασία της οικογένειας. Οτιδήποτε άλλο δεν λειτουργεί… Τα παιδιά μαζεύουν το πιάτο τους, είναι ανεξάρτητα και τακτοποιούν το δωμάτιό τους, κάνουν μόνα τους το μπάνιο τους και φροντίζουν τα ρούχα τους. Κάπως έτσι, γίνονται πιο υπεύθυνα και με συναίσθηση του ρόλου τους και τον ευθυνών τους.
-Τα παιδιά της μονογονεϊκής οικογένειας διαχειρίζονται αλλιώς τις αντιξοότητες
Τα παιδιά της μονογονεϊκής οικογένειας αντιλαμβάνονται πιο εύκολα τον σκληρό αγώνα που δίνει η μητέρα τους ή ο πατέρας τους για να τα μεγαλώσει. Είναι παιδιά που έχουν μάθει να μην τα έχουν όλα όσα αυτονόητα και να ξεπερνούν τις απογοητεύσεις τους με πιο ανώδυνο τρόπο. Δεν είναι σκληρά παιδιά. Αντιθέτως. Είναι όμως παιδιά που διαχειρίζονται τις αντιξοότητες με λογική, σε σύγκριση με τα παιδιά των άλλων οικογενειών που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αποκωδικοποιήσουν μια απογοήτευση ή μια στενοχώρια τους.
-Καλύτερη επαφή με τον πραγματικό κόσμο
Τα παιδιά της μονογονεϊκής οικογένειας έχουν όλη την αγάπη της μαμάς ή του μπαμπά, ωστόσο δεν τους συμπεριφέρεται μια ολόκληρη οικογένεια σαν να είναι το κέντρο της προσοχής. Έχουν όλη την αγάπη και την προσοχή αλλά με πιο υγιή τρόπο. Κάπως έτσι, συνειδητοποιούν καλύτερα την πραγματικότητα και είναι πιο έτοιμα για την γνωριμία τους με τον πραγματικό κόσμο όταν θα ενηλικιωθούν.
