Η αλήθεια είναι ότι συχνά στην καθημερινότητά μας όσοι έχουμε δύο ή περισσότερα παιδιά ερχόμαστε αντιμέτωποι με καβγάδες, φωνές, εκδηλώσεις ζήλειας και ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά μας..
Οι αιτίες ποικίλλουν. Η αυτοπεποίθηση των παιδιών μας, η ηλικία, το αίσθημα της ζήλειας και οι συγκρίσεις, οι σκέψεις των παιδιών μας, η προσπάθειά τους να κεντρίσουν την προσοχή μας, η προσπάθειά τους να επιβληθούν έναντι του αδελφού τους, τα δικά μας λάθη…
Συχνά οι γονείς μπορεί να συμπεριφερθούμε με τρόπο που θα επιδεινώσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά μας και τον καυγά τους. Μπορεί να είμαστε κουρασμένοι, μπορεί να θέλουμε να λήξουμε τον καυγά τους γρήγορα, μπορεί να μας ζητήσουνε τα παιδιά μας να εμπλακούμε, μπορεί να φοβόμαστε για την εξέλιξη του καυγά ή της συζήτησής τους.
Τι χρειάζεται λοιπόν να προσέξουμε στις διαχειρίσεις μας;
- Την εμπλοκή μας στον καβγά ή στην διαφωνία των παιδιών. Η αλήθεια είναι ότι όλοι θα επιλέγαμε να ζούμε σε ένα σπίτι χωρίς καυγάδες, χωρίς φωνές. Και ο καυγάς όμως, και η διαφωνία είναι κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Δεν χρειάζεται πάντα να παρεμβαίνουμε σε μία διαφωνία των παιδιών μας, γιατί συχνά και συνήθως άθελά μας, θα ενισχύσουμε τον καυγά και μπορεί να πάρουμε θέση. Ο καβγάς και η διαφωνία ακολουθεί μία πορεία εξέλιξης, στην οποία πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μαςκαι κορυφώνεται με την επίλυση, τη συγχώρεση και την ολοκλήρωση της διαφωνίας.
- Την επιβολή της δικής μας άποψης. Αφήστε τα παιδιά να μιλήσουνε, να εκφραστούνε, μην μπείτε στη διαδικασία για να τους επιβάλετε την δική σας άποψη. Προσπαθήστε να ηρεμήσετε τα παιδιά σας, όταν εμπλακείτε. Κινητοποιήστε τα να μιλήσουν, όσο αντιφατικές και να είναι οι απόψεις τους. Δείξτε στα παιδιά σας ότι τα ακούτε και στη συνέχεια προσπαθήστε με πρακτικά παραδείγματα να τους δείξετε τις συμπεριφορές τους και τις συνέπειες των πράξεών τους.
- Τις φωνές μας. Όταν χάνουμε την υπομονή μας και όταν θέλουμε να ολοκληρωθεί μία διαφωνία ή ένας καβγάς, συνήθως φωνάζουμε για να πείσουμε τα παιδιά μας ή για να τα τιμωρήσουμε. Αυτό όμως που στην πραγματικότητα κάνουμε είναι να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας στην αντιγραφή ενός προτύπου. Ενός προτύπου που θα φωνάξει στα παιδιά του, ενώ ταυτόχρονα θα ζητάει από τα παιδιά του να κάνουν κάτι άλλο, π.χ. να μην φωνάζουν ή να μην χτυπάνε. Πόσο πιθανό είναι άραγε το παιδί μας να σεβαστεί αυτό που του λέμε, ενώ εμείς κάνουμε το ακριβώς αντίθετο έναντί του;
- Τη σύγκριση των παιδιών μας. Η σύγκριση είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας γονέας, καθώς όχι μόνο δεν βοηθάει στην δημιουργία ενός θετικού προτύπου συμπεριφοράς, αλλά καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και τη ζήλεια ανάμεσα στα παιδιά, και μειώνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεικόνα των παιδιών μας.
Η καθημερινότητα με τα παιδιά μας είναι συχνά μία πρόκληση. Μία πρόκληση με έναν μεγάλο στόχο για όλους τους γονείς. Την αυτό-διαχείριση.
Μην διστάζετε να μας στέλνετε τους προβληματισμούς σας για θέματα που θέλετε να αναλύσω και να συζητήσουμε. Περιμένω με ανυπομονησία τις προτάσεις σας.
