Ποιος είναι ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του άντρα; Όλοι σας τον γνωρίζετε πολύ καλά. Δεν είναι άλλος απ’ το γεγονός ότι ενδεχομένως κατά τη διαδρομή της ζωής του, ο άντρας θα γίνει πατέρας με κόρη. Έχετε παρατηρήσει πόση αγωνία κι ανησυχία συγκεντρώνεται στο βλέμμα του όταν αναμοχλεύει μνήμες και καμώματα της δικής του νεανικής ηλικίας αλλά και των φίλων του σε γυναίκες που πλήγωσε με το χειρότερο τρόπο;
Το υπέροχο εδώ, είναι πως συνήθως αντιλαμβάνεται μια πελώρια αλήθεια, την οποία δεν είχε αναλογιστεί ποτέ παρά μόνο τώρα που κι ο ίδιος πρόκειται ή έχει αποκτήσει πρόσφατα κόρη.
Και ποια είναι αυτή η συνταρακτική αλήθεια; Μα φυσικά το ότι η γυναίκα που πλήγωσε με ελαφρά την καρδία στο παρελθόν ήταν κι εκείνη κόρη κάποιου άλλου. Κι αυτό συμβαίνει γιατί δυστυχώς έτσι είμαστε οι άνθρωποι, χωρίς ενσυναίσθηση. Όταν το πρόβλημα είναι του γείτονα, δε μας αφορά η έκβαση των πράξεών μας. Δεν αναλογιζόμαστε τι ακριβώς μας επιτρέπουμε να συμβεί, προερχόμενο από τις πράξεις μας. Για να το αντιληφθούμε καλύτερα και να το αξιολογήσουμε πρέπει απαραίτητα να συμβεί πρώτα σ’ εμάς και στη συνέχεια θυμόμαστε για πάντα. Δεν ξεχνάμε. Κι όσο πιο πολύ πληγωθήκαμε τόσο πιο έντονα θυμόμαστε. Τραγικό κι ειρωνικό συγχρόνως.
Άλλη μια σημαντική παράμετρος, που δε λαμβάνεται υπόψη, είναι το γεγονός πως κανείς μας δε φύτρωσε. Ω ναι! Απίστευτο; Απίστευτο. Προερχόμαστε από οικογένειες, από ανθρώπους που μας μεγάλωσαν και μας έδωσαν ό,τι είχε ο καθένας τους για να μπορούμε κι εμείς με τη σειρά μας να συνεχίσουμε από τούδε κι εμπρός ανεξάρτητοι, ελεύθεροι κι ωραίοι.
Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει συζητήσεις αντρών που καταριούνται και τρελαίνονται μόνο στην ιδέα πως κάποτε θα γίνουν κι εκείνοι πατεράδες κοριτσιών; Όλοι μας έχουμε βιώσει κάτι σχετικό. Και μετά από αυτό, οι άντρες φτύνουν τον κόρφο τους από φόβο μην τους τύχει, ενώ οι γυναίκες αισθάνονται μια ανυπέρβλητη ικανοποίηση που επιτέλους θα δουν κι εκείνοι το φως.
Οι περισσότεροι εν δυνάμει μπαμπάδες κοριτσιών, βρίσκουν λύση ν’ απαλύνουν την ανησυχία τους με έναν τρόπο. Ποιον; Μη που πείτε πως δεν έχετε ακούσει να βγαίνει από το στόμα τους «Εγώ το κορίτσι μου θα το προσέχω διπλά, θα το έχω κλειδαμπαρωμένο, θα γίνω σκιά σ’ όποιον την πληγώσει» κι άλλα πολλά λόγια τα οποία υποδηλώνουν αρχικά το φόβο και στη συνέχεια ανυπέρβλητη προστασία και φροντίδα για το δικό τους παιδί.
Σ’ αυτό εδώ το σημείο, θα σταματήσω και θα σας πω μια λέξη που χαρακτηρίζει την παρούσα κατάσταση: Μπουμερανγκ !
Εν κατακλείδι, επειδή όλα μα όλα σ’ αυτή τη ζωή είναι κύκλος και το κάρμα παραμονεύει στη γωνία, εσύ που είσαι νέος, ωραίος και μοιραίος και πιστεύεις πως η ζωή υφίσταται μόνο στο παρόν σου και στα σημερινά επιπόλαια δεδομένα σου, ξανασκέψου. Σκέψου διπλά την επόμενη φορά που δε θα σε νοιάζει να πληγώσεις κορίτσια άλλου μπαμπά. Όσο για σένα, που έχεις ήδη μια κόρη που υπεραγαπάς, δεν μπορείς να κάνεις κάτι πλέον παρά μόνο να την προσέχεις και να την προετοιμάζεις για το πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Πωλίνα Πανέρη
