Όσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή του μπαμπά στο να έρθει στον κόσμο ένα παιδί, τόσο σημαντική είναι η συμμετοχή του και στην ανατροφή του.
Ο ρόλος που διαδραματίζει ένας πατέρας στο μεγάλωμα ενός παιδιού είναι η συνισταμένη δύο παραγόντων: της διάθεσης και του χρόνου που διαθέτει.
Η ομαλή (ψυχική-σωματική) ανάπτυξη ενός παιδιού προϋποθέτει τη συμμετοχή και των δύο γονέων έστω κι εάν ένας από τους δύο συμμετέχει περισσότερο.
Ο πατρικός ρόλος είναι πιο περιορισμένος από το μητρικό στην ανατροφή των παιδιών, είτε λόγω στερεοτυπικών αντιλήψεων («ο άντρας δεν είναι για να μεγαλώνει παιδιά») είτε λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, που συνεπάγονται μειωμένο ελεύθερο χρόνο και σωματική-πνευματική κούραση.
Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να εδραιωθεί η εικόνα του πατέρα τόσο στη ζωή όσο και στην ψυχή ενός παιδιού.
Όπως σε κάθε τομέα, έτσι και στις σχέσεις γονέων-παιδιού «η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά». Υπάρχουν, λοιπόν, μικρά «βήματα» που μπορεί ένας πατέρας να κάνει για να έρθει πιο κοντά στο παιδί του.
