Με παπούτσια ή ξυπόλητα τα παιδιά μέσα στο σπίτι;

Τα πόδια ενός νεογέννητου μωρού είναι στο ένα τρίτο του ενήλικου μεγέθους του. Στην ηλικία του ενός έτους είναι σχεδόν το μισό από το τελικό τους μέγεθος. Πέρα από αυτές τις διαφορές στο μέγεθος, τα πόδια ενός μωρού διαφέρουν σε πολλά σημεία από αυτά των ενηλίκων. Διαθέτουν πολύ λίπος, που τα κάνει μαλακότερα και πιο στρογγυλά. Είναι επίσης πολύ πιο ευλύγιστα, καθώς συνεχίζεται η οστεοποίηση των χόνδρων μέσα τους. Τείνουν να κλείνουν προς τα μέσα, δείχνοντας στραβά. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό οφείλεται στο στρίμωγμα του εμβρύου μέσα στη μήτρα για τόσο καιρό προτού γεννηθεί. Όταν θα αρχίσει να περπατάει, αυτά τα γνωρίσματα των πρώτων μηνών είναι πολύ λιγότερο εμφανή.

Ίσια πόδια

Τα στραμμένα προς τα μέσα πόδια του νεογέννητου ισιώνουν με το πέρασμα των μηνών. Κάποιοι γονείς ανησυχούν οταν βλέπουν τα νήπια τους, να προσπαθούν να περπατήσουν με τα στραβά ποδαράκια τους και να βαδίζουν σαν «παπάκια» αλλά αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και διορθώνεται φυσικά, καθώς το παιδί μαθαίνει να περπατάει λιγότερο αδέξια. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσετε να επιταχύνετε τη διαδικασία.

Παπούτσια για μωρά

Πολλά χρόνια πριν έλεγαν στους γονείς, ότι επειδή τα νήπια είχαν ασταθείς αστραγάλους και επίπεδα πέλματα, χρειάζονταν ειδικά παπούτσια για να τα βοηθήσουν στο περπάτημα. Σύστηναν έτσι σκληρά, ψηλά με άκαμπτη σόλα δερμάτινα παπούτσια, που θα τα βοηθούσαν να περπατήσουν γρηγορότερα. Πρόσφατες έρευνες ωστόσο, αποκάλυψαν πως στην πραγματικότητα το πέλμα των μωρών δεν είναι επίπεδο. Όταν έπαιξαν προς τα πίσω σε αργή κίνηση βιντεοσκοπήσεις μωρών που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, είδαν πως χρησιμοποιούσαν την κίνηση φτέρνα-δάχτυλα, όπως κάνουν οι ενήλικες στο βάδισμά τους. Επίσης, οι αστράγαλοι τους είναι ικανοί να τους παρέχουν εξαιρετική ισορροπία. Το μόνο που χρειάζεται όταν αρχίζουν να περπατάνε έτσι, είναι μια περίοδος εξάσκησης καθώς το νήπιο μαθαίνει πως να ασκεί αυτό το νέο είδος κίνησης. Παράλληλα, σκληραίνουν οι μύες και οι αρθρώσεις από την επαναλαμβανόμενη χρήση.

Περπατώντας ξυπόλητο

Μελέτες σε παιδιά που μεγαλώνουν οι φυλές που βαδίζουν ξυπόλητες, απέδειξαν πως έχουν λιγότερα προβλήματα στα πόδια από τα παιδιά σε χώρες όπου η χρήση παπουτσιών είναι ο κανόνας. Όσο περισσότερο επιτρέπετε στο νήπιο να περπατάει ξυπόλητο, τόσο καλύτερη θα είναι η φυσική ανάπτυξη των πελμάτων του με το πέρασμα των μηνών. Τα ξυπόλητα νήπια αναπτύσσουν δυνατότερους και πιο συντονισμένους μυς από εκείνα που φοράνε συνεχώς παπούτσια.

Ιδιαίτερα για τα παιδιά, όταν δεν φορούν παπούτσια μπορούν να τρέξουν, να σκαρφαλώσουν, να ισορροπήσουν και να προσαρμόσουν την ταχύτητα του σώματός τους καλύτερα. Μάλιστα, συνιστάται τα παιδιά να μη φορούν παπούτσια στα πρώτα τους βήματα καθώς με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλός τους αναπτύσσεται πιο γρήγορα γιατί καλείται να επεξεργαστεί ένα σωρό δεδομένα που παίρνει από τα νεύρα που βρίσκονται στις πατούσες και έτσι τα μωρά μαθαίνουν να κινούνται με μεγαλύτερη προσοχή και συναίσθηση στο χώρο.

Τα παπούτσια πρέπει να φοριούνται όχι για το περπάτημα μέσα στο σπίτι αλλά για προστασία στις αδρές επιφάνειες και για να μην πατήσει τίποτα το παιδί όταν είναι έξω από το σπίτι, όπου και εκεί – υπό προϋποθέσεις ασφάλειας – θα πρέπει να τα αφήνουμε να εξερευνούν τον κόσμο που τα περιβάλλει.