Το πρώτο σχολείο που ακολουθεί τη συγκεκριμένη προσέγγιση άνοιξε στη χώρα το 1989, ωστόσο τώρα περισσότερα σχολεία υιοθετούν τη ριζοσπαστική εκπαιδευτική μέθοδο.
Περίπου το 8% των νηπιαγωγείων της Ισλανδίας έχουν υιοθετήσει πλέον το εκπαιδευτικό σύστημα Hjalli, το οποίο έχει σαν στόχο να αντιπαλέψει τα έμφυλα στερεότυπα που επιβάλλουν συγκεκριμένες συμπεριφορές και ρόλους στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, ανάλογα με το φύλο τους.
Το πρώτο σχολείο που ακολουθεί τη συγκεκριμένη προσέγγιση άνοιξε στη χώρα το 1989.
Το πρόγραμμα προβλέπει τα αγόρια και τα κορίτσια να φορούν τις ίδιες φόρμες και να παίζουν παιχνίδια που να μην απευθύνονται αποκλειστικά σε αγόρια ή σε κορίτσια. Παρόλα αυτά, τα αγόρια περνούν τον περισσότερο χρόνο χωριστά από τα κορίτσια ώστε να γίνει εξειδικευμένη στόχευση σε όσα θα περίμενε κανείς από τα παιδιά σύμφωνα με τα έμφυλα πρότυπα.
Για παράδειγμα, τα κορίτσια, τα οποία θεωρείται ότι πρέπει να είναι βοηθητικά και να φροντίζουν τους άλλους, καλούνται να κάνουν δραστηριότητες που τις ωθεί να γίνουν τομηρές, να παίρνουν πρωτοβουλίες και ενισχύουν τον ατομικισμό τους. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συνήθως ταυτίζονται με τα αγόρια. Οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν σκαρφάλωμα σε δέντρα και να περπατάνε ξυπόλητα στο χιόνι χωρίς να φωνάζουν.
Από την άλλη, τα αγόρια παίζουν πολύ πιο ήρεμα παιχνίδια σε μια προσπάθεια να αναπτύξουν την ενσυναίσθησή τους. Στις δραστηριότητές τους, τα αγόρια καλούνται να υποκριθούν ότι προσέχουν μωρά-κούκλες, βάφουν τα νύχια τους, φτιάχνουν το ένα τα μαλλιά του άλλου και κάνουν μασάζ.
«Θέλουμε τα κορίτσια να βγουν από τη ζώνη ασφαλείας. Θέλουμε να τα μάθουμε να κάνουν θόρυβο, να φωνάζουν, να πηδάνε και αποκτούν χώρο. Να χρησιμοποιούν τη φωνή τους!», τονίζει η ιδρύτρια του μοντέλου Hjalli, Μάργκαρετ Πάλα Ολαφσντότιρ.
«Στα αγόρια θέλουμε να διδάξουμε όχι μόνο την αρσενική κουλτούρα», συμπληρώνει.
Η Ολαφσντότιρ, η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως ριζοσπαστική φεμινίστρια, πιστεύει ότι οι αντεστραμμένοι ρόλοι και ο διαχωρισμός αγοριών και κοριτσιών επιτρέπει στα παιδιά να αναπτύξουν τις προσωπικότητες και τα ενδιαφέροντά τους, χωρίς καμία εξωτερική πίεση.
