Ένα από τα βασικά επίθετα που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα γονιό είναι αυτός του υπερπροστατευτικού γονέα. Τί χαρακτηρίζει όμως έναν υπερπροστατευτικό γονιό και τι κινδύνους κρύβει;
Η ψυχολόγος Νικολέτα Καμβά μας εξηγεί…
Ας ασχοληθούμε αρχικά με την έννοια της υπερπροστασίας και πώς αυτή λειτουργεί μέσα μας!
Όταν ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ : εκδηλώνω αισθήματα αγάπης και έγνοιας, φροντίζω, προβλέπω, λειτουργώ και σκέπτομαι για χάρη του άλλου πριν από τον άλλον… Επίσης: Το παιδί βολεύεται (γιατί κάποιος άλλος τρέχει για λογαριασμό του), επαναπαύεται, αδρανοποιείται, καθησυχάζεται, γίνεται αδύναμο γιατί δεν προβληματίζεται. Ο γονιός ελέγχει, διασφαλίζεται ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει, φοβάται λιγότερο, νοιώθει σημαντικός… και πολλά ακόμη προς κάλυψη και τέρψη εαυτού. –
Όταν ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΑΙ : Απολαμβάνω τις φροντίδες και γιατρεύω τα ελλείμματά μου, νιώθω σημαντικός … (γιατί άλλωστε να το αποφύγω;) Όμως : Όσο δεν πειραματίζομαι, τόσο χάνω τις δεξιότητές μου και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Τόσο πιο πολύ φοβάμαι να τολμήσω κάτι καινούριο, τόσο πιο απαισιόδοξος γίνομαι, τόσο πιο πολύ κλείνομαι στον εαυτό μου και νιώθω ανίκανος και ανεπαρκής. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι: τα παιδιά προτιμούν να αυτοαναιρεθούν (ακόμη και αν μπορούν, θα κάνουν πως δεν μπορούν, αφού οι γονείς τους αυτό πιστεύουν γι’ αυτά) παρά να ακυρώσουν τους γονείς τους, τους οποίους εμπιστεύονται όλα αυτά τα χρόνια, για να μην κλονιστεί η ισορροπία τους…
Για να γίνει πιο σαφές, στην περίπτωση που οι γονείς φανούν ανεπαρκείς και η γνώμη τους δεν είναι σωστή, τα παιδιά χάνουν το στήριγμά τους και χωρίς αυτό, φοβούνται υπερβολικά πολύ πως θα «χαθούν» και τα ίδια. …Σε τι συμπέρασμα καταλήγουμε; 1)Παιδιά ανίκανα και αδέξια, καταθλιπτικά ως επί το πλείστον, αδύναμα να αντιπαρέλθουν δυσκολίες και με πολύ κακή επαφή με τον εαυτό τους. 2)Γονείς που φαίνονται «ικανοί και δραστήριοι, κοινωνικά άξιοι και δοτικοί»!!! Πρόκειται για ένα μοντέλο αρεστό στις σημερινές κοινωνίες, παρ’ όλ’αυτά παραμένει ιδιαίτερα πλασματικό και αποτρεπτικό για την ανάπλαση υγιών παιδιών! Σίγουρα κάπου θα έχετε ακούσει να λένε: « Μα πώς έγιναν έτσι αυτά τα παιδιά…. με τέτοιους γονείς…»!!!
Νικολέττα Καμβά, Ψυχολόγος
