Το να καταφέρεις να τρυπώσεις στις καρδιές των μικρών παιδιών δεν είναι δα και εύκολο. Για να είμαι ακριβής, είναι τρομερά δύσκολο και όσο κι αν το προσπαθούν πολλοί, ελάχιστοι τελικά το επιτυγχάνουν.
Ένας από αυτούς είναι σίγουρα ο φανταστικός, ευφάνταστος και τόσο φαντασμογορικός όσο χρειάζεται, Δημήτρης Μπασλάμ που με τα παραμύθια, τις μουσικές και τις παραστάσεις του δημιουργεί κόσμους με λαγούς, γαργαληστές, μουστοκούλουρα και θυμωμένες μπετονιέρες.
Ήθελα πολύ να κρατσανίσω μερικά καρότα μαζί του και βρήκα αφορμή τον Αγησίλαγό του – κουκλοθέατρο, μουσική και θεατρική παράσταση μαζί – που μετά από τρία χρόνια παραστάσεων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα παίζεται φέτος στο Μικρό Χορν.
Αγαπητέ κύριε Μπασλάμ, εάν συναντιόμασταν από κοντά, θα πηγαίναμε για καφέ, για ποτό ή μήπως για… καρότα;
Καφέ απογευματινό για αρχή κι αν συνεχίζαμε, ποτό με καροτάκια ζουλιέν στο πλάι. Μόνο για καρότα θα πηγαίναμε, αν κατόρθωνες να μπεις στην ιστορία μου όταν την έγραφα. Σε αυτήν την περίπτωση ναι, κυκλοφορώ ως Λαγός!
Είμαι πολύ περίεργη να μάθω πώς ήσασταν παιδί.
Φυσιολογικό προς το άτακτο. Με σχετικά καλές επιδόσεις στο σχολείο, μέχρι ενός σημείου…
Παίζετε μουσική, παίζετε παραστάσεις, παίζετε με τις λέξεις στα βιβλία… Έχετε την ανάγκη να μείνετε για πάντα παιδί;
Καθόλου θα έλεγα. Κρατάω απλώς αυτό το είδος της επικοινωνίας. Δεν επικοινωνώ μόνο με τα παιδιά έτσι, αλλά και με τους γονείς τους, ως γονιός και ο ίδιος.
Παίζετε πολύ όμως και με τα ονόματα. Αλήθεια, γιατί παίξατε με το δικό σας επώνυμο αλλάζοντάς το; Το Μπασλάμ πώς το εμπνευστήκατε;
Είναι απλά ένα παρατσούκλι που ξεκίνησε από την Έδεσσα. Πασλαμούσκας = Πασλάμ. Το λάθος έγινε όταν πήγα στην Θεσσαλονίκη. Λόγω του Μπάσου όλοι νόμιζαν πως ακούν κάτι λάθος οπότε Θεσσαλονίκη > Πασλαμούσκας = Πασλάμ + Μπάσο = Μπασλάμ. Σταμάτησα να το εξηγώ και το κράτησα.
Γεννημένος στη Γερμανία, διαβάζω. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;
Το εναέριο τρένο, τις σοκολάτες και τις πατάτες με μαγιονέζα!
Με καταγωγή από την Καβάλα, έχω θείους και ξαδέρφια που έφυγαν για τη Γερμανία, δούλεψαν και επέστρεψαν. Πώς σας φαίνεται που διανύουμε και πάλι μια εποχή μετανάστευσης; Άνθρωποι έρχονται στη χώρα μας, άλλοι φεύγουν αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο…
Μεγάλη κουβέντα. «Καλύτερο αύριο» εννοείς οικονομικά προφανώς. Εγώ θεωρούσα ανέκαθεν πως οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι, πρέπει να ξεκολλάνε από τα σύνορα του τόπου τους. Τώρα, έχουμε μία αφορμή. Καλώς ή κακώς, δεν το εξετάζω. Το άνοιγμα των δυνατοτήτων πια γίνεται εύκολα. Όλο αυτό θα φέρει θεαματικά αποτελέσματα μακροχρόνια. Φεύγουν άνθρωποι που μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές, να τις αφομοιώσουν και να τις μεταφέρουν. Έτσι, εξελίσσονται οι κοινωνίες, μέσα από τα προβλήματα και το κυνήγι των λύσεων στην ανάμειξη των πολιτισμών.
Έδεσσα για σας σημαίνει…
Με κάποιον τρόπο είναι το κέντρο μου. Πάντα κάνω επανεκκίνηση ακόμα και με μία μέρα παραμονής.
Γιατί αγαπιέται τόσο ο Αγησίλαγός σας;
Δεν είναι εύκολο να αλλάζει τρία χρώματα. Καλός, ταλαιπωρημένος και ευγενικός. Τι άλλο να θέλει ένας σιέλ Λαγός για να αγαπηθεί;
Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του;
Από την εμμονή της κόρης μου σε ένα συγκεκριμένο φαγητό, όταν ήταν μικρότερη.
Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο/καλύτερη αντίδραση μικρού παιδιού αφότου έχει δει τον Αγησίλαγο;
Μου αρέσουν τα «Σούπερ Υπερθετικά», καταπληκτικά σχόλια που κάνουν κάποια παιδιά όταν ευχαριστιούνται. Ψάχνουν μια λέξη που να χωράει όλη τη χαρά τους.
Ακολουθείτε σωστή διατροφή στη ζωή σας ή μήπως σαν… μικρό παιδί κι εσείς κάνετε κάποιες μικρές ατασθαλίες;
«Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»…. και θα κλείσω την απάντησή μου εδώ.
Εκτός όμως από την υγιεινή διατροφή, μέσα από την αναζήτησή του ο λαγός-σεφ μας θίγει και το θέμα της πολυπολιτισμικότητας. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
Η μονομανία που οδηγεί στην απομόνωση των ανθρώπων και τον ρατσισμό δεν είναι, ήταν, ή θα είναι ποτέ γόνιμη. Καμία κοινωνία δεν την ανέχτηκε για μεγάλο διάστημα, όσο κι αν προσπάθησαν πολιτικά για το αντίθετο.
Δύο από τα βιβλία σας (Θυμωμένη Μπετονιέρα και Πιθανότητες) έχουν μπει στη Λίστα των White Ravens. Αν πηγαίνατε να παραλάβετε το βραβείο, τύπου Όσκαρ, ποιους θα ευχαριστούσατε στον λόγο σας;
Νομίζω θα έλεγα ακριβώς ό,τι λένε όλοι για να ξεμπερδέψω. Μετά, θα έπαιρνα αγκαλιά τους πάντες γύρω μου.
Τι ρόλο έπαιξε ο ερχομός της κόρη σας Βερενίκης στην κοσμοθεωρία σας;
Είναι ένα βίωμα που μόνο οι γονείς το νιώθουν και το καταλαβαίνουν και αυτοί που δεν είναι, μόνο όταν γίνουν γονείς θα το καταλάβουν. Προσωπικά, όταν έγινα μπαμπάς, συν τοις άλλοις, ένιωσα μια ανάγκη για ακεραιότητα. Προσπάθησα, όσο μπορούσα.
Τι πιστεύετε ότι θέλουν τελικά τα παιδιά από τους γονείς τους; Έχετε καταλήξει;
Παρουσία και αγάπη. Τίποτε άλλο.
Έχετε συνεργαστεί σε μουσικό επίπεδο με πολλά γνωστά ονόματα: Θανάση Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Αγγελάκα, Σωκράτη Μάλαμα, Big Sleep, Μark Eitzel, Μανόλη Φάμελλο, Δήμητρα Γαλάνη, Μελίνα Κανά, Νίκο Ζιώγαλα, Παύλο Παυλίδη… Έχουν δει τις παραστάσεις σας κάποιοι από αυτούς τους συνεργάτες σας; Τι σας λένε;
Μόνο με κοίταζαν με μια απορία. Τώρα πια τους φαίνεται κάτι το φυσιολογικό.
Αν κάποιος σας ζητούσε να συστηθείτε και επιλέγατε ένα τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Μα… όλα τα αγαπώ, σαν παιδιά μου. Και όλα τα αγαπώ το ίδιο.
Τι καινούριο έχετε στα σκαριά και μπορείτε εντελώς εμπιστευτικά να μοιραστείτε μαζί μας;
Δεν σκοπεύω να το κρατήσω μυστικό. Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένας καινούριος δίσκος που ετοιμάσαμε μαζί με τον Φώτη Σιώτα και τη Λυδία Φωτοπούλου με τίτλο «Λέω να πετάξω».
Μουσική, συγγραφή, θέατρο… ησυχάζετε ποτέ; Κι αν ναι, σε αυτή τη στιγμή ησυχίας, τι κάνετε; (μήπως λαγο…κοιμάστε;)
Όταν μπουχτίζω το ένα, πιάνω το άλλο κι όταν μπουχτίζω απ’ όλα χαζεύω τους περαστικούς.
Αγησίλαγος
Ταυτότητα της παράστασης:
Κείμενο –Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπασλάμ
Χορογραφίες: Δημήτρης Σωτηρίου
Κούκλες – Σκηνικά: Δήμητρα Γιοβάνη
Μουσική: Δημήτρης Μπασλάμ
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αθηνά Μπανάβα
Κοστούμια: Νίκος Δάλλας
Ερμηνεία – Εμψύχωση: Βασίλης Λιάκος, Άγγελος Νεράντζης, Μαριέττα Σπηλιοπούλου
Μουσικοί: Γιάννης Παπαγεωργίου, Λουίζα Σοφιανοπούλου
Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, καθώς και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.
Ημέρα και ώρα παραστάσεων: Κυριακή στις 11:00
Διάρκεια παράστασης: 60΄
Θέατρο ΜΙΚΡΟ ΧΟΡΝ: Αμερικής 10
Συντάκτης : Αλεξάνδρα Παπαδάκη
