Φανταστήκατε ότι υπάρχουν μόνο δέκα εντολές για την ανατροφή των παιδιών; Υπάρχουν και άλλες δέκα, τουλάχιστον, για την ίδια την επιβίωση των γονιών κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών, μόνο που αυτές τις σκεφτόμαστε σπάνια έως καθόλου.
- Να συνεχίσετε να πιστεύετε ότι είστε άνθρωποι με δικά σας δικαιώματα και αφού αποκτήσετε παιδί ! Το ότι τα παιδιά είναι άνθρωποι το ανακαλύψαμε τελευταία, καιρός είναι να ξαναθυμηθούμε ότι το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα και τον πατέρα.
- Να μοιράζετε δίκαια και ίσα τον χρόνο σας, ώστε να έχετε αρκετό χρόνο για τον εαυτό σας και να μην πρέπει κάποια στιγμή να του πείτε … «έφαγα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου για σένα … και τώρα να η ανταμοιβή».
- Να καλύπτετε τις ανάγκες σας, επαγγελματικά και συναισθηματικά, για να μην αναγκαστείτε αργότερα να ζείτε τη ζωή σας μέσω της δικής του.
- Να προσπαθήσετε να είστε σίγουροι για το τι πιστεύετε και τι θέλετε για τα παιδιά σας και να τους το λέτε καθαρά και ξάστερα. Και «λάθος» να είναι, καλύτερα σίγουροι, παρά γεμάτοι αμφιβολίες και διπλά μηνύματα.
- Να παραδεχτείτε ότι είστε υπεύθυνοι, ίσως μόνο για το πενήντα τοις εκατό αυτών που κάνουν και αυτών που θα γίνουν. Το άλλο πενήντα ανήκει στη φύση, στο περιβάλλον, στην κληρονομικότητα, στη δική τους προσωπικότητα.
- Να θυμάστε ότι ένας από τους σκοπούς μας, σε ότι αφορά τα παιδιά μας, είναι η ομαλή συμβίωση, το να τα γλεντάμε και να τα χαιρόμαστε. Αυτό γίνεται ακόμα και με τα πιο δύσκολα παιδιά.
- Να κάνετε ότι είναι αναγκαίο για να αισθάνεστε σίγουροι για τον εαυτό σας, γιατί όσο και να μοιάζουν δύσκολα όταν είναι μικρά, η δοκιμασία έρχεται με την εφηβεία.
- Να κατανοήσετε εγκαίρως ότι είναι ξεχωριστοί, διαφορετικοί, άλλοι άνθρωποι. Το τι λένε, το τι φοράνε και το τι κάνουν είναι δική τους ευθύνη από ένα ορισμένο σημείο και μετά.
- Να μη δέχεστε από τα παιδιά σας φέρσιμο προς εσάς που σας φαίνεται απαράδεκτο και δεν θα το δεχόσασταν από κάποιον μεγάλο. Πρέπει εγκαίρως να αρχίσει να δίνει κανείς αυτό το μήνυμα. Δεν ανέχομαι να με φτύνει κάποιος ή να με ξυπνάει όταν κοιμάμαι το μεσημέρι. Δεν λέω «άσ’τον γιατί είναι μικρός ακόμα», αλλά με τρόπο που να το καταλάβει του το εξηγώ ακόμα και όταν είναι δύο χρόνων,όχι αναγκαστικά «για χάρη του», «για το καλό του», αλλά «για χάρη μου», «για το καλό μου».
- Να μπορείτε κάποια στιγμή ειλικρινά, όταν μεγαλώσουν, να τους πείτε «δεν μου χρωστάς τίποτα»….. και να πιστεύετε ότι το εννοείτε, ότι είναι αλήθεια.
Ίσως διαβάζοντας τις εντολές για την επιβίωση των γονιών, σας φαίνεται ότι μερικές αναιρούν εντολές για την ανατροφή των παιδιών. Θυμηθείτε, όμως, ότι και στον άνθρωπο ορισμένες φαινομενικά αντιτιθέμενες λειτουργίες – όπως για παράδειγμα, η εισπνοή και η εκπνοή – εναρμονίζονται έτσι μεταξύ τους ώστε να μπορεί κανείς να αναπνέει. Κι αυτό δεν είναι … πολυτέλεια.
Από το βιβλίο «Ρίζες και φτερά» – της Ανθής Δοξιάδη
