Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας(Π.Ο.Υ.) Υγεία: είναι η ισόρροπη ευεξία σώματος, πνεύματος, ψυχής και κοινωνικής καταστάσεως.
Η κοινωνική παράμετρος τοποθετήθηκε στον ορισμό αυτό του ΠΟΥ, για να τονίσει την επίδραση της κοινωνικής ανισορροπίας στο σύνολο της υγείας.
Κατά τους ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και παιδαγωγούς η πολιτική συνείδηση του παιδιού οικοδομείται από 4 μέχρι 11 χρονών. Και όταν λέμε πολιτική συνείδηση, δεν εννοούμε την κομματική αλλά το πώς θα πολιτεύεται το παιδί όταν θα ενηλικιωθεί απέναντι στην κοινωνία, τους συνανθρώπους τους και τους διάφορους κοινωνικούς φορείς.
Είναι γνωστό ότι το παιδί σε αυτήν, την προεφηβική ηλικία (4-11 χρονών) σαν την προνύμφη του μεταξοσκώληκα, αθροίζει εμπειρίες και βιώματα, τα οποία θα ξετυλίξει αργότερα, για να υφάνει τη ζωή του
Επίσης είναι γνωστό ότι για να χτίσει το παιδί την προσωπικότητα του έχει ανάγκη προτύπων απλών καθημερινών χειροπιαστών ή ιδεατών και συνθετικών από την μελέτη και τις γνώσεις που αποθησαυρίζει.
Άρα καταλυτικό ρόλο στην ηλικία αυτή παίζει το πρότυπο του γονέα και του δασκάλου.
Για να οικοδομήσει ο νέος την προσωπικότητα του χρειάζεται ιδανικά και αυτά είναι αγάπη, ακόμα και για τον εχθρό του, όπως δίδαξε ο Χριστός, η ειλικρίνεια, η εντιμότητα,η έφεση για παραγωγική εργασία, ο αλτρουϊσμός το πνεύμα προσφοράς και θυσίας κ.α.
Αυτά θα τα πάρει μέσα από μια αρμονική λειτουργούσα οικογένεια και ένα αντιαυταρχικό και ήρεμο, γεμάτο θαλπωρή και αγάπη, οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον.
Αν στερηθεί των παραπάνω ιδανικών και προτύπων παρουσιάζει το σύνδρομο ‘του φόβου μπροστά στην ελευθερία’ όπως το περιγράφει ο Έρικ Φρόμ στο ομώνυμο έργο του.
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι κούφια λόγια ή διδαχές, χωρίς αντίκρισμα, δεν έχουν καμία σημασία αλλά μετρά, κυρίως το ζωντανό παράδειγμα ήθους και αρετής, που εκπέμπει, προς το παιδί, ο γονιός, ο δάσκαλος, και οι άλλοι. Κοινωνικοί παράγοντες και φορείς, που διαμορφώνουν χαρακτήρες και συνειδήσεις.
Αν το παιδί βρεθεί αντιμέτωπο με ένα νοσηρό, καταπιεστικό ή αυταρχικό οικογενειακό ή σχολικό περιβάλλον, του ανοίγονται δύο αδιέξοδοι δρόμοι μπροστά του: Ή να υποταχθεί ή να αντιδράσει. Και στην μεν πρώτη περίπτωση μπαίνει μέσα του, το σπέρμα του υποτακτικού ή του ραγιά, ενώ στην δεύτερη του αναρχικού, του μηδενιστού, ή του επαναστάτη χωρίς αιτία.
Αν για το παιδί η Μάνα είναι μέρος της ζωής του για τη Μάνα, το παιδί, πρέπει να είναι όλης της η ζωή. Με αυτή τη θυσιαστική αντίληψη της Μάνας για το παιδί της, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων στους αιώνες, και έδωσαν στην Ελληνική Ιστορία φιλόσοφους ήρωες και αγίους.
Είναι γνωστέ οι τρεις μοναδικές υπέροχες και ανεπανάληπτες Μάνες που γαλούχησαν και έπλασαν τους τρεις Ιεράρχες: Η Εμέλεια: η Μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, Η Νόνα: Η Μάνα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, και η Ανθούσα: που έμεινε χήρα σε ηλικία 21 μόλις χρονών, θυσιάστηκε για το παιδί της και μας χάρισε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Όσες γυναίκες ευλογήθηκαν από τον Θεό ή έγιναν Μάνες και δεν καταλαβαίνουν ότι τα προβλήματα τα δικά τους είναι δευτερεύοντα και τα προβλήματα των παιδιών τους έχουν προτεραιότητα, είναι στη ζωή εκτός αποστολής.
Ένας σωστό γονιός εύχεται αντί να υποφέρει το παιδί του να υποφέρει. Αυτός
Στην περίπτωση των διαζευγμένων γονέων παρατηρείται το παράλογο φαινόμενο, όχι μόνο να υποφέρουν τα παιδία τους, χωρίς να φταίνε αλλά να πληρώνουν. Βαρύ τίμημα ψυχής και στρεβλής ψυχολογικής ανάπτυξης, υπαιτιότητα του ιδίου του γονέα.
Γιατί τι άλλο κάνουν οι ανόητες εκείνες διαζευγμένες μητέρες που καθοδηγούμενες από τυφλό μίσος, απέναντι στον σύζυγο τους γκρεμίζουν καθημερινά το πρότυπο του πατέρα, που πρέπει να έχει το παιδί και γενιτσαροποιούν τα παιδιά τους απέναντι στον γονέα τους, νομίζοντας, πως έτσι τον εκδικούνται ενώ στην ουσία καταστρέφουν τα ίδια τους τα παιδία, τα οποία υποτίθεται ότι αγαπούν και ενδιαφέρονται για αυτά.
Αν όμως πραγματικά αγαπούν τα παιδία τους, δεν πρέπει να αγνοούν ότι είναι απαραίτητο για την ψυχική υγεία τους. « Το παιδί να νιώθει περήφανο για τους γονείς τους όπως είναι και σημαντικό, οι γονείς να νιώθουν περήφανοι για τα παιδία τους»
Αν δεν λάβουν υπόψη τους τα παραπάνω είναι σίγουρο πως θα εισπράξουν τους πικρούς καρπούς, του μίσους προς τον πατέρα που καλλιεργούν στα παιδία τους, αλλά θα είναι πια αργά.
Τα παιδία τους μέσα στο κενό ψυχής που οι ίδιες τους οι Μάνες δημιούργησαν, θα χτίσουν κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά από τη χρήση ναρκωτικών, μέχρι την εγκληματικότητα.
Γιατί είναι σίγουρο ότι όταν σε ένα παιδί του γκρεμίζεις το πρότυπο του γονέα, που πρέπει να το έχει ψηλά, είναι ικανό να γκρεμίσει την κοινωνία για να την εκδικηθεί για τη δική του μοίρα.
Μέσα απ’ αυτήν την τραγωδία, που περνούν τα παιδία των διαζευγμένων γονέων, θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να βγουν τα κατάλληλα κοινωνικά μηνύματα και συμπεράσματα για να τα λάβει υπόψιν της η Πολιτεία, όταν νομοθετεί ή λαμβάνει μέτρα, που αφορούν το οικογενειακό δίκαιο και την προστασία των παιδιών.
Βασιλείου Ευάγγελος
Γενικός Αρχίατρος Ε.Α.
Ειδικός Καρδιολόγος-Παθολόγος
Εθνκ. Αμύνης 27 τηλ 34135
Οικ Αβέρωφ 3, Δράμα
