Είναι κοινός τόπος ότι οι περισσότεροι μπαμπάδες δεν περνούν αρκετό χρόνο με τα παιδιά. Οι υποχρεώσεις και το βαρύ πρόγραμμα της καθημερινότητας δεν επιτρέπουν σε αρκετούς μπαμπάδες να κάνουν όσα θα έπρεπε ή όσα θα ήθελαν με τα παιδιά τους.
Υπάρχουν, όμως, τρόποι ακόμη και ο ελάχιστος χρόνος να είναι εποικοδομητικός και ο πατέρας – ακόμη και ο πιο πολυάσχολος- να δώσει ένα θετικό στίγμα στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα. Ένα βασικό ζήτημα είναι να συμμετέχει, να επικοινωνεί, να ακούει τα παιδιά του, να αποδέχεται και να επιδιώκει την επαφή με αυτά και, βέβαια, να παίζει μαζί τους σε κάθε ευκαιρία. Είναι ύψιστης σημασίας για τις ισορροπίες μιας οικογένειας (… και τις αντοχές της μαμάς…), ο μπαμπάς να αποτελεί ενεργό μέλος της οικογένειας με το δικό του μοναδικό τρόπο, τη δική του ιδιοσυγκρασία και αλληλεπιδρώντας με τα παιδιά του, όπως αυτός αισθάνεται καλύτερα.
Τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, για παράδειγμα, αποτελούν την τέλεια ευκαιρία για πρωινό χουζούρι με χάδια και αγκαλιές. Η επαφή αυτή επιτείνει την αίσθηση ασφάλειας και φροντίδας που οι γονείς πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά τους. Επιπλέον, αποτελεί απτή έκφραση και απόδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντος ενός πατέρα προς τα παιδιά του.
Οι μπαμπάδες που δεν δείχνουν αγάπη στα παιδιά τους και είναι σκληροί και αυταρχικοί μαζί τους, μεγαλώνουν παιδιά που είναι εξαρτημένα, απομονωμένα και αγχωτικά. Ο διάλογος, και όχι ο αυταρχικός μονόλογος του πατέρα -«εγώ ξέρω καλύτερα»- δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να αναπτυχθούν και να αυτονομηθούν πάνω σε γερές βάσεις. Οι μπαμπάδες που έχουν μία λογική, τρυφερή και σταθερή προσέγγιση όταν καθοδηγούν τα παιδιά τους, μεγαλώνουν παιδιά με ανεπτυγμένες ικανότητες – σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές.
Είναι πρόκληση για έναν πατέρα να ακούσει ένα καλό επιχείρημα από το παιδί του, όταν αυτό φέρνει αντίρρηση σε κάτι. Το να δίνει ο πατέρας το δικαίωμα σε αντίλογο με επιχειρήματα, αντί να καταφεύγει στην κλασσική φράση «Επειδή εγώ το είπα, έτσι θα γίνει», δίνει και στο παιδί τη δυνατότητα να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να εκφράζει τις απόψεις του με επιχειρήματα και σθένος. Βέβαια, ο μπαμπάς αυτός θα πρέπει και να δίνει βάσει στα επιχειρήματα του παιδιού του και να το ακούει με προσοχή, ακόμη και αν η γνώμη του δεν θα αλλάξει με το διάλογο αυτό.
Τα Σαββατοκύριακα αφιερώνονται ως επί των πλείστων στην οικογένεια. Οι βόλτες στην παιδική χαρά, τα επιτραπέζια, οι εξορμήσεις στη φύση, το camping και τα οικογενειακά barbeque ή picknick ακόμη και στον κήπο, είναι κάποιες από τις οικογενειακές απασχολήσεις του διημέρου τις οποίες μπορεί και να διοργανώνει ο μπαμπάς, όχι μόνο να συμμετέχει σε αυτές.
Γενικότερα, τα παιδιά, όταν ο πατέρας τους συμμετέχει στην οικογένεια, λαμβάνουν μια σειρά από επιλογές για πολλά ζητήματα, με αποτέλεσμα την απόληψη θετικών ηθικών αξιών, τη συμμόρφωση προς τους κανόνες, και την ανάπτυξη της συνείδησης τους. Αυτά τα συναισθηματικά, διανοητικά, και πνευματικά εφόδια βοηθούν τα παιδιά να αναπτυχθούν τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο.
