Οι ποιότητες που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν σύγχρονο γονέα.
Πάθαμε, μάθαμε. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν από ένστικτο, με ελάχιστη γνώση και επιστημονικά δεδομένα διαπαιδαγώγησης.
Σήμερα δεν υπάρχει καμία επιπλέον δικαιολογία και ελαφρυντικό. Οι σύγχρονοι γονείς έχουν ως σύμμαχό τους την επιστημονική έρευνα, τις συμβουλές των ειδικών και πρακτικές που επιβεβαιώθηκαν ως λανθασμένες στο μεγάλωμα ενός παιδιού, υποδεικνύοντας παράλληλα σωστές μεθόδους. Οι επιτυχημένοι γονείς, εκείνοι δηλαδή που καθοδηγούν τα παιδιά τους με το λιγότερο δυνατό τίμημα που επιβάλλει αυτή η τόσο ξεχωριστή και πολύπλοκη σχέση μικρού-μεγάλου, έχουν κάποια ξεχωριστά χαρακτηριστικά.
Έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες
Το να έχει ένας γονιός φιλοδοξίες και όνειρα για τα παιδιά του είναι κάτι που δεν τιθασεύεται εύκολα. Ωστόσο δεν μπορούν να γίνουν όλοι γιατροί, δικηγόροι, αθλητές, πυρηνικοί επιστήμονες ή κάτι εξίσου μεγαλεπίβολο. Το «μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις» δεν έχει πάντα μία όψη στην αποκωδικοποίησή του μέσα σ’ ένα παιδικό- κι όχι μόνο- μυαλό.
Τρώνε μαζί με τα παιδιά τους
Σύμφωνα με σχετική έρευνα του πανεπιστημίου του Harvard τα παιδιά που δειπνούν συχνά με τους γονείς τους (η έρευνα ορίζει τη συχνότητα στις 5 φορές την εβδομάδα) εμφανίζουν μεταξύ άλλων χαμηλά ποσοστά παχυσαρκίας, κατάθλιψης, ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Σβήνουν τις οθόνες
Είναι μεγάλος ο πειρασμός όταν ξέρεις πως άπαξ και το παιδί βρεθεί μπροστά από μία οθόνη τηλεόρασης, υπολογιστή, tablet ή smartphone θα απορροφηθεί κι εσύ θα μπορείς να κάνεις τις δουλειές σου, ωστόσο, όπως είναι αναμενόμενο, η τακτική αυτή έχει αρνητικές συνέπειες για τη νοητική υγεία ενός ανήλικου. Η πολύωρη έκθεση είναι βλαβερή για τη συγκέντρωση, τις γλωσσικές ικανότητες και την κοινωνικότητα των παιδιών. Οι επιστήμονες αναφέρουν πως τα παιδιά κάτω των 18 μηνών δεν πρέπει να εκτίθενται καθόλου στις οθόνες. Από 2-5 ετών επιτρέπεται να συμβαίνει για μία ώρα αυστηρά, μέσα στην ημέρα. Όχι στο αυτοκίνητο, την ώρα του γεύματος και πριν τον ύπνο.
Ενθαρρύνουν το παιδί να ταξιδεύει
Τα ταξίδια έχουν εξαιρετικά θετική επίδραση στην προσωπικότητα και την ανάπτυξη ενός ανθρώπου και πρέπει να αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ζωής μας πριν την ενηλικίωση. Ακόμα κι όταν αυτά γίνονται με συνταξιδιώτες τους γονείς, ενισχύουν την ανεξαρτησία, την αυτοπεποίθηση, τη φιλομάθεια, την έκφραση, την κοινωνικότητα, διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες, κάνουν το παιδί πιο ανοιχτό στη διαφορετικότητα.
Αγκαλιάζουν την αποτυχία τους
Ένα από τα πιο ουσιαστικά μαθήματα που δίνει ένας γονιός στο παιδί του είναι πως η αποτυχία είναι τόσο πιθανή όσο και η επιτυχία. Σύμφωνα με τους νευροψυχολόγους η εμπειρία της αποτυχίας είναι πολύτιμη σε συγκεκριμένα επίπεδα πάντα. Να μην γίνεται ούτε σύστημα, αλλά ούτε και εφιάλτης. Να βιώνεται ως εμπειρία και το ενδεχόμενό της να μην φοβίζει, ούτε να μπλοκάρει την προσπάθεια. Ο στόχος του γονέα πρέπει να είναι πως η αποτυχία του παιδιού δεν τον απογοητεύει και δεν το ρίχνει στα δικά του μάτια.
