Ο Joel Schwartzberg στο βιβλίο The 40-Year-Old Version: Humoirs of a Divorced Dad, εξηγεί γιατί ένας άντρας από «απλώς μπαμπάς και σύζυγος», μετά το διαζύγιο γίνεται «ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου».
Δεν βιώνουν την πίεση της οικογενειακής ζωής. Ούτε την άχαρη καθημερινότητα, ούτε τα πήγαινε-έλα στα φροντιστήρια, ούτε τη ρουτίνα των σκληρών ωραρίων. Και αυτό τους απελευθερώνει και ως ανθρώπους. Και ένας απελευθερωμένος άνθρωπος είναι σαφώς και πιο συνετός γονιός.Έχουν μόνο ένα Σαββατοκύριακο στη διάθεση τους. Οπότε και μπορούν ευχαρίστως να το αφιερώσουν στα παιδιά τους, μια που και τα έχουν επιθυμήσει και τα βλέπουν (πια) ως ένα διήμερο διάλειμμα της νέας τους ρουτίνας.
Είναι και πάλι οι πρωταγωνιστές της οικογένειας. Η αλήθεια είναι πως οι μαμάδες μόλις γεννιούνται τα παιδιά βρίσκονται πάντα σε πρώτο πλάνο. Από τη στιγμή όμως που χωρίζουν τόσο τα παιδιά όσο και η πρώην σύντροφος αρχίζει να επανεκτιμά την αξία της πατρότητας. Οπότε μετά το χωρισμό βρίσκονται και πάλι σε πρώτο πλάνο.
Δεν νιώθουν συνεχώς υπόλογοι. Ένας μπαμπάς πάντα δέχεται την κριτική της συντρόφου του, για τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκεται στην ανατροφή των παιδιών. Από τη στιγμή που χωρίζει και νιώθει πως δεν τον (επί) κρίνει κανείς σαφώς και αρχίζει να διακρίνει από μόνος του το σωστό και το λάθος. Λειτουργεί λιγότερο ανταγωνιστικά, επομένως και πιο δίκαια.
Δεν βιώνουν το στρες του αποτυχημένου γάμου. Είναι γνωστό πως η αποτυχία δεν αρέσει καθόλου στους άντρες. Όταν ένας πατέρας απομακρύνεται από το στρες ενός αποτυχημένου γάμου νιώθει πιο χαλαρός και λιγότερο αποτυχημένος. Επομένως και πιο επιτυχημένος ως πατέρας.
Μπορούν να κάνουν τα πιο παιδιάστικα πράγματα με τα παιδιά τους. Να παραγγείλουν πίτσα στη μέση της νύχτας, να παίξουν παιχνίδια στον υπολογιστή με το γιο τους μέχρι το πρωί, να φάνε ανθυγιεινά μπέργκερ, να πάνε βόλτα με τα ποδήλατα χωρίς να φορέσουν σκούφο. Και αυτά τα μικρά πράγματα είναι που χτίζουν τις αληθινές σχέσεις.
Δεν διαπληκτίζονται πια με τα παιδιά. Συνήθως τους διαπληκτισμούς τους φέρνει η καθημερινή φθορά. Η οποία πλέον δεν υπάρχει.
Δεν χρειάζεται να δωροδοκούν τα παιδιά. Συχνά οι γονείς που βρίσκονται κάτω από το στρες του αποτυχημένου γάμου, λειτουργούν ενοχικά. Και συχνά για να καλοπιάσουν τα παιδιά τους τα φορτώνουν με ακριβά δώρα ή τα κακομαθαίνουν ικανοποιώντας τα πιο παράλογα χατίρια τους.
Μετά το διαζύγιο τα παιδιά νιώθουν ευτυχισμένα, όταν «απλώς βρίσκονται με το μπαμπά τους». Δεν έχουν πλέον υπερβολικές απαιτήσεις από τους άλλους. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ο γάμος γενικά δημιουργεί υψηλές προσδοκίες και στα δύο μέλη του ζευγαριού.
Η γέννηση των παιδιών επίσης δημιουργεί προσδοκίες από τους γονείς προς τα παιδιά. Ένας άντρας περιμένει να έχει ένα τέλειο γάμο και όταν γίνει μπαμπάς να έχει ένα τέλειο παιδί. Μετά το τέλος του γάμου ο μόνος από τον οποίος έχει προσδοκίες είναι ο…εαυτός σου. Ξέρεις πλέον πως δεν υπάρχει τελειότητα στις σχέσεις και χαίρεσαι απλώς που έχεις παιδί.
