Νανοδευτερόλεπτο είναι μονάδα μέτρησης που ισούται με ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Με αυτό τον τρόπο το έχουν ορίσει οι επιστήμονες. Υπάρχει και άλλος ορισμός. Αυτός του γονιού. Νανοδευτερόλεπτο είναι ο απαιτούμενος χρόνος για τα καμάρια μας ή τους βελζεβούληδες (ανάλογα την περίπτωση και το μέγεθος της ζημιάς) για να ξαποστάσουν και για μας να αρχίσουμε τα βογγητά του πόνου.
Συνηθισμένη σκηνή για όλους μας. Φτάνει το βραδάκι. Λες να φάμε παρέα να χαρείς τη συντροφιά του. Την ώρα που έχεις ακόμα την τελευταία μπουκιά στο στόμα είναι αυτό το ρημαδιακό το νανοδευτερόλεπτο που έχει σηκωθεί, συνήθως με το φαγητό στο στόμα σα λαγωνικό και οργώνει τον τόπο. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Θέλει και συνεργάτη στο τρέξιμο και τις ζημιές. Αντί να κάθεσαι λοιπόν σαν τον πύθωνα μπας και χωνέψεις το φαγάκι, χοροπηδάς και τρέχεις γύρω γύρω ενώ παράλληλα το στομάχι σου κάνει τραμπολίνο.
Αυτά για μας που τα έχουμε μικρά και το τρέξιμο είναι εντός χώρου. Διότι ξέρω πολλούς από εσάς, που δεν έχετε ούτε αυτό το απειροελάχιστο περιθώριο του χρόνου. Τρέξιμο το πρωί να προλάβετε το σχολείο και μετά σφαίρα για δουλειά. Τρέξιμο το μεσημέρι από τη δουλειά , να πάτε σπίτι , να φάνε κάτι και να αρχίσετε δραστηριότητες. Άντε να φτάσει βράδυ, να μπανιαριστείτε, να διαβάσετε, να σενιαριστείτε και να κάτσετε γονείς και παιδιά να πάρετε μια ανάσα.
Είναι αυτό το νανοδευτερόλεπτο μεταξύ απόγνωσης από την κούραση και προσπάθειας να πάρετε μια ανάσα. Τόσο όσο να συνεχίσετε, έχετε δεν έχετε κουράγια, για να συνεχίσετε να είστε ο μπαμπάς και η μαμά που είναι στο πλάι τους. Είναι το απειροελάχιστο διάστημα που τα ξεχνάμε όλα, την κούραση μας, τα άγχη μας, τα ζόρια μας , μόνο και μόνο για να τα δούμε να χαμογελάνε και να μας παίρνουν αγκαλιά.
Τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου, μπορούν να χωρέσουν στη θεωρία της σχετικότητας, εκτός από ένα. Την αγάπη μας και την αγάπη τους.
onceuponamam.blogspot.gr
