Συζητώντας με έναν μπαμπά…
ΜΠΑΜΠΑΣ! Με όλη τη θέρμη και την αγάπη που περιέχουν αυτές οι δύο συλλαβές….
–Στα είκοσι γνωρίζεις ένα άνθρωπο που κάνει αυτό που λένε “κλικ”. Κάνεις τα πάντα απέναντι στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον μιας κλειστής κοινωνίας (περιφέρεια) να τους αποδείξεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπος της ζωής σου όπως νομίζεις. Απέναντι σε όλες τις αντιδράσεις “καταφέρνεις” να “περάσεις” την άποψή σου και το κάνεις “επίσημο” στο τέλος. Άμεσα διορίζεσαι στο Δημόσιο (σιγουράκι), κάνεις τον γάμο της χρονιάς και μετακομίζεις. Εσωτερικός μετανάστης σε μία χώρα που ζει τα καλύτερά της. Μόνος, με δυσκολίες, άγνωστος σε άγνωστο τόπο. (Εκεί καταλαβαίνεις αυτό που λέγανε οι παλιοί: Πρώτος στο χωριό, τελευταίος στην πόλη) Προσπαθείς όμως να μη απογοητεύσεις κανέναν… Είσαι μικρός να σκεφτείς τον εαυτό σου ακόμη. Δίπλα σου όμως έχεις και σου δίνει κουράγιο ο άνθρωπος που επέλεξες και θα ήθελες να σε στηρίζει. Στο πρόσωπό του βρίσκεις την ηρεμία που ζητάς. Ο καιρός, τα χρόνια περνάνε. Εσύ συνεχίζεις να αγαπάς. Το παιδί που ζητάνε όλοι οι άλλοι δεν έρχεται. Ζεις με τον σύντροφο που επέλεξες εσύ και όχι “εκείνος που θα σου ταίριαζε” Ζεις ένα όνειρο: ταξίδια, καλή ζωή, πολυτέλεια στην καθημερινότητα μου, φτιάχνεις περιουσία, αποταμιεύεις μετρητά, ζεις το μετακατοχικό όνειρο των γονιών σου. Το παιδί όμως δεν έρχεται… και τα χρόνια περνάνε… Γκρίνια των γονέων, πονηρά βλέμματα φίλων και συγγενών, ανασφάλειες δικές σου…
–Η μεγάλη απόφαση πρέπει να παρθεί: “Να πάμε να δούμε αν έχουμε κάποιο πρόβλημα, να μας πει ένας γιατρός” Όλα καλά… Και γιατί τότε; Άλλη απόφαση: Να υιοθετήσουμε ένα παιδί, τόσα εγκαταλείπουν… Δυσκολίες, γραφειοκρατεία… Τελική απόφαση: Θα ζήσουμε οι δύό μας αγαπημένοι όπως είμαστε. Πάλι αναμονή για όλες τις πιθανές. Γιατροί, επισκέψεις, συνεδρίες, γνωστοί. Συζητήσεις στο κρεβάτι το βράδυ πριν τον ύπνο… Οι συγγενείς ρωτάνε: “Άντε ακόμη;” Ψυχοφθόρο… Τι να κάνω; Να το αγοράσω; Απόφαση: θα ζήσουμε οι δυο μας και τέλος… <συνεχίζουν τα ταξίδια, η καλή ζωή > ΚΑΙ ΤΌΤΕ ΈΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΆ ¨ΕΊΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ¨ ΑΜΗΧΑΝΊΑ test από τα φαρμακεία και απορίες και επιλογή του τέλειου γιατρού. Επιβεβαίωση, χαρά, απορία, συναισθήματα που τρέχουν και τα βιώνεις… θέλεις να το πεις παντού, μα φοβάσαι. Ξεκινάς φτιάχνεις το δωμάτιο και περιμένεις, μαθαίνεις το φύλλο και το προσαρμόζεις. Η ΓΈΝΝΗΣΗ: Ευτυχία. Παίρνεις στα χέρια σου μία νέα ζωή με όλη την ευθύνη που σου αναλογεί και νιώθεις τον κόσμο όλο. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο… Βλέπεις την ζωή του να εξελίσσετε μέχρι τα βαθιά γεράματα σου. Τα θέματα συνεχίζουν να τρέχουν… οικονομική κρίση λένε… Δεν με νοιάζει τίποτα και δεν με κουράζει τίποτα… θα πάρω τα καλύτερα για το παιδί μου… είμαι ευτυχισμένος… Είμαι ΜΠΑΜΠΑΣ και λατρεύω την γυναίκα που μου χάρισε αυτό το δώρο…
… και ο άνθρωπός σου γυρίζει στη δουλειά της, βρίσκεις τρόπο να τα φέρεις βόλτα, οικονομικά, βρίσκεις χρόνο με θυσίες από την δουλεία σου, εκτίθεσαι σε συναδέλφους… άλλοι καταλαβαίνουν, άλλοι όχι. Όλη μέρα με το παιδί, να μάθεις να το αλλάζεις, να μάθεις να το ταΐζεις, να το κοιμίζεις, να μην έχεις ανάγκη κανέναν. Οι υποθέσεις τρέχουν, η οικονομική κρίση έκανε την εμφάνιση της. Τα ξεχνάς όλα, πας στη δουλεία και το μόνο που θες είναι να βρεθείς δίπλα στο παιδί σου, γιατί αισθάνεσαι ο ποιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο. Έρχεται και η ονοματοδοσία και τότε δείχνεις όλη σου την υπερηφάνεια, τιμάς με κάθε κόστος και με την δέουσα πολυτέλεια τους προγόνους σου. Μόλις γυρίσεις στην καθημερινότητα μετά από τις καλύτερες μέρες της ζωής σου… Σου σκάει: “Δεν έχω πλέον αισθήματα για εσένα” (δεν το λες όσο και αν το νιώθεις) Από εκεί και μετά περνάς χρόνο δίνονται ευκαιρίες στον εαυτό σου και ελπίζεις στον άλλον. Παίρνεις τελικά την απόφαση: Η αξιοπρέπεια είναι μονόδρομος… Το μόνο που σε νοιάζει είναι το παιδί. Ξέρεις ότι θα μεγαλώσει χωρίς τον φυσικό μπαμπά του και η λαχτάρα σου είναι να του δώσεις κάθε φορά που είναι μαζί σου, αντικαθιστώντας την ευκαιρία της ζωής που σου δόθηκε να το μεγαλώσεις όπως εσύ θα ήθελες, τουλάχιστον να είσαι ο μπαμπάς ντίσνευλαντ. Παλεύεις μόνος σου απολογούμενος στους άλλους και ενώ είναι μπροστά το παιδί, για τις αποφάσεις σου, και δένεις μικρές όμορφες στιγμές με όλη σου την αγάπη μαζί με το παιδί. Αυτό σε λατρεύει και είναι περήφανο που σε έχει μπαμπά… Αυτό το λέει σε όλους…
–Και ο ΜΠΑΜΠΑΣ, αποφασίζει να προχωρήσει με τη ζωή του. Φτιάχνει σχέσεις με άλλες γυναίκες. Στην αρχή εφήμερες, μάλλον για να αποσυμφορηθεί και να βγάλει απωθημένα. Γίνονται σχέσεις που περνάνε το σεξουαλικό και έχουν όλα εκείνα… Και τότε έρχεται η ώρα που πρέπει να γνωρίσουν το παιδί. Και έρχεται η ζήλια… Η αρχή όμορφη αλλά η αποδοχή του γεγονότος ότι πρέπει και να υπάρχουν αποκλειστικές στιγμές με το παιδί, έρχεται η γκρίνια και η ρήξη. Και είναι πλέον θέμα χρόνου να τελειώσει γιατί “o κόσμος” θεωρεί ότι ο μπαμπάς “έχει υποθέσεις, είναι χήρος και κουβαλάει κάτι ξένο”
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι μπαμπάς, άντρας και άνθρωπος μαζί;
ideesmag.gr
