Αισθάνεστε ότι από τότε που γίνατε γονείς αρχίσατε να έχετε φοβίες για τα παιδιά σας, αλλά και για εσάς τους ίδιους;
Δυστυχώς υπάρχουν φορές που μπορεί ν’ αισθανθούμε πως οι ανησυχίες και οι φόβοι που νοιώθουμε για τα παιδιά μας είναι υπερβολικοί. Ισχύει όμως άραγε κάτι τέτοιο;
Όποιος και να είναι ο λόγος που προκαλεί μια φοβία είναι σημαντικός, εφόσον μας επηρεάζει. Θα πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως δεν υπάρχουν χαζοί και ανόητοι λόγοι για το στρες που μας προκαλείται και τους φόβους που μπορεί να μας διακατέχουν.
Είναι πολύ λογικό, από τη στιγμή που αποκτούμε παιδιά, να αποκτούμε μεγαλύτερη αίσθηση του κινδύνου και ταυτόχρονα να μας φοβίζουν σκέψεις που προηγουμένως δεν μας απασχολούσαν! Οι μεγαλύτεροι φόβοι μας έχουν να κάνουν με τα παιδιά μας. Ακόμη, σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς αρχίζουν και ανησυχούν και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Σκεφτόμαστε πως αν αρρωστήσουμε ή πάθουμε κάτι, τα παιδιά μας θα μείνουν χωρίς εμάς. Μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά είναι απόλυτα φυσιολογικό!
Αυτοί οι φόβοι κάποιες φορές μας κυριεύουν και μπορεί ακόμα και να μας εμποδίσουν από το να κάνουμε πράγματα που παλιότερα ίσως και να απολαμβάναμε.
Πώς όμως οι φόβοι μας μας κυριεύουν;
Σημαντικό ρόλο στο να μας κυριεύσει ένας φόβος μπορεί να παίξει το να μοιραζόμαστε τους φόβους μας αυτούς με άτομα που δε μας καταλαβαίνουν. Μπορεί πράγματι κάποιοι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας να μην δώσουν τη δέουσα σημασία και κατανόηση σε αυτό που μας απασχολεί και το οποίο μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Σαν επακόλουθο, ίσως νοιώσουμε υπερβολικοί ή και ανόητοι και πιστέψουμε πως δεν πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τα συναισθήματά μας.
Είναι όμως δυνατόν να κρυφτούμε από τον εαυτό μας; Όσο και να το θέλουμε κάποιες φορές, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί. Μπορεί να κατορθώσουμε να κρυφτούμε για λίγο απ’ ότι αισθανόμαστε αλλά αυτό θα επανέλθει.
Δε λέω πως οι φόβοι που νοιώθουμε πρέπει να μας κατακλύζουν, αλλά ότι καλό θα ήταν να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να τους νοιώσει, και να δει ποιος είναι στην πραγματικότητα ο λόγος που μας κάνει να αισθανόμαστε έτσι.
Πώς όμως μπορούμε να διαχειριστούμε τους φόβους μας;
Καταρχήν καλό είναι να μην είμαστε τόσο αυστηροί με τον εαυτό μας. Ας κατανοήσουμε ότι έχουμε ανάγκες και φόβους, όπως όλοι οι άνθρωποι. Και πως ότι και να αισθανόμαστε είναι αποδεκτό. Είναι σχεδόν βέβαιο, πως αν κάποιος άλλος ερχόταν σ’ εμάς με τις αντίστοιχες ανησυχίες θα δείχναμε κατανόηση. Ας κάνουμε λοιπόν το ίδιο και μ’ εμάς!
Μπορούμε ν΄ αφουγκραστούμε τον εαυτό μας σε στιγμές ανάγκης και να δούμε τι είναι αυτό το οποίο θα μπορούσε να μας ηρεμήσει και το οποίο θα μας προσέφερε την ασφάλεια που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τους φόβους μας. Επίσης μπορούμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους που είναι κοντά μας και που πιστεύουμε ότι θα μας καταλάβουν, ώστε να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας μαζί τους.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν πως όλοι μας έχουμε δικαίωμα να είμαστε ευάλωτοι και πως είναι λογικό να φοβόμαστε ιδίως όταν πρόκειται για τα παιδιά μας. Κατανοώντας τον εαυτό μας, θα καταφέρουμε να χαλαρώσουμε και ίσως κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στο να ξεπεράσουμε ότι πραγματικά μας φοβίζει!
mytwins.gr
