Φαίνεται πως οι μαμάδες δεν είναι οι μόνες που είναι βιολογικά προσαρμοσμένες ώστε να αποκρίνονται στα παιδιά τους. Μια νέα έρευνα μας δείχνει ότι οι μπαμπάδες που κοιμούνται κοντά στα παιδιά τους παρουσιάζουν πτώση στην έκκριση τεστοστερόνης.
Προηγούμενες μελέτες σε ανθρώπους ή άλλα είδη προτείνουν ότι αυτή η μείωση θα μπορούσε να κάνει τους άντρες πιο υπεύθυνους απέναντι στις ανάγκες των παιδιών τους και να τους βοηθήσει να εστιάσουν στις απαιτήσεις της πατρότητας.
Σε μια πρόσφατη έρευνα ο ανθρωπολόγος Lee Gettler του πανεπιστημίου Notre Dame δείχνει ότι η εγγύτητα που προκύπτει όταν ένας πατέρας κοιμάται κοντά στο παιδί του (στην ίδια επιφάνεια ύπνου) οδηγεί σε μειωμένη τεστοστερόνη σε σχέση με κάποιον πατέρα που κοιμάται μόνος του.
Ο Gettler εξέτασε 362 πατέρες οι οποίοι ήταν μεταξύ 25-26 ετών και τους κατηγοριοποίησε ανάλογα με τον χώρο του ύπνου τους : αυτούς που κοιμόντουσαν μόνοι, αυτούς που κοιμόντουσαν στο ίδιο δωμάτιο με τα παιδιά τους και αυτούς που κοιμόντουσαν στην ίδια επιφάνεια ύπνου με τα παιδιά τους. Τα επίπεδα τεστοστερόνης μετρήθηκαν από δείγματα σάλιου που λήφθηκαν μετά το πρωινό ξύπνημα και ξανά ακριβώς πριν τον ύπνο. Ενώ τα επίπεδα της ορμόνης του πρωινού δεν έδειξαν κάποια σημαντική διαφορά τα βραδινά επίπεδα των μπαμπάδων που κοιμόντουσαν με τα παιδιά τους ήταν εμφανώς τα πιο χαμηλά.
«Η φυσιολογία των πατέρων είναι τέτοια ώστε ανταποκρίνεται στα παιδιά» λέει ο Gettler. «Η προηγούμενη έρευνά μας έχει δείξει ότι όταν οι άντρες γίνονται πατέρες η τεστοστερόνη τους μειώνεται, κάποιες φορές δραματικά, και ότι όσοι φροντίζουν τα παιδιά τους -τα ταΐζουν, παίζουν μαζί τους, τους διαβάζουν- έχουν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης.
Τα νέα ευρήματα, συμπληρώνουν την αρχική έρευνα πηγαίνοντάς την ένα βήμα παραπέρα, φανερώνοντας ότι η εγγύτητα κατά τη διάρκεια του βραδινού ύπνου ανάμεσα στους μπαμπάδες και τα παιδιά τους επηρεάζει την αντρική βιολογία και φαίνεται να είναι ανεξάρτητη από το τι κάνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας».
Είναι γνωστό ότι σε άλλα είδη, η τεστοστερόνη ενισχύει την προσπάθεια ζευγαρώματος μέσω της επίδρασης που έχει στο μυικό σύστημα σε συμπεριφορές ανταγωνισμού με άλλα αρσενικά και σε συμπεριφορές προσέλκυσης του θηλυκού. Η ορμόνη θεωρείται ότι λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο στους ανθρώπους, και υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης έχουν συνδεθεί με συμπεριφορές που δε συνάδουν με μια αποτελεσματική πατρότητα. Σύμφωνα με τον Gettler, η τεστοστερόνη είναι μια ορμόνη για την οποία γίνεται συχνά δημόσια συζήτηση, αλλά, η λανθασμένη ιδέα ότι ο ανδρισμός κρίνεται από τη λειτουργία της τεστοστερόνης κυριαρχεί στη συζήτηση.
Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η ανδρική φυσιολογία είναι φτιαγμένη για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών, ένα δεδομένο που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε ότι αποτελούσε αποκλειστικότητα του γυναικείου φύλου.
Τα σύγχρονα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η ενεργή πατρότητα έχει τελικά βαθιά ιστορία στο ανθρώπινο είδος και στους προγόνους μας. Για κάποιους ανθρώπους, η κοινωνική ιδέα ότι η φροντίδα των παιδιών είναι ένα βασικό συστατικό του ανδρισμού μπορεί να μην είναι καινούργια, αλλά, πλέον, έχουμε και βιολογικές αποδείξεις ότι τα αρσενικά έχουν εδώ και πολύ καιρό ενσωματώσει αυτό τον ρόλο.
