Τα τελευταία χρόνια όλο και δυναμώνει η τάση που θέλει τους γονείς «ψαγμένους» και «διαβασμένους».Τώρα αν με ρωτάτε πώς γίνεται και τα παιδάκια είναι πιο φιλάσθενα από ποτέ και κάνουν σαν μανιασμένα όπου τα πετύχεις έχω κι εγώ τη δική μου θεωρία προς ανάπτυξη…
Τα τελευταία χρόνια όλο και δυναμώνει η τάση που θέλει τους γονείς «ψαγμένους» και «διαβασμένους». Ενημερώνονται για τα πάντα, ξέρουν τον παιδότοπο με τα λιγότερα άρρωστα παιδάκια, μαγειρεύουν υγιεινά (εννοείται βιολογικά προϊόντα που, μεταξύ μας, οι μισοί δεν ξέρουν καν τι σημαίνει), τηρούν πρόγραμμα στο παιδί τους, του θέτουν όρια και φυσικά το προστατεύουν από πάσης φύσης κινδύνους. Τώρα αν με ρωτάτε πώς γίνεται και τα παιδάκια είναι πιο φιλάσθενα από ποτέ και κάνουν σαν μανιασμένα όπου τα πετύχεις έχω κι εγώ τη δική μου θεωρία προς ανάπτυξη…
Σαφώς και είναι πολύτιμο να γνωρίζει ο άνθρωπος πράγματα και σίγουρα είναι σπουδαίο να μορφώνεται. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι η πρόθεση κάποιου να μάθει που θέλω να θίξω. Είναι το γεγονός ότι, ενώ οι γονείς το ψάχνουν πιο πολύ από ποτέ, έχουν και τα λιγότερα αποτελέσματα. Βιβλία για πριν μείνεις έγκυος, βιβλία για την περίοδο της εγκυμοσύνης, βιβλία για τον τοκετό, τη λοχεία , τον καλύτερο πατέρα, τη σούπερ μαμά, τις δύσκολες νύχτες, το δεύτερο μωρό, τα λάθη που έχεις κάνει. Άρθρα και αναρτήσεις στο διαδίκτυο για το καλύτερο βιολογικό ακτινίδιο (μεγαλωμένο με περιττώματα βουβαλιού), το γάλα με τα λιγότερα συντηρητικά, το φυσιολογικό τοκετό, το καλύτερο μαιευτήριο, γιόγκα εγκυμοσύνης, γιόγκα μωρού, γιόγκα μαμάς και μωρού, γιόγκα μπαμπά και μαμάς, γιόγκα για όταν κοιμάται το μωρό.
Θα ήταν το μεγαλύτερο μου ψέμα αν έλεγα ότι δεν πέρασα ποτέ , ούτε για λίγο, από αυτήν τη φάση. Μόλις έμαθα πως περιμένω μωρό αισθάνθηκα την ανάγκη να μάθω τα πάντα γύρω από αυτό. Και ξεκίνησα να (ξεκινάω να) διαβάζω ό,τι βρισκόταν μπροστά μου. Μόνο που δεν το τελείωνα γιατί βαριόμουν αφόρητα. Το μόνο που ολοκλήρωσα ήταν ένα χιουμοριστικό βιβλίο που από τότε το παίρνω δώρο σε όλες τις μέλλουσες μανούλες! Άφησα, λοιπόν, τον εαυτό μου ελεύθερο και ήσυχο και περίμενα τω μωράκι μου. Εμπιστεύθηκα το ένστικτό μου και αυτό λειτούργησε. « Δεν μπορεί να υπάρχουν ακόμα γυναίκες που γεννάν στα χωράφια μόνες», σκέφτηκα « κι εγώ να δυσκολευτώ επειδή δεν πήρα μαθήματα ανώδυνου τοκετού»…
Κι έλεγα κι εγώ τις θεωρίες περί φυσιολογικού τοκετού και μητρικού θηλασμού, ήμουν κι εγώ εχθρός της τηγανιτής πατάτας και υπέρμαχος του ω3 του αβοκάντο, είπα κι εγώ πως τα μωρά θέλουν όρια από την αρχή. Και μετά είδα το πρόσωπό της… Άφησα στην άκρη θεωρίες και κείμενα , άνοιξα τις κεραίες μου και επικοινώνησα με το παιδί μου. Έμαθα να αποκρυπτογραφώ την κάθε της ανάγκη κι έτσι, σπάνια έκλαιγε. Έμαθα να την ακούω, να την αισθάνομαι, να την καταλαβαίνω. Την εμπιστέφτηκα και μου έμαθε τα πάντα. Κι έτσι, ωρίμασε κι εκείνη την ώρα που έπρεπε. Και τώρα την καμαρώνω που ανθίζει και σκέφτομαι «Μεγάλο μου μικρό παιδάκι!»…
Έχω αφήσει το παιδί μου ήσυχο και το κάνω έχοντας μια ολόκληρη θεωρία από πίσω. Συνειδητά έχω επιλέξει να αφήσω το παιδί μου να ζει σαν φυσιολογικός άνθρωπος με κανονικές συνήθειες και όχι σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολογάκι. Εννοείται πως δεν κάνουμε υπερβολές, αλλά ούτε την έχουμε απομονώσει. Θέλω η κόρη μου να μάθει ότι και οι γονείς της είναι φυσιολογικοί άνθρωποι με κανονικές συνήθειες, παρέες και φίλους. Κι έτσι, και το κρακεράκι της έχει φάει και με παγωτό έχει πασαλειφτεί και σε πάρτυ μας έχει συνοδεύσει.
Είναι τέτοια η εποχή μας που προστάζει να ασχοληθείς με την πληροφορία. Αυτό που δεν μας έχει μάθει, δυστυχώς, η εποχή μας είναι να την επεξεργαζόμαστε. Γιατί μια πληροφορία δεν έχει κανένα απολύτως νόημα αν δεν εκπληρώσει το στόχο της: πληροφορία-επεξεργασία-γνώση, και όχι πληροφορία-πληροφορία-πληροφορία (ξερόλας χωρίς ουσία). Η μία και μοναδική συμβουλή που θα έδινα σε νέους ή μελλοντικούς γονείς είναι : Άκου το ένστικτό σου. Κανένα βιβλίο δεν πρόκειται να σου μάθει το παιδί σου τόσο καλά όσο το ίδιο το παιδί σου…
ΥΓ. Όσο για το αβοκάντο, o μικρός μου ξάδερφος είχε πολύ εύστοχα πει στη μαμά του : « Ωχ, πάλι σαπούνι ρε μαμά;»
