Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς οι οποίοι φιλότιμα προσπαθούν να βρουν μία μεθοδολογία στις θεωρίες διαπαιδαγώγησης…
Μία αλληγορική υπενθύμιση πως το μεγαλύτερο πανεπιστήμια είναι η ίδια η ζωή!
”Τρεις φίλοι στο τελευταίο έτος των σπουδών τους μιλούσαν για τα όνειρά τους, για τη ζωή τους μετά τις σπουδές, για τα επαγγελματικά τους σχέδια. Ο ένας μάλιστα τους ανέπτυξε τις θεωρίες του για το πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του. Δεν είχε μόνο μία θεωρία, δεν είχε μόνο δύο, επτά είχε. Επτά θεωρίες, γιατί ήθελε πολλά παιδιά.
Τα χρόνια πέρασαν κι οι δύο φίλοι θυμόντουσαν τον τρίτο, που δεν τον είχαν ξαναδεί, και αναρωτιόντουσαν αν απέκτησε παιδιά και πώς τα μεγάλωσε. Κάποια ημέρα ο ένας τον συνάντησε τυχαία και, όλο λαχτάρα και περιέργεια, τον ρώτησε:
«Πες μου, τελικά απέκτησες παιδιά; Αναρωτήθηκα πολλές φορές… Σίγουρα θα τα ανέθρεψες βάσει των θεωριών σου που ήταν επτά, αν θυμάμαι καλά».
«Βέβαια απέκτησα, αλλά τώρα έχω επτά παιδιά και καμία θεωρία!» του απάντησε ο φίλος του.”
…Γιατί καλές οι θεωρίες, στην πράξη όμως τι γίνεται;
Ιστορία βασισμένη σε ανέκδοτο: από το βιβλίου: Ιστορίες να φαντάζεσαι, παιγνίδια για να μεγαλώνεις” των Δάφνη Φιλίππου–Πόλα Καραντάνα
Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος
efiveia.gr
