Mέσω μιας μελέτης, ανακαλύφθηκε η συσχέτιση μεταξύ της ελεγκτικής συμπεριφοράς των γονέων και των προβλημάτων στη συναισθηματική ευεξία του παιδιού στη μετέπειτα ζωή του.
Στην εργασία, η οποία πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα ερευνητών στο University College του Λονδίνου, έχει οδηγήσει, όπως ισχυρίζονται και που δημοσιεύθηκε στο Journal of Positive Psychology, η ομάδα περιγράφει τη φύση της μελέτης και τις απόψεις της σχετικά με αυτό που ανέφεραν οι εθελοντές.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ευτυχισμένα, γεμάτα αγάπη σπίτια, έχουν την τάση να είναι, ως επί το πλείστον, ευτυχισμένα και να αισθάνονται άνετα στις ενήλικες σχέσεις τους – αυτή είναι η κοινή λογική. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών στη Βρετανία έχει βρει αυτό που πιστεύουν ότι αποτελεί την απόδειξη ότι μια τέτοια απλή λογική, είναι στην πραγματικότητα αρκετά ακριβής.
Τα νέα αποτελέσματα είναι μέρος μιας μακροπρόθεσμης μελέτης, που βρίσκεται σε εξέλιξη στη χώρα αυτή από το 1946, όπου 5.362 άνθρωποι είχαν συμπεριληφθεί αρχικά σε μια Εθνική Έρευνα Υγείας και Ανάπτυξης που είχε σκοπό να εντοπίσει μακροπρόθεσμα θέματα υγείας. Οι εθελοντές καλούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα και τους ζητείται να συμμετάσχουν σε έρευνες ή ιατρικές εξετάσεις. Σε αυτή τη νεότερη μελέτη, οι εθελοντές κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο με 25 ερωτήματα, που επικεντρώθηκε, εν μέρει, στη σχέση μεταξύ αυτών και των γονέων τους, κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής τους μέχρι την ηλικία των 16 ετών.
Εξετάζοντας τα αποτελέσματα, οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι γονείς που χαρακτηρίστηκαν ως ελεγκτικοί από τους απογόνους τους, παρήγαγαν παιδιά που πιστεύουν σήμερα για τον εαυτό τους, ότι έχουν χαμηλότερη ψυχική ευεξία και είναι λιγότερο ευτυχισμένα από τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με υποστηρικτικούς, λιγότερο ελεγκτικούς γονείς.
Η ελεγκτική συμπεριφορά, εξηγούν οι ερευνητές, ορίστηκε ως το να μην επιτρέπουν στα παιδιά να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, να μην τα αφήνουν να σκεφτούν από μόνα τους ή να έχουν τις δικές τους απόψεις, να εισβάλουν στην προσωπική τους ζωή, ή να υιοθετούν συμπεριφορές που ενθάρρυναν την εξάρτηση από τους γονείς. Ιδιαίτερα σημαντικό, είναι το ότι οι ερευνητές διαπίστωσαν, πως η επίδραση ήταν πιο έντονη για τους εθελοντές στην ηλικιακή ομάδα 60 έως 64 ετών, και μάλιστα ήταν τόσο ισχυρή που οι ερευνητές το συσχέτισαν με το θάνατο κάποιου κοντινού προσώπου.
Αντίθετα, οι εθελοντές που θεωρούσαν ότι οι γονείς τους δεν ήταν ελεγκτικοί, ανέφεραν υψηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή και συναισθήματα καλής ψυχικής ευεξίας. Αυτό συμφωνεί, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, με προηγούμενες μελέτες που έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τέτοιους γονείς έχουν την τάση να είναι καλύτερα στη δημιουργία και τη διατήρηση υγιών σχέσεων με άλλους ανθρώπους.
Συμπερασματικά, προτείνουν ότι τα αποτελέσματα τους, δείχνουν επίσης, ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να συμβάλει στην προώθηση καλύτερων σχέσεων γονέα-παιδιού, με τη επιχορήγηση προγραμμάτων που μειώνουν την πίεση που υφίστανται και αισθάνονται οι γονείς.
psychologynow.gr
