Έχουν περάσει δυόμιση ώρες και ακόμα γκρινιάζει…
Η μητέρα, Έλλη, δεν αντέχει άλλο! Είναι Κυριακή απόγευμα και ο Αιμίλιος, τεσσάρων χρονών, κλαψουρίζει εδώ και δυόμιση ώρες… Αρχικά, δεν ήθελε αρακά και ζητούσε μακαρόνια. Μετά, δεν ήθελε να κοιμηθεί για μεσημέρι. Τελικά, κάθεται μέσα στην κουζίνα και κλαίει απαρηγόρητος μέχρι να υποκύψει η μαμά. Για να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα, η Έλλη αποφασίζει να βγουν μια βόλτα στο πάρκο, που τόσο του αρέσει να πηγαίνει και να ταΐζει τις πάπιες της λίμνης. Ο μικρός μας, όμως, στέκεται ακίνητος και σιγοκλαίει λέγοντας πως πεινάει και ζεσταίνεται.
Η Έλλη σκέφτεται πως ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχαν βγει. Η έξοδος μάλλον τον κούρασε και πυροδότησε την γκρίνια που είχε ήδη ξεκινήσει από το σπίτι. «Καλύτερα να τον άφηνα μέσα να κλάψει, να εκτονωθεί», μονολογεί στο δρόμο της επιστροφής. «Κάποια στιγμή θα πήγαινε στο δωμάτιό του και αργά ή γρήγορα κάποιο παιχνίδι θα του κέρδιζε το ενδιαφέρον και θα σταματούσε τα παράπονα και την γκρίνια», σκέφτεται. «Και που βγήκαμε, ποιο το ευχαριστώ;», μάταια του απευθύνεται μέσα στο ασανσέρ.
Μπαίνοντας στο σπίτι, βλέπει προς ευχάριστη έκπληξή του τον μπαμπά, ο οποίος γύρισε νωρίτερα από τη δουλειά που είχε εκτάκτως για αυτή την Κυριακή. Η Έλλη τον «παραδίδει» στον μπαμπά, Νίκο, και παίζουν για λίγη ώρα μέχρι που τον παίρνει ο ύπνος σχεδόν πάνω στο αυτοκινητάκι του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει να γκρινιάζει για ώρα και να μην τον παρηγορούν ούτε αυτά που του αρέσουν. Συχνά οι γονείς έχουν δείξει αδιαφορία, αλλά συνεχίζει. Και στο δωμάτιο τον έχουν στείλει σαν τιμωρία για την ανυπακοή του, αλλά και πάλι δε βλέπουν αποτέλεσμα. Πώς θα αποβάλει αυτή τη συνήθεια; Φταίει η περίοδος που δουλεύουν και οι δύο γονείς πολύ και τον αφήνουν συχνά στη μητέρα της Έλλης; Είναι ο ευαίσθητος χαρακτήρας που παραπονιέται σε κάθε τι διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει; Ή βρήκε τον τρόπο να τραβάει την προσοχή; Κι αν είναι κληρονομική η γκρίνια; «Μήπως το έχει πάρει από την αδερφή μου; Κι αυτή μικρή έτσι έκανε όταν δε γινόταν το δικό της!», το μυαλό της μητέρας πάει παντού στην προσπάθεια να βρει τη λύση του μυστηρίου και να βοηθήσει το παιδάκι της.
Συμβουλή
Αρχικά, αποφύγετε τις πολλές και διαφορετικές τακτικές. Το παιδί βλέπει πως είστε αναποφάσιστοι και η αστάθεια αυτή τον μπερδεύει. Παραλείψτε την ετικέτα του γκρινιάρη. Θα τη θυμάται και θα δυσκολευτεί πολύ να απαλλαγεί από αυτή. Επίσης, δε θα βοηθήσει να υποτιμήσετε ή να κοροϊδέψετε τη συμπεριφορά του παιδιού, μαζί με κάποιον που βρίσκεται μπροστά στο σκηνικό. Θα νιώσει πως εκτίθεται δημοσίως και μόνοι σας θα του ενισχύσετε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Επιπλέον, αν δει πως έστω και με αυτό το λανθασμένο τρόπο του δείχνετε προσοχή, θα επιδιώξει να ξανασυμβεί σύντομα, για να έχει το ενδιαφέρον σας.
Ανεξάρτητα από το τι κληροδοτείται, το παιδί μιμείται συμπεριφορές. Οι πιο ευχάριστοι γονείς που χρησιμοποιούν μεταξύ τους χιούμορ λειτουργώντας με σεβασμό και υπομονή στις δύσκολες περιόδους, αποτελούν καλό πρότυπο για το παιδί. Το να προετοιμάζεται κατάλληλα ένα παιδί για κάποιες αλλαγές, στην κατά τα άλλα σταθερή καθημερινότητά του, είναι πολύ βοηθητικό και του εμπνέει ασφάλεια για αυτό που θα ακολουθήσει είτε είναι είτε δεν είναι στο χέρι των γονιών.
Μάθετε να χαλαρώνετε μαζί με τεχνικές που ξέρετε πως αποδίδουν (λ.χ. ένα αγαπημένο τραγούδι, μια μικρή βόλτα) και υπενθυμίστε του τον τρόπο κάθε φορά που θα ζορίζεται και θα έχει ανάγκη να ηρεμήσει. Έτσι, περνάτε ποιοτικό χρόνο μαζί και επενδύετε θετικά για το μέλλον.
all4mama.gr
