Ένας πατέρας οδηγεί για πρώτη φορά αγωνιστική Ferrari και διαπιστώνει με έκπληξη μερικά εντυπωσιακά πράγματα για τον εαυτό του και την πατρότητα…
O Frederick J. Goodall είναι συγγραφέας, εκφωνητής και πατέρας. Μεγάλη του αγάπη, από τότε που ήταν παιδί, είναι τα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Να, λοιπόν, τι λέει ο ίδιος μετά από την εμπειρία του στο τιμόνι μιας Ferrari F430 GT και τα συναισθήματα που βίωσε κατά την προετοιμασία του.
1. Έχεις να μάθεις τόσα πολλά
«Πριν μου επιτρέψουν να μπω στo αγωνιστικό αυτοκίνητο, έπρεπε να μάθω ορισμένα πράγματα. Είδα ένα βιντεάκι που εξηγούσε πώς να χειριστώ σωστά μια Ferrari F430 GT, χρησιμοποιώντας την κατάλληλη οδηγική τεχνική, καθώς και τους κανόνες ασφαλείας. Μετά το βίντεο, έπρεπε να περάσω μερικά ακόμη λεπτά στον προσομοιωτή. Τελικά, άκουσα ένα τελευταίο μπρίφινγκ για την ασφάλειά μου και πήρα την πολυπόθητη αγωνιστική στολή. Και, παρ’ όλη αυτή την λεπτομερέστατη πληροφόρηση, ακόμα ένιωθα απροετοίμαστος να την οδηγήσω. Έτσι ακριβώς ένιωθα κι όταν έγινα μπαμπάς. Διάβαζα βιβλία, έψαχνα ώρες ατέλειωτες στο ίντερνετ και μιλούσα με άλλους γονείς, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν κατάφερε να με κάνει να αισθανθώ έτοιμος για την πατρότητα. Περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποίησα ότι τελικά η ίδια η εμπειρία είναι ο καλύτερος δάσκαλος!»
2. Πρέπει να ακούς αυτούς που ξέρουν
«Καθώς περίμενα μέχρι να οδηγήσω τη Ferrari, μίλησα με δυο-τρεις επαγγελματίες οδηγούς. Αυτοί οι τύποι έχουν οδηγήσει χιλιάδες φορές τέτοιου είδους αυτοκίνητα κι έχουν αμέτρητες συμβουλές να σου δώσουν. Άκουσα προσεκτικά όσα μου είπαν, προκειμένου να καταφέρω να τα εφαρμόσω στην πράξη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μπαμπάδες: Έχουν ανάγκη από μέντορες. Ως άντρες, συχνά νιώθουμε την ανάγκη να κρύψουμε τις ανασφάλειές μας και να δείξουμε ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Αλλά, εφόσον καλούμαστε να μεγαλώσουμε μια νέα γενιά παιδιών, καλό είναι να παραδεχόμαστε τις αδυναμίες μας και να ζητάμε τη βοήθεια από τους πιο έμπειρους μπαμπάδες… και να προσφέρουμε και τη δική μας βοήθεια, όταν ένας άλλος νέος μπαμπάς τη χρειάζεται. Κανείς ποτέ δεν πρόκειται να έχει τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις, αλλά καθένας από εμάς έχει την ικανότητα να ακούει και να συμπαραστέκεται.»
3. Η θέση του οδηγού μπορεί να γίνει λίγο τρομακτική
«Παρά την εκπαίδευση και τις συζητήσεις με όλους τους ειδικούς, εξακολουθούσα να είμαι λίγο νευρικός όταν κάθισα στη θέση του οδηγού. Ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να θυμάμαι και έπρεπε να τα εφαρμόσω οδηγώντας με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 270 χλμ. την ώρα. Ακριβώς το ίδιο φόβο ένιωσα την πρώτη φορά που έγινα πατέρας. Τι θα γινόταν αν δεν άντεχα την πίεση; Τι θα γινόταν αν απλά κατέρρεα; Αυτές οι σκέψεις έτρεχαν στο μυαλό μου και μου στερούσαν την απόλαυση της πατρότητας. Όλα αυτά, όμως, μέχρι τη στιγμή που χαλάρωσα και πίστεψα στον εαυτό μου και στις δυνατότητές μου να γίνω ένας καλός μπαμπάς!» 4. Οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτες «Θα ήταν φανταστικό να μπορούσα να οδηγήσω αυτό το αυτοκίνητο σε μια απέραντη ευθεία, αλλά αυτό δεν θα μου έδινε μια αυθεντική αγωνιστική εμπειρία. Έτσι, έπρεπε να οδηγήσω σε μια πίστα με πολλές στροφές και εμπόδια, όπου καθένα από αυτά απαιτούσε και διαφορετικό χειρισμό. Μάλιστα, σε μια απότομη στροφή, μπήκα με πολλά χιλιόμετρα κι έχασα για λίγο τον έλεγχο της Ferrari καταλήγοντας στο χαλίκι. Τότε, ο εκπαιδευτής μου με κατηύθυνε ήρεμα και πάλι στην πίστα, για να ολοκληρώσω τον αγώνα. Από τότε που έγινα πατέρας, έχω βιώσει αμέτρητες δυσκολίες: Θέματα υγείας, προβλήματα στο γάμο, προσωπικές απογοητεύσεις… Έμαθα, όμως, να τις προσπερνάω και να φτάνω πάντα στο τέρμα της διαδρομής!»
5. Έχει περισσότερη πλάκα από ό,τι φαντάζεσαι
«Η οδήγηση της Ferrari ήταν για μένα μια αξέχαστη εμπειρία. Ο ήχος και μόνο αυτής της μηχανής έκανε όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει… αλλά και να πατάς το γκάζι στα 280 χλμ. είναι απίστευτο συναίσθημα! Ένιωσα την αδρεναλίνη μου να χτυπάει κόκκινο! Έχω, όμως, να ομολογήσω ότι παρόμοιες στιγμές έχω ζήσει και ως πατέρας. Το παιχνίδι με τα παιδιά μου μου δίνει απίστευτη χαρά. Τα ευτυχισμένα προσωπάκια τους μου ζεσταίνουν την καρδιά όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Και βλέποντάς τα να μεγαλώνουν νιώθω τόσο περήφανος. Η πατρότητα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι και πολύ πιο διασκεδαστική από ό,τι περίμενα!»
6. Θέλεις να καταγράψεις κάθε λεπτό
«Όταν δεν οδηγούσα τη Ferrari, απαθανάτιζα κάθε στιγμιότυπο της εμπειρίας μου εκεί. Γέμισα το κινητό μου από φωτογραφίες με το αυτοκίνητο, εμένα με την αγωνιστική στολή και διάφορα βιντεάκια με άλλους οδηγούς που έτρεξαν στην πίστα πριν από μένα. Ως μπαμπάς, είμαι συνέχεια με μια κάμερα στο χέρι, καταγράφοντας κάθε λεπτό από τη ζωή των παιδιών μου. Οτιδήποτε κι αν κάνουν, μετατρέπεται αυτόματα σε αντίγραφο. Ωστόσο, έμαθα ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να ζεις τη στιγμή, από το να την καταγράφεις απλά.»
7. Τελειώνει πολύ γρήγορα
«Όταν οδηγείς ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο μέσα στην πίστα, οι γύροι τελειώνουν απίστευτα γρήγορα. Χωρίς καν να το καταλάβω, ολοκλήρωσα τους 5 γύρους μου και ο ρόλος μου ως οδηγός αγωνιστικού αυτοκινήτου έφτασε στο τέλος του. Ένιωσα ότι κράτησε τόσο λίγο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την πατρότητα. Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, αυτό το μικροσκοπικό ανθρωπάκι γίνεται ενήλικος. Αυτό, λοιπόν, που θέλω να προτείνω σε όλους τους μπαμπάδες είναι να μην παραλείπετε να δείχνετε κάθε στιγμή την αγάπη σας στα παιδιά σας, γιατί μεγαλώνουν τόσο γρήγορα…»
