Το βράδυ θα το έβαζα νωρίς για ύπνο.
Είδα κι έπαθα όλη την εβδομάδα να το βοηθήσω να μάθει τα λόγια από το σκετς που θα ανέβαζαν στη σχολική γιορτή. Πάντα είχε πρόβλημα με την αποστήθιση, άσε τα ρούχα, έπρεπε να ντυθεί δικαστής, από τους παλιούς δικαστές όμως, αυτούς που φορούσαν τα γουνάκια στους ώμους και το χαζό ντρεπόταν να εμφανιστεί έτσι στη γιορτή. Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, με τα πολλά δέχτηκε, θα τα βάλει την τελευταία στιγμή όμως, αυτή ήταν η συμφωνία, λίγο πριν ανέβει στην εξέδρα που είχε στηθεί για σκηνή στο προαύλιο του σχολείου.
Κανονική γιορτή σου λέω. Με ψητά καλαμπόκια απ’ έξω, με ποπ κορν, με μαλλί της γριάς, με τραγούδια που σήκωναν τη γειτονιά στο πόδι, με χορούς, μα πόσο γλυκά είναι τα πρωτάκια όταν χορεύουν, νυχτώνει, πάντα μας βρίσκει η νύχτα στις τελικές γιορτές των σχολείων, κάθε τάξη και το δικό της πρόγραμμα, έξι τάξεις, του χρόνου τελειώνει το δημοτικό, τελειώνει πάντως φέτος για καλοκαίρι, θα πάρω το παιδί και θα κατέβουμε στο νησί για λίγες μέρες, σαν τρελό κάνει γι αυτό το νησί, είναι και οι παππούδες βλέπεις εκεί, να θυμηθώ να του πάρω καινούργιο μαγιό, πέταξε μπόι βλέπεις απότομα, ήρθε η σειρά της τάξης του τώρα, με τραβάει από το χέρι για να το βοηθήσω να βάλει την στολή, »κάνε γρήγορα μαμά», άκουγα τα παιδιά της τετάρτης να τραγουδάνε και να χορεύουν, ένα ολόκληρο σχολείο άκουγα να τραγουδάει και να χορεύει, τίποτε άλλο δεν άκουσα, σας ορκίζομαι, παρά ένιωσα το χέρι του να γλιστράει από το δικό μου, το είδα να πέφτει κάτω, “το παιδί, το παιδί” φώναζαν όλοι, πού στο καλό βρέθηκε τόσο αίμα σε μια λιποθυμία, ας του φέρει κάποιος ένα ποτήρι νερό, έναν γιατρό, φωνάξτε έναν γιατρό.
Το πρωί μου είπαν ότι βρήκαν μια σφαίρα μέσα στο κεφάλι του.
Μια αδέσποτη σφαίρα. Κάποιου νταή, λέει, που πυροβόλησε στον αέρα.
Και εγώ προσπαθούσα να το συνεφέρω με νερό και έλεγα κιόλας να το βάλω νωρίς για ύπνο απόψε.
Και το μαγιό;
Άσε το μαγιό.
Το ενδεικτικό του να θυμηθώ να πάρω. Το σχολείο τέλειωσε.
Υγ.: Η ιστορία είναι φανταστική. Μακάρι να ήταν και το γεγονός…
