Οι γονείς έχουνε μια εμμονή με την ασφάλεια και την παροχή καθαρού χώρου για τα παιδιά, στην πραγματικότητα αυτά τα γεγονότα εμποδίζουν την ανάπτυξή των παιδιών. Ας τα αφήσουμε να αποτύχουν, να πέσουν και να βρούνε τον δικό τους δρόμο μέσα από τα λάθη τους. Και όλα αυτά γιατί χωρίς να κάνεις λάθη δεν μπορείς να μάθεις…
Πολλά σύγχρονα νηπιαγωγεία είναι εξοπλισμένα με μαλακή επένδυση, υπερ-ασφαλή δραστηριότητες, καλοήθεις παιχνίδια, και μια σειρά από παιχνίδια που έχουν κανόνες: χωρίς τρέξιμο, χωρίς αναρρίχηση, χωρίς χώμα. Δεν πρέπει να είμαστε τόσο προσεκτικοί με τα παιδιά, δεν είναι υγιές. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε στα παιδιά ότι ζούνε σε έναν τέλειο κόσμο που δεν μπορείς να πάθεις τίποτα κακό καθώς σε προστατεύει ο γονιός σου και δεν τα αφήνουμε να ανεξαρτοποιηθούν.
Τα παιδιά δεν «ξέρουν» από μόνα τους πώς να ασχοληθούν με στρεσογόνους παράγοντες στη ζωή τους. Χρειάζονται εμπειρία και κατάρτιση. Πρέπει να αμφισβητηθούν, να αποτύχουν και να μάθουν πώς να ξεπεράσουν και να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους για να πάρουν το αποτέλεσμα που θέλουν.
Η αποτυχία είναι σημαντική. Όταν το παιδί σας αποτύχει σε κάτι θα πρέπει να καταλάβει τι πήγε λάθος, να μάθει πώς να αλλάξει τη συμπεριφορά του για να μην κάνει το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά αλλά και να μάθει να διαχειρίζεται τα αρνητικά συναισθήματα που θα έχει εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Η επανειλημμένη αποτυχία μπορεί επίσης να διδάξει στο παιδί σας ότι δεν μπορεί πάντα να πάρει αυτό που θέλει, πράγμα που συμβάλλει στην οικοδόμηση ρεαλιστικών προσδοκιών και την αυτο-αξιολόγηση.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν προσταστατεύουμε τα παιδιά μας από την αποτυχία, ταυτόχρονα τα αποτρέπουμε από το να μάθουνε πώς να αντιμετωπίσουνε σημαντικές δεξιότητες της ζωής.
