Πόσοι και πόσοι καβγάδες μεταξύ παιδιού και γονιών δεν έχουν ξεκινήσει επειδή το βλαστάρι «τόλμησε να αντιμιλήσει στη μάνα του ή τον πατέρα του»;
Κι ενώ οι περισσότεροι αρνούνται να δεχτούν «το μικρό να βγάζει γλώσσα», συχνά θα ακούσουν από κάποιον να τους συμβουλεύει: «μην ασχολείσαι». Λάθος! Όταν τα παιδιά αντιμιλούν, συχνά προσπαθούν να μας πουν κάτι και εάν δεν ακούσουμε, κινδυνεύουμε να αντιμετωπίσουμε κλιμάκωση.
Στόχος του γονιού σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και γενικότερα, πρέπει να είναι η πρόσκληση σε μια εποικοδομητική επικοινωνία, ενώ την ίδια στιγμή θα επιβάλει τον σεβασμό. Και για να συμβεί αυτό, πρέπει να διατηρηθεί ανοιχτός ο δίαυλος επικοινωνία, την ώρα της επίπληξης για τον τόνο και το ύφος που το παιδί χρησιμοποίησε.
Η στρατηγική του γονιού που το παιδί τού αντιμιλάει, πρέπει να είναι η εξής:
1. Ο έλεγχος της γλώσσας και του ύφους του ίδιου του γονιού καθώς απευθύνεται στο παιδί. Φωνές και ακρότητες καλό είναι να αποφεύγονται διότι την ίδια στιγμή, του «διδάσκετε» κάτι που μάλλον δεν το θέλετε. Πριν θέσετε τα όρια στο παιδί, περιμένετε μέχρι να μπορέσετε να μιλήσετε ήρεμα και με σεβασμό στο παιδί και τότε προχωρήστε.
2. Ενισχύστε τους θετικούς δεσμούς με το παιδί σας, με κάθε ευκαιρία που σας δίνεται. Τα παιδιά το ξανασκέφτονται πριν πληγώσουν τα αισθήματα των γονιών με τους οποίους νιώθουν συνδεδεμένα. Φροντίστε κατ ελάχιστο να αφιερώνετε τουλάχιστον 15 λεπτά την ημέρα στο κάθε παιδί, εστιάζοντας αποκλειστικά στο ίδιο και τα ζητήματά του.
3. Την ώρα που θα σας αντιμιλήσει, διαχειριστείτε την κατάσταση με ψυχραιμία και θέστε εκ νέου την ξεκάθαρη επιθυμία σας για μια πολιτισμένη και με σεβασμό συμπεριφορά από το παιδί. Όσο το κάνετε αυτό, φροντίστε να μην χάσετε τη «σύνδεση» μαζί του.
«Αυτός ο τόνος δεν είναι ωραίος και ενοχλεί. Πρέπει να έχεις κάποιο πρόβλημα για να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο. Ξέρεις καλά ότι εγώ δεν σου μιλάω έτσι. Θες να μου πεις γιατί έχεις θυμώσει χωρίς όμως να μου επιτίθεσαι; Τι συμβαίνει», είναι μια ενδεικτική απάντηση, σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε τι προκάλεσε τον άσχημο τόνο.
Εάν γνωρίζετε, μπορείτε να απαντήσετε ως εξής: «Βλέπω πως είναι πολύ θυμωμένος/η μαζί μου αυτή τη στιγμή. Έχω καταλάβει τι θες να κάνω/έχω καταλάβει ότι θες να σου πω ‘ναι’ σε αυτό που μου ζητάς. Όμως ας το συζητήσουμε ξανά όταν κι εγώ κι εσύ ηρεμήσουμε».
Προσέξτε ότι ουσιαστικά διδάσκουμε τα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται σε μια σχέση με έναν άλλο. Εάν αγνοούμε την απουσία σεβασμού, δεν τους κάνουμε χάρη. Από την άλλη, εάν ανταποκριθούμε κι εμείς με άσχημο τρόπο, διαιωνίζουμε και «νομιμοποιούμε» αυτή τη συμπεριφορά. Το μυστικό είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται από εμάς! Ας το χούμε συνέχεια κατά νου!
