Μια μέρα σαν τη σημερινή, τη Μέρα Αποταμίευσης, διαλέξαμε για να δημοσιεύσουμε το email ενός αναγνώστη μας, ενός χωρισμένου γονιού διδύμων που δεν ξέρει τι να πει στα παιδιά του. Τους λόγους θα τους καταλάβετε μέσα από τα δικά του λόγια.
Λεφτά, χαρτζιλίκι, οικονομίες, αποταμίευση…
Ζητήστε μου καλύτερα να μιλήσω στα παιδιά μου για την παγκοσμιοποίηση παρά για αυτά!
Τι να σας πω, παιδιά μου, για την αποταμίευση;
-Ότι ο κουμπαράς που έχετε στο ράφι της κουζίνας είναι άδειος γιατί μόλις προχθές πήρα τα χρήματα, τα δικά σας χρήματα, για να πληρώσω τη ΔΕΗ;
-Ότι δεν έχω οικονομίες στην τράπεζα γιατί και εκείνες τις τελευταίες που είχα τις ξόδεψα για τη δικηγόρο και το διαζύγιο που πήρα;
-Ότι με νύχια και με δόντια προσπαθώ κάθε μήνα, τι κάθε μήνα, κάθε μέρα, να τα βγάζουμε πέρα χωρίς εσείς να το καταλάβετε, χωρίς να νιώσετε άσχημα;
-Ότι σας δίνω χαρτζιλίκι για το σχολείο, αυτά τα λίγα που έχω, αλλά εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου σφίγγεται γιατί ξέρω ότι δεν μας περισσεύουν;
-Ότι φοβάμαι πως με τα χρέη και τα δάνεια που με βαραίνουν θα μεγαλώσετε και θα τα επωμιστείτε εσείς; Και εσείς, τι φταίτε εσείς;
-Ότι φοράτε ρούχα και παπούτσια που μας δίνει η ενορία μας;
-Ότι τα αγγλικά σας τα χρωστάω από πέρσι και ούτε απ΄ έξω περνάω από το φροντιστήριο από την ντροπή μου;
-Ότι φασούλι το φασούλι άντε να κάνω κανένα φαγητό στην τελική, αλλά το σακούλι δεν θα γεμίσει ποτέ;
-Ότι το μόνο που έχω να αποταμιεύσω είναι η αγάπη μου για σας;
Τι να σας πω αυτή τη μέρα, παιδιά μου; Τι; Μόνο ότι σας αγαπώ και αυτό ούτε χρεώνεται ούτε ξεπληρώνεται!
