Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούν καλά λόγια ειδικά από εσάς τους γονείς τους! Και τους τονώνουν την αυτοπεποίθηση και τα κάνουν να αισθάνονται όμορφα ενώ συσφίγγουν ενδεχομένως και τις μεταξύ σας σχέσεις! Ποια είναι όμως η ισορροπία στα κοπλιμέντα που θα κάνετε στο παιδί σας, ώστε ούτε να το κακομάθετε ούτε όμως να του δημιουργήσετε κόμπλεξ κατωτερότητας;
3 είναι τα κλειδιά για να το καταφέρετε!
– Αποφύγετε τη χρήση αφορισμών και χαρακτηρισμών, όπως πχ «έξυπνος», «χαζός», «ικανός»…
Αν χαρακτηρίζετε το παιδί σας συχνά με κάποιο επίθετο, θα το συνηθίσει και θα το πιστέψει ενώ μπορεί να μην ισχύει. Για παράδειγμα, αν το κάνετε να πιστεύει ότι είναι έξυπνο και έρθει η ώρα που δυσκολεύεται σε κάτι, θα αισθανθεί πολύ άβολα: «Αφού είμαι έξυπνος, γιατί δεν τα καταφέρνω»; Αν από την άλλη, του έχετε πει και τον έχετε πείσει ότι δεν είναι πολύ έξυπνος, τότε μπορεί να του μειώνετε την αυτοπεποίθηση και να μην προσπαθεί πράγματα επειδή θεωρεί ότι δε θα τα καταφέρει.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες είναι να τον επαινείτε ανά περίπτωση, να τονίζετε το θετικό κάθε πράξης του, ώστε να δείχνει θέληση να προχωρήσει και σε επόμενες πράξεις που θα είναι άξιες επαίνου.
– Φροντίστε να τονίζετε τα θετικά κάθε πράξης του και όχι τις ατέλειές του
Δεν είναι ανάγκη να επαινέσετε κάθε πράξη του. Ωστόσο, φροντίστε να δείχνετε θετικοί και να μην το απογοητεύετε. Αν για παράδειγμα έχει φτιάξει μια χειροτεχνία στο σχολείο που δε σας φαίνεται πολύ ωραία, μην του το δείξετε πολύ. Τονίστε ότι είναι πολύ σημαντικό το πόσο προσπάθησε για να το καταφέρει. Και μετά πείτε του και τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν αρχίσετε με τα αρνητικά, θα το αποθαρρύνετε και μπορεί να του δημιουργήσετε και προβλήματα, να πιστέψει για παράδειγμα ότι δεν μπορεί να ζωγραφίσει…
– Τονώστε του την αυτοπεποίθηση θυμίζοντάς του τα… κατορθώματά του
Το παιδί έχει πολλά άγχη και φοβίες από μικρή ηλικία. Και η αυτοπεποίθησή του μπορεί να είναι σε χαμηλά επίπεδα ακόμα και χωρίς κανένα εμφανή λόγο. Καλό θα είναι λοιπόν να του θυμίζετε κατά καιρούς τα κατορθώματά του ειδικά όταν είναι στεναχωρημένο, όταν δεν έχει καταφέρει κάτι, όταν αισθάνεται αδύναμο και ευάλωτο. Θυμίστε του πόσο περήφανους σας κάνει σαν γονείς, πόσο χαρήκατε όταν έκανε το πρώτο του βήμα, όταν το είδατε στην πρώτη παιδική γιορτή στον παιδικό σταθμό…
Φυσικά δεν πρέπει να αμελείτε να βάλετε ένα μέτρο στους επαίνους για να μην πετύχετε το αντίθετο αποτέλεσμα και επαινείτε κάθε βήμα του! Εννοείται ότι θα του κάνετε και αρνητικά σχόλια και παρατηρήσεις αλλά με ήρεμο τρόπο.
Ν.Κ.
