Τα «τάιμ-άουτ» φαίνονται πολύ λογικά. Δίνουν σε όλους την ευκαιρία να ηρεμήσουν. Υποθετικά, τα παιδιά παίρνουν το μάθημα τους. Είναι αλήθεια ότι τα ‘τάιμ-άουτ’ είναι απείρως καλύτερα από το να χτυπάτε ή να φωνάζετε στα παιδιά σας. Αλλά τα ‘τάιμ-άουτ’ διδάσκουν λάθος μαθήματα και δεν βοηθούν στη δημιουργία καλύτερης συμπεριφοράς των παιδιών. Στην πραγματικότητα, οδηγούν το παιδί σε χειρότερη συμπεριφορά. Και γιατί αυτό; Επειδή το κάθε παιδί μπορεί να σας εξηγήσει ότι τα ‘τάιμ-άουτ’ δεν είναι τίποτα άλλο από ΤΙΜΩΡΙΑ, δεν έχει καμιά διαφορά από τη τιμωρία που συνήθιζαν παλιά να βάζουν τα παιδιά να στέκονται στη γωνία. Και κάθε φορά που τιμωρείτε ένα παιδί, το κάνετε να νιώθει ακόμα πιο άσχημα για τον εαυτό του.
Η μη αποδεκτή συμπεριφορά συμβαίνει όταν το παιδί νιώθει αποσυνδεδεμένο και ο καλύτερος τρόπος για να το επαναφέρετε σε τάξη είναι να αφιερώσετε λίγο περισσότερο χρόνο για να συνδεθείτε μαζί του.
Δείτε τι συμβαίνει όταν χρησιμοποιείτε τα ‘τάιμ-άουτ’ στα παιδιά:
- Τα ‘τάιμ-άουτ’ κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ακόμα πιο άσχημα για τον εαυτό τους.
Επιβεβαιώνετε αυτό που υποψιάζεται, δηλαδή ότι είναι ‘κακό’ παιδί. Αυτό όχι απλά οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά δημιουργεί και κακή συμπεριφορά επειδή οι άνθρωποι που νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους αρχίζουν να πιστεύουν ότι είναι κακοί και τελικά συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο.
“Με το να στέλνετε τα παιδιά μακριά για να πάρουν τον έλεγχο του θυμού τους διαιωνίζετε το συναίσθημα της ‘κακίας’ μέσα τους. Ήδη πριν το ξέσπασμα δεν αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους και η απομόνωση απλά υπηρετεί να επιβεβαιώσει στα μυαλουδάκια τους ότι τελικά είχαν δίκιο που αισθάνονταν και σκέφτονταν άσχημα για τον εαυτό τους.”
- Τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια για να μάθουν πώς να ηρεμούν τον εαυτό τους.
Σίγουρα ένα παιδί τελικά θα ηρεμήσει εάν περιοριστεί λέγοντας του ότι ήταν άτακτο ή ότι πρέπει να πάει στο δωμάτιο του αλλά αυτό που μαθαίνουν απλά είναι ότι είναι μόνα τους με τα πιο δύσκολα συναισθήματα και προβλήματα. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να διδάξετε τα παιδιά σας να ηρεμούν είναι να τους δίνετε το μήνυμα ότι τα ‘εκτός ελέγχου’συναισθήματα τους είναι αποδεκτά και διαχειρίσιμα.
- Χάνετε την εμπιστοσύνη του παιδιού σας προς εσάς προκαλώντας τον φόβο του για εγκατάλειψη.
Διώχνοντας και απομονώνοντας ένα αναστατωμένο παιδί απλά το πιέζετε πιο πολύ τη στιγμή που σας χρειάζεται περισσότερο. Το χειρότερο από όλα, αντί αυτό να το βοηθήσει να ηρεμήσει, πυροδοτεί τον έμφυτο φόβο του για εγκατάλειψη. Με αυτόν τον τρόπο του δίνεται το μήνυμα ότι μόνο τα “ευχάριστα” συναισθήματά του είναι αποδεκτά ενώ τα αυθεντικά, άστατα, δύσκολα συναισθήματά του – μέρος των οποίων όλοι έχουμε – είναι απαράδεκτα και μη αγαπητά.
- Τα ‘τάιμ-άουτ’ δημιουργούν μια μάχη για εξουσία.
Δημιουργούν μια σχέση που οδηγεί εσάς και την εξουσία σας σε σύγκρουση με το παιδί σας. Είναι αλήθεια ότι όσο ο γονέας είναι μεγαλύτερος από το παιδί, ο ίδιος κερδίζει αυτόν τον αγώνα εξουσίας, αλλά ουσιαστικά κανείς δεν κερδίζει ποτέ στον αγώνα εξουσίας γονέα-παιδιού. Το παιδί χάνει τη σταθερότητα, τη δύναμη του και έχει αρκετό χρόνο για να φανταστεί σενάρια εκδίκησης. (Πιστεύετε πραγματικά ότι κατά τη διάρκεια του ‘τάιμ-άουτ’ σκέφτεται πως να γίνει καλύτερο παιδί;)
Επομένως, τα ‘τάιμ-άουτ’ για τα παιδιά, ενώ είναι απείρως καλύτερα από το ‘ξύλο’, είναι απλώς μια άλλη εκδοχή της τιμωρίας με απαγόρευση και ταπείνωση. Στο βαθμό που τα ‘τάιμ-άουτ’ φαίνονται ως τιμωρία από τα παιδιά – και πάντοτε είναι – δεν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο η θετική πειθαρχία που ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά.
Επομένως, εαν χρησιμοποιείτε τα ‘τάιμ-αουτ’ ως τιμωρία για παραβάσεις, αυτό είναι ένα μήνυμα για εσάς για να αλλάξετε προσέγγιση και να ανακαλύψετε πιο αποτελεσματικές στρατηγικές.
Και αν τα χρησιμοποιείτε για να αντιμετωπίσετε την κατάρρευση των παιδιών σας, το μόνο που καταφέρνετε είναι να ενεργοποιείτε τον πανικό εγκατάλειψης του παιδιού σας. Εάν θέλετε να διδάξετε το παιδί σας συναισθηματική αυτοδιαχείριση, αυτό θα είναι αποτελεσματικό μόνο αν γίνει πριν ξεκινήσει η κατάρρευση του. Όταν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας είναι στα όρια να φτάσει στο επικίνδυνο σημείο του ξεσπάσματος αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να προτείνετε (και για τους δυο σας) έναν ευχάριστο χρόνο όπως να χαλαρώσετε, να παίξετε ή να διαβάσετε ένα βιβλίο. Αυτή είναι μια στιγμή όπου το παιδί έχει την ευκαιρία μέσω της σύνδεσης μαζί σας να εκφράσει και να βιώσει τα συναισθήματα του έτσι ώστε να τα απελευθερώσει χωρίς έντονα ξεσπάσματα για να μπορέσει να συνεχίσει με ηρεμία και ισορροπία.
Άπαξ και ξεκινήσει η κατάρρευση και αρχίσει το παιδί σας να κατακλύζεται από το έντονο συναίσθημα, τότε είναι πολύ αργά για διδασκαλία. Απλά παραμείνετε κοντά, για να μην του ενεργοποιήσετε τον πανικό εγκατάλειψης και παραμείνετε ήρεμοι. Μην δώσετε έμφαση στο τι προκάλεσε το ξέσπασμα, αλλά προσφέρετε ολοκληρωτική στοργή και να είστε έτοιμοι να επιβεβαιώσετε την αγάπη σας προς το ίδιο.
Τα ‘τάιμ-άουτ’ είναι μια καταπληκτική τεχνική διαχείρισης για τη διατήρηση των δικών σας συναισθημάτων. Όταν νιώσετε ότι χάνετε τον έλεγχο, μετρήστε μέχρι το 5. Αυτό θα σας εμποδίσει από το να κάνετε οτιδήποτε για το οποίο θα μετανιώσετε αργότερα. Επίσης, είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα αυτοδιαχείρισης για τα παιδιά σας. Και θα κάνει την πειθαρχία σας πιο αποτελεσματική γιατί θα έχετε αποφύγει να μπείτε στη διαδικασία να χρησιμοποιήσετε απειλές και φωνές.
Οι γονείς που χρησιμοποιούν τα ‘τάιμ-άουτ’ συχνά μένουν έκπληκτοι όταν μαθαίνουν ότι υπάρχουν οικογένειες που δεν χτύπησαν ποτέ, που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τα ‘τάιμ-άουτ’ και σπάνια έβαλαν τις φωνές στα παιδιά τους. Δεν χρειάζεται πλέον να χρησιμοποιείτε αυτές τις μεθόδους πειθαρχίας, και αν τις χρησιμοποιείτε και θέλετε να αλλάξετε απλά ανακουφιστείτε γιατί είναι εφικτό και για εσάς με το απλά να απομακρυνθείτε από αυτές τις στρατηγικές και να χρησιμοποιήσετε άλλες πιο θετικές και αποτελεσματικές.
Και απλά να θυμάστε ότι και αυτό θα περάσει! Και είναι καλύτερα να περάσει με θετικό τρόπο για πιο χαρούμενα και ισορροπημένα παιδιά που θα οδηγήσει σε ώριμους και αισιόδοξους μελλοντικούς ενήλικες!
