Θέλουμε να είμαστε καλοί γονείς! Αν γίνεται οι καλύτεροι! Κι έτσι κάνουμε ό,τι μπορούμε, πολλές φορές βάζοντας στην άκρη τον εαυτό μας, τη σχέση μας, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, για να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά μας. Ήρθε όμως η ώρα να σταματήσουμε να κάνουμε τα πάντα γι αυτά, αν θέλουμε πραγματικά το καλό τους. Αν θέλουμε να τα δούμε σε λίγα χρόνια ανεξάρτητα ν΄ανοίγουν τα φτερά τους και να μπορούν ν΄ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της ζωής. Τι λέτε, μήπως να ξεκινήσουμε από σήμερα κιόλας να μην κάνουμε μερικά πράγματα;
1. Να τα βοηθάμε να κάνουν κάτι που μπορούν και μόνα τους
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κάνουν πράγματα μόνα τους και σιγά σιγά να ανεξαρτητοποιούνται. Αν εσείς τρέχετε να μαζέψετε το γάλα που χύθηκε στο τραπέζι, γιατί προφανώς και θα το κάνετε καλύτερα, αντί να αφήσετε το παιδί να πάει στην κουζίνα να πάρει χαρτί και να το καθαρίσει, τότε δεν το μαθαίνετε πως μπορεί μόνο του να διαχειριστεί μικρά πράγματα και νιώθει αδύναμο.
2. Να τσακωνόμαστε με τα παιδιά για ασήμαντους λόγους
Υπάρχουν τόσοι λόγοι και μάλιστα σοβαροί για τους οποίους πρέπει να δώσουμε ως γονείς τη μάχη μας με τα παιδιά, σχεδόν καθημερινά, που ας κλείνουμε τα μάτια στα μικρά κι ασήμαντα για να διατηρήσουμε όσο γίνεται το καλό κλίμα στο σπίτι μας.
3. Να μην τους δίνουμε ευθύνες ν΄αναλάβουν
Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο που μπορεί ένας γονιός να κάνει στο παιδί του, από το να του μάθει ν΄αναλαμβάνει ευθύνες. Ανάλογα με την ηλικία του φυσικά. Ξεκινήστε από νωρίς, από την ηλικία των 3, 4 και συνεχίστε. Με απλά πράγματα όπως να βάλει τα σουπλα στο τραπέζι για το βραδινό, να μαζέψει ο καθένας το πιάτο του και μεγαλώνοντας να βάζει τις κάλτσες του στα άπλυτα, να κατεβάζει τα σκουπίδια, να πηγαίνει το σκύλο βόλτα και τόσα άλλα.
4. Να τα φορτώνουμε με εξωσχολικές δραστηριότητες
Ναι, είναι μια εποχή που όλα τα παιδιά (και μαζί και οι γονείς) τρέχουν από τα αγγλικά στο πιάνο κι από το μπάσκετ στο μπαλέτο. Και φυσικά υπάρχει και το διάβασμα για το σχολείο στο σπίτι και ο χρόνος για ξεκούραση ολοένα και μειώνεται. Τα παιδιά όμως χρειάζονται χρόνο για παιχνίδι, για χαλάρωση, για κουβέντα μαζί με τους γονείς του για να ανθίσει.
5. Να τα αγχώνουμε βάζοντάς τα παιδιά στους δικούς μας ρυθμούς
Βιάσου, τέλειωνε, κάνε γρήγορα! Φράσεις που όλοι μας έχουμε πει, όταν βλέπουμε το μικρό μας να κάνει μια ώρα να βάλει το μπουφάν του ή να παίζει με το αυτοκινητάκι του ενώ το σχολικό κορνάρει κάτω από το σπίτι. Αυτοί οι γρήγοροι ρυθμοί αγχώνουν και ταλαιπωρούν πολύ τα παιδιά μας γι αυτό το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα ξυπνάμε το πρωί 10 λεπτά νωρίτερα, ή να ετοιμαζόμαστε να φύγουμε πολύ πιο νωρίς απ΄ότι πρέπει ώστε να μην ζούμε τέτοιες καταστάσεις (όλοι μας).
6. Να δεχόμαστε κάθε απαίτησή τους για να μην τα στεναχωρήσουμε
Πείτε “όχι”, με αυτοπεποίθηση, με ύφος που δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα και σίγουρα μην αισθανθείτε ενοχές για την απόφασή σας. Τα παιδιά χρειάζονται όρια, δεν θα είναι πιο ευτυχισμένα αν δεν τους χαλάμε κανένα χατήρι. Επίσης, είναι πραγματικά τραγικό να βλέπουμε γονείς να στερούνται πράγματα για να ικανοποιήσουν κάθε οικονομική απαίτηση του παιδιού τους. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν και το “όχι” και μεγαλώνοντας (ανάλογα με την ηλικία) και τον λόγο. Δεν είναι ντροπή να μην μπορείτε ν΄αγοράσετε ένα νέο παιχνίδι ή καινούργια παπούτσια στο παιδί.
7. Να αγνοούμε την κακή τους συμπεριφορά
Μπορεί να είστε στην παιδική χαρά ή σ΄ένα πάρτυ και επειδή δεν θέλετε να παρεκτραπείτε ή να κάνετε το παιδί σας να νιώσει άσχημα, παρά την κακή του συμπεριφορά, αδιαφορείτε και δεν λέτε τίποτε. Προφανώς και πρέπει να εκτιμήσετε την κατάσταση, δεν μπορείτε δηλαδή σε ένα θέατρο ν΄αρχίζετε να φωνάζετε. Όμως θα πρέπει σίγουρα ν΄αντιδράσετε και να μην αγνοήσετε την κακή συμπεριφορά του παιδιού γιατί έτσι μπορεί να την επαναλάβει. Εξάλλου από τα λάθη μαθαίνουμε όλοι μας.
8. Δεν τα διδάσκουμε την έννοια της ευγνωμοσύνης
Στον σύγχρονο κόσμο φαίνεται πως μερικά πράγματα είναι δεδομένα. Από το σπίτι και το φαγητό, μέχρι τα ρούχα, τα παιχνίδια και τις εκδρομές. Τι ανθρώπους όμως θέλουμε να μεγαλώσουμε; Πώς αυτά τα παιδιά θα είναι αύριο ευτυχισμένα, αν δεν μάθουν από σήμερα κιόλας να εκτιμούν κάθετι που έχουν και να αισθάνονται ευγνωμοσύνη; Σιγά σιγά λοιπόν με απλούς τρόπους, τα μαθαίνουμε να λένε “ευχαριστώ”, “παρακαλώ”, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, ενώ τους μιλάμε κι εμείς για όλα όσα έχουν (χωρίς φυσικά να τους δημιουργούμε ενοχές ή να λέμε πως κάποια άλλα παιδάκια δεν τα έχουν όλ΄αυτά)
9. Να τα συγκρίνουμε με άλλα παιδιά
Πολλοί γονείς στην προσπάθεια τους να επηρεάσουν θετικά το παιδί τους, το συγκρίνουν με ένα φίλο του ή με το αδελφάκι του. Αυτό το κάνουν διότι θεωρούν πως αυτός είναι ένας τρόπος να πάρει μπρος το παιδί κι όμως αυτό είναι ένα ολέθριο σφάλμα. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό, έχει τα δικά του ταλέντα και ικανότητες και με τον μόνο άνθρωπο που μπορούμε να το συγκρίνουμε είναι ο εαυτός του.
10. Να τα επαινούμε για κάθε τι και όχι για την προσπάθειά τους
Παλιά οι γονείς δεν έλεγαν “μπράβο” ποτέ στα παιδιά τους. Σήμερα, ζούμε ακριβώς το αντίθετο και μάλιστα στην υπερβολή. Ανεβαίνει το παιδί στο δέντρο, το επιβραβεύουμε, κατεβαίνει, το χειροκροτούμε και γενικά ζούμε σ΄ένα πανηγυρικό κλίμα για κάθετι που κάνει, με στόχο να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή του. Και το χειρότερο είναι πως δεν επαινούμε την προσπάθεια του παιδιού που αυτό παίζει ρόλο, αλλά το αποτέλεσμα. Όλο αυτό στο μέλλον έχει τ΄αντίθετα αποτελέσματα, αφού στη ζωή δεν θα τα καταφέρνει πάντα και πολύ γρήγορα θ΄απογοητευθεί με την πρώτη αποτυχία κι ίσως τα παρατήσει. Την επόμενη φορά λοιπόν που θέλετε να επιβραβεύσετε το παιδί σας, ξανασκεφτείτε το και πείτε του “μπράβο” ακόμη κι αν βγει τελευταίο στην κούρσα τρεξίματος του σχολείου, αφού η προσπάθεια μετράει.
