Η σημερινή οικονομική κρίση που σαφώς σχετίζεται και με κρίση αξιών και αρχών, και μάλιστα οι ανισότητες, είναι δύσκολο να μην επηρεάσουν μια από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, δηλαδή τα παιδιά και τους εφήβους της χώρας μας.Η απώλεια της εργασίας, η οικονομική δυσπραγία και ανέχεια συνεπάγεται ανασφάλεια, άγχος, κατάθλιψη, ένταση στις σχέσεις των ενηλίκων και πολύ πιθανά, αν και όχι απαραίτητα, δυσμενείς επιπτώσεις και στα παιδία τους.
Το ψυχολογικό στρες που συνδέεται με τη φτώχεια αυξάνει τις πιθανότητες οι γονείς να υιοθετήσουν σκληρή στάση και να γίνουν λιγότερο υποστηρικτικοί και περισσότερο ασυνεπείς προς τα παιδία τους, γεγονός που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας. Παιδιά που ζουν σε φτώχια για χρόνια παρουσιάζουν συναισθηματικά προβλήματα (πχ άγχος, δυστυχία) ενώ εκείνα που ζουν για περισσότερο διάστημα σε συνθήκες φτώχειας παρουσιάζουν προβλήματα αντικοινωνικότητας. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις, που δυστυχώς ολοένα αυξάνονται, οι γονείς παραμελούν ή ακόμα και εγκαταλείπουν τα παιδιά τους που οδηγούνται συχνά σε παιδιατρικά νοσοκομεία και στη συνέχεια σε ιδρύματα, δεδομένης και της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων στη χώρα μας.
Επιπλέον, η κακή ψυχική υγεία μειώνει την ικανότητα του ατόμου να βελτιώσει ή να αποκτήσει υψηλού επίπεδου κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Το χαμηλό εκπαιδευτικό και οικονομικό επίπεδο της οικογένειας αποτελεί μεγάλο εμπόδιο στην υψηλού επίπεδου εκπαίδευση και αυτό οδηγεί σε άνισες επαγγελματικές ευκαιρίες, και χειρότερη ποιότητα ζωής των παιδιών και εφήβων που αφορά την σωματική υγεία, τις σχέσεις με τους γονείς καθώς και την οικογενειακή ζωή τους. Η κακή ψυχική υγεία στην παιδική ηλικία συνδέεται επίσης και με τα άλλα προβλήματα υγείας στη νεαρή ενήλικη ζωή (πχ χρήση ουσιών, βία, μικρότερη εκπαιδευτική πρόοδο, ανεργία, κακή αναπαραγωγική και σεξουαλική ζωή.)
Η οικονομική και κοινωνική κρίση μπορεί να δοκιμάσει την καθημερινή σταθερότητα και το αίσθημα ασφαλείας των παιδιών μας, τις σχέσεις και μακροπρόθεσμα την υγεία και ψυχική τους υγεία. Γι΄ αυτό χρειάζεται όλοι να κινητοποιηθούμε , ιδιαίτερα το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και το Υπουργείο Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και να συμβάλουμε στην αποτελεσματικότερή κατά το δυνατό αντιμετώπιση της κρίσης, ελπίζοντας πως μέσα από τις δυσκολίες θα αναδειχθεί το δυναμικό και η ψυχική ανθεκτικότητα όλων και ιδιαίτερα των νέων συνανθρώπων μας .
Ιδιαίτερα για το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει μεγάλη σημασία να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις μονάδες του προγράμματος Ψυχικής Υγείας, είτε αυτές του Δημοσίου Τομέα, είτε αυτές οι οποίες υλοποιούνται μέσα από μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς. Οι τελευταίες μονάδες είχαν δοκιμαστεί σημαντικά την πενταετία 2004-2009 με τη συστηματική υποχρηματοδότηση ή και με τη μη χρηματοδότηση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πρόβλημα είχε αποκατασταθεί σταδιακά μέχρι και τον Ιούνιο του 2011. Από τον Ιούνιο του 2011 έχει πραγματοποιηθεί μια περικοπή της τάξης του 15 – 20% περίπου και τώρα αυτές τις μέρες ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μια νέα πολύ μεγάλη μείωση που είναι περίπου της τάξης 50%. Εάν αυτό πραγματοποιηθεί, θα δοκιμαστεί έντονα η ψυχική ανεκτικότις των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αναπόφευκτα επιπτώσεις στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ελπίζουμε ότι αυτό θα αποτραπεί, διότι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους σε περιόδους κρίσης, κοινωνικής και οικονομικής, είναι η επιβάρυνση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως είναι οι ψυχικά πάσχοντες.
