Όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και έχουν τις καλύτερες προθέσεις για να τους το προσφέρουν. Ωστόσο, είναι αδύνατο να περιμένουμε από αυτά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, όταν αναίσχυντα μπροστά τους βγάζουμε τις χειρότερες πτυχές του εαυτού μας. Το χειρότερο είναι δε ότι τότε όχι μόνο γινόμαστε κακά πρότυπα, αλλά βάζουμε -άμεσα ή έμμεσα- και τα παιδιά σε μια διαδικασία αμφισβήτησης, αγωνίας, ενίοτε και κινδύνου.
Είναι τόσο δύσκολο, λοιπόν, οι μεγάλοι να σταματήσουν…;
Να μιλάνε άσχημα
Το «άσχημα» είναι πολύ σχετικό για τον καθένα και είναι μεγάλη η κουβέντα για τα δικαιώματα που έχει κατακτήσει ο ενήλικας, εν αντιθέσει με ένα παιδί. «Είμαι μεγάλος, θα μιλάω όπως θέλω», μπορεί να πει κάποιος, όμως πριν το κάνει καλό θα είναι να σκεφτεί τι πρότυπο αποτελεί για το παιδί του που αναπόφευκτα θα επαναλάβει κάθε «άσχημη» λέξη του στο σχολείο ή στο παιχνίδι με φίλους.
Να κάνουν υποδείξεις για το πώς να φερόμαστε στα παιδιά μας
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενοχλητικό για μία μαμά, από το να της λένε (ακόμα και άλλοι γονείς) πώς να φέρεται στο παιδί της και μάλιστα παρουσία αυτού. «Χαλάρωσε, μωρέ, λίγο! Άσε το να φάει ένα ακόμα γλυκό!» μας έχουν πει αμέτρητες φορές και εμείς πασχίζουμε από τη μία να συγκρατήσουμε την ψυχραιμία μας για να μη γίνουμε αγενείς μπροστά στο παιδί μας, και από την άλλη να διατηρήσουμε το κύρος μας, επιμένοντας στην απόφασή μας, η οποία πλέον μας κάνει να φαινόμαστε ως η χειρότερη μαμά του κόσμου.
Να τους δίνουν φαγητό χωρίς να μας ρωτάνε
Όχι, δεν είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του κόσμου και σίγουρα κανείς το κάνει με κάθε καλή πρόθεση, ωστόσο τίθενται δύο ζητήματα: Το ένα είναι το παιδί μας να είναι ήδη φαγωμένο ή να πρόκειται να φάει στην επόμενη ώρα, άρα να του κοπεί η όρεξη, και το άλλο να έχει κάποια αλλεργία σε κάποιο φαγητό και έτσι να μην πρέπει -όχι μόνο να μη χρειάζεται- να το φάει.
Να αφήνουν την τηλεόραση ανοιχτή τις βραδινές ώρες
Δεν είναι μόνο οι διάφορες τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες με ακατάλληλες για τα παιδιά σκηνές που δημιουργούν πρόβλημα, αλλά και οι ειδήσεις, οι οποίες μπορεί να τύχει να προβάλλουν εξαιρετικά σκληρές εικόνες που θα τρομάξουν και θα αγχώσουν ένα μικρό παιδί. Δεν λέμε να κλείσουμε τα παιδιά μας σε ένα κλουβί και να τα αποξενώσουμε από τον κόσμο, αλλά πραγματικά, υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθήσουν τον αποκεφαλισμό κρατουμένων από την ISIS;
Να κουτσομπολεύουν
Δεν είναι μόνο το κακό παράδειγμα που δίνει κανείς στο παιδί του όταν κουτσομπολεύει άλλους μπροστά του, αλλά ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος το μικρό, αθώο παπαγαλάκι σας να μεταφέρει όλα όσα έχετε πει, ακριβώς σε αυτούς που δεν θέλετε. Και μην βασιστείτε στην υπόσχεση που -κακώς- θα ζητήσετε από το παιδί να σας δώσει, ότι δεν θα πει σε κανέναν τίποτα. Έχετε ήδη βάλει τη σφαίρα στη θαλάμη!
Να πετάνε σκουπίδια στον δρόμο
Eίναι τουλάχιστον εξοργιστικό να βλέπει κανείς έναν υποτίθεται πολιτισμένο άνθρωπο να πετά αναιδώς ένα σκουπίδι στον δρόμο, ακόμα κι αν πρόκειται για τη γόπα του τσιγάρου του. Είναι, όμως, σχεδόν εγκληματικό αυτό να γίνεται μπροστά στα παιδιά του. Αποτελεί εικόνα απόλυτης αδιαφορίας όχι μόνο για το περιβάλλον (γιατί κανείς μπορεί να απαντήσει ότι θα το μαζέψει το συνεργείο καθαρισμού του εκάστοτε Δήμου), αλλά και μία συμβολικά υποτιμητική πράξη για τους συνανθρώπους μας.
Να «τσαμπουκαλεύονται» στους δρόμους
Το έχουμε συνήθειο -έως και χαρακτηριστικό- εμείς οι Έλληνες το να το «παίζουμε» μάγκες μέσα από την σχετική ασφάλεια του αυτοκινήτου μας. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο το «εγώ» μας μεγαλώνει τόσο πολύ πίσω από το τιμόνι που είναι ικανό, τελικά, να «σκάσει», βάζοντας ακόμα και σε κίνδυνο τη ζωή μας –ακόμα χειρότερα, αυτή των παιδιών μας, στο πίσω κάθισμα. Συγκρατήστε, λοιπόν, λίγο τα νεύρα σας μπαμπάδες (όσο κουρασμένοι ή ζορισμένοι κι αν είστε), γιατί ποτέ δεν ξέρετε πώς θα αντιδράσει ο έτερος μονομάχος σας.
