Η πιο σοβαρή αλλεργική αντίδραση που μπορεί να συμβεί στο σχολείο είναι η αναφυλαξία. Το συχνότερο αίτιο αναφυλαξίας σε παιδιά σχολικής ηλικίας είναι η τροφική αλλεργία. Η αναφυλαξία χωρίς θεραπεία εξελίσσεται σε αλλεργικό shock και είναι δυνητικά θανατηφόρα, γράφει η Παιδίατρος Χαρά Μπακογεώργου.
Η αυτοενιέμενη αδρεναλίνη αν χορηγηθεί σύντομα βελτιώνει θεαματικά την πρόγνωση του επεισοδίου και είναι φάρμακο εύκολο να χορηγηθεί από μη επαγγελματίες υγείας, αφού είναι σχεδιασμένη για χρήση από τον ίδιο τον ασθενή ή τους οικείους του. Περίπου 1 στα 4 παιδιά με ιστορικό αναφυλαξίας είχαν το πρώτο τους επεισόδιο στο σχολείο. Επομένως, ετοιμότητα για αντιμετώπιση τυχόν αναφυλακτικής αντίδρασης θα πρέπει να υπάρχει ακόμα και αν δε φοιτά μαθητής με ιστορικό αναφυλαξίας.
Όταν είναι γνωστή η αλλεργία του παιδιού σε κάποια τροφή οικογένεια και δάσκαλοι πρέπει να συνεργάζονται προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος έκθεσης σε αυτή. Ευθύνη της οικογένειας είναι η σχολαστική εκπαίδευση του παιδιού προκειμένου να γνωρίζει ποιες τροφές είναι επικίνδυνο να φάει, να διαβάζει τις ετικέτες των τροφίμων, να μην ανταλλάσσει τρόφιμα και να απευθύνεται στο δάσκαλο σε υποψία αντίδρασης. Είναι καλύτερο οι τροφές να ετοιμάζονται στο σπίτι. Σε περίπτωση αλλεργικής αντίδρασης ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να γνωρίζει πού βρίσκεται το φάρμακο που πρέπει να χορηγήσει και πώς θα το χορηγήσει.
Το αλλεργικό βρογχικό άσθμα είναι συχνό πρόβλημα. Η προσπάθεια για πρόληψη των επεισοδίων ξεκινά από το σπίτι αφού ο καλός έλεγχος του άσθματος με κατάλληλη αγωγή μειώνει τον κίνδυνο εξάρσεων. Το παιδί με άσθμα πρέπει να έχει πάντα μαζί του εισπνεόμενο βρογχοδιασταλτικό για ανακούφιση τυχόν δύσπνοιας. Οι γονείς οφείλουν να ενημερώνουν το δάσκαλο ώστε να υπάρχει σχέδιο δράσης σε περίπτωση ασθματικής κρίσης .
Σπάνια αλλεργική κατάσταση για την οποία πρέπει να είναι ενήμερο το προσωπικό του σχολείου είναι η αλλεργία σε δηλητήριο υμενόπτερων, γιατί μπορεί να προκαλέσει αναφυλακτική αντίδραση.
Λιγότερο θορυβώδη αλλεργικά νοσήματα είναι η αλλεργική ρινίτιδα και η ατοπική δερματίτιδα. Η αλλεργική ρινίτιδα είναι η πιο συχνή αιτία μη λοιμώδους ρινίτιδας και μπορεί να είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Η ατοπική δερματίτιδα είναι μια συχνή, κνησμώδης και φλεγμονώδης διαταραχή του δέρματος που ποικίλει σε βαρύτητα. Τα συμπτώματα και στις δύο νόσους σε ορισμένα παιδιά μπορεί να είναι τόσο έντονα που να επηρεάζουν την ικανότητα συγκέντρωσης και να μειώνεται η σχολική απόδοση.. Οι γονείς πρέπει να ενημερώνουν το δάσκαλο προκειμένου να αντιμετωπίζει με κατανόηση τέτοιες καταστάσεις.
Τα αλλεργικά παιδιά δεν πρέπει να απομονώνονται και να περιθωριοποιούνται. Αν ο θεράπων ιατρός το επιτρέπει, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να φροντίζουν ώστε οι μαθητές με αλλεργία να συμμετέχουν σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει ευαισθητοποίηση από τη μεριά του δασκάλου και να δρα πυροσβεστικά σε περίπτωση περιπαικτικών σχολίων από άλλους μαθητές με στόχο το αλλεργικό παιδί, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού.
Στα σχολεία δεν υπάρχει σχέδιο δράσης για αντιμετώπιση παιδιών με αλλεργικό νόσημα αφού δεν υπάρχει σχετική νομοθεσία. Είναι σημαντικό το προσωπικό του σχολείου να είναι ενήμερο και πρόθυμο να παρέχει την κατάλληλη φροντίδα όταν χρειαστεί. Η οικογένεια οφείλει να ενημερώνει τους δασκάλους για την αλλεργία του παιδιού, την αγωγή που παίρνει, καθώς και να παρέχει τα φάρμακα που θα χρειαστεί να χορηγηθούν σε περίπτωση ανάγκης. Το ιδανικό θα ήταν η παρουσία νοσοκόμου σε κάθε σχολείο. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, οπότε είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί από την πολιτεία νομικό πλαίσιο που θα κατοχυρώνει την εκπαίδευση του προσωπικού των σχολείων στην αναγνώριση και αντιμετώπιση σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων.
ΜΠΑΚΟΓΕΩΡΓΟΥ ΧΑΡΑ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ
