Πριν από την ηλικία των τριών ετών δεν είμαστε ακόμα σε θέση να δημιουργήσουμε μακροχρόνιες αναμνήσεις. Γιατί όμως κάποιοι από εμάς ισχυριζόμαστε ότι θυμόμαστε, φευγαλέα, εικόνες και συναισθήματα από τα πρώτα νηπιακά, ακόμα και από τα βρεφικά μας χρόνια;
Πράγματι, σε μια νέα μελέτη οι ερευνητές ζήτησαν από περισσότερους από 6.000 ενήλικες εθελοντές να τους αφηγηθούν τις πρώτες αναμνήσεις τους και, όπως ανακάλυψαν, περίπου το 40% των ανθρώπων υποστηρίζει ότι θυμάται πράγματα από τότε που ήταν δύο ετών ή και από μικρότερη ηλικία.
Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι τόσο πρώιμες αναμνήσεις είναι, απλά, ψεύτικες.Σύμφωνα με πολλές μελέτες, πριν από την ηλικία των 3 ετών δεν διαθέτουμε τα απαραίτητα νοητικά εργαλεία για να χτίσουμε μακροχρόνιες αναμνήσεις, με εξαίρεση ίσως κάποια σπάνια, έντονα γεγονότα: Πράγματι, μια έρευνα του 1998 κατέληγε στο συμπέρασμα ότι περιστατικά όπως η γέννηση ενός μικρότερου αδερφού μπορεί να αποτυπωθούν στη μνήμη μας ακόμα και σε μικρότερη ηλικία, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί προς το παρόν.
Γιατί όμως ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων ισχυρίζεται ότι έχει αναμνήσεις εξ απαλών ονύχων; Σύμφωνα με έναν από τους συγγραφείς της νέας μελέτης, τον Martin Conway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, τα γεγονότα που θυμόμαστε ίσως στην πραγματικότητα τα ζήσαμε σε μεγαλύτερη ηλικία (π.χ. στα 3,5 χρόνια και όχι στα 2,5 όπως νομίζουμε) ή μπορεί να κατασκευάσαμε αυτές τις αναμνήσεις από φωτογραφίες και αφηγήσεις των γονιών μας.
Δεν πειράζει όμως αν ό,τι θυμόμαστε από τα πρώτα μας χρόνια είναι ένα παιχνίδι του μυαλού μας. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και ωφέλιμο καθώς σύμφωνα με άλλες έρευνες, χτίζοντας στο μυαλό μας μια θετική και σταθερή αφήγηση για τα πρώτα χρόνια της ζωής μας δημιουργούμε τη βάση για την αυτοεκτίμηση και την ευημερία μας στο μέλλον.
