Ένας από τους φίλους μου με ρώτησε γιατί πληρώνω τόσα χρήματα και ξοδεύω τόσο πολύ χρόνο να τρέχω για να κάνει αθλητισμό το παιδί μου. Του απάντησα λοιπόν το εξής… Δεν πληρώνω για τις προπονήσεις του παιδιού μου ή για τους αγώνες του ή τις στολές του και τα προστατευτικά του!
– Πληρώνω για εκείνες τις στιγμές που το παιδί μου είναι τόσο κουρασμένο που αισθάνεται ότι θέλει να τα παρατήσει αλλά δεν το κάνει.
– Πληρώνω για την ευκαιρία που έχει το παιδί μου να κάνει φιλίες ζωής.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να είναι πειθαρχημένο.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να φροντίζει το σώμα του και να γυμνάζεται.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να συνεργάζεται με άλλους και να είναι ένα πρόθυμο, ταπεινό και σεβαστό μέλος μιας ομάδας.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να διαχειρίζεται την απογοήτευση, όταν δεν παίρνει το αποτέλεσμα που περίμενε ή όταν δεν τα καταφέρνει σε μια τεχνική και εξακολουθεί να προσπαθεί να βάζει τα δυνατά του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να βάζει και να πετυχαίνει τους στόχους του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει ότι χρειάζονται ατέλειωτες ώρες σκληρής δουλειάς και προπόνησης για να φτάσει στην πρωτιά και ότι η επιτυχία δεν θα του χαριστεί.
– Πληρώνω για το παιδί μου για να περνάει τις ώρες του σε ένα γυμναστήριο αντί μπροστά σε μια οθόνη.
– Πληρώνω για την δυνατότητα που του δίνεται να μάθει ο αθλητής δεν είναι μόνο μπάλες αλλά τρόπος ζωής.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά για να ολοκληρώσω γιατί δεν πληρώνω για το σπορ και πληρώνω για τις ευκαιρίες που γενικά ο αθλητισμός παρέχει στα παιδιά να αναπτύξουν χαρακτηριστικά που θα τα βοηθήσουν καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους και θα είναι άξιοι άνθρωποι στην κοινωνία.
Και σύμφωνα με αυτά που έχω δει εγώ στη ζωή μου νομίζω ότι αυτή είναι μια πολύ μεγάλη επένδυση για έναν γονέα!
