Πανέμορφη η χώρα στην οποία ζούμε μεν, οπισθοδρομική δε. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες κι όχι μόνο. Υποτιθέμενη κινητοποίηση του κράτους και της κοινωνίας, στηρίζει τα παιδιά αυτά κι επιβάλλει την ισότητα. Υποτιθέμενη. Γιατί κάτι τέτοιο όχι μόνο δε γίνεται, φαίνεται πως δε θέλουμε πραγματικά να γίνει.
Πολλοί γονείς οι οποίοι συνειδητοποιούν πως το παιδί τους αντιμετωπίζει κάποιου είδους δυσκολία, αποφασίζουν να το κρύψουν σαν επτασφράγιστο μυστικό. Όχι μόνο δε συζητάνε γι’ αυτό αλλά πρακτικά δεν κάνουν κι ενέργειες προκειμένου να βοηθήσουν το ίδιο τους το παιδί. Ιδρύματα και παιδικοί σταθμοί, ενώ υποχρεούνται να τηρούν συνοδό για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αλλά και για πιο βαρείες περιπτώσεις -αυτισμός, υδροκεφαλισμός, σύνδρομο down- προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους χωρίς εξειδικευμένη βοήθεια και χωρίς να έχουν την παραμικρή διάθεση να προσλάβουν απόφοιτους από σχολές ειδικής αγωγής ή έστω να δεχτούν την οποιαδήποτε συμβουλή ή εμπλοκή στο μαθησιακό πρόγραμμα των εν λόγω παιδιών.
Πολλά ζευγάρια της παραπάνω κατηγορίας πιστεύουν πως το παιδί τους έχει «πρόβλημα» και συνεπάγεται με το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζήσει με τις ίδιες ευκολίες και συνήθειες όσο όλοι οι υπόλοιποι. Δεν μπορεί να αποκτήσει μια σχέση με τους εκάστοτε δασκάλους/καθηγητές του, δεν μπορεί να παίξει όπως τα υπόλοιπα παιδιά και δεν μπορεί να έχει διαπροσωπικές σχέσεις εκτός από το οικογενειακό του περιβάλλον. Όχι, όχι και πάλι όχι.
Και κάπως έτσι διαδραματίζεται η αντιμετώπιση αυτού του γεγονότος στον τόπο μας εν έτει 2018. Σ’ αρέσει; Σε εκνευρίζει; Μήπως σου περνάει παντελώς αδιάφορο γιατί σκέφτεσαι, «Και τι να κάνω εγώ; Μήπως αν μιλήσω θα μπορέσω ν’ αλλάξω την κατάσταση και τα γεγονότα;». Όχι δε θα αλλάξεις τα στατιστικά των τελευταίων ετών, ούτε θα συνετίσεις τους αναίσθητους που δε δίνουν δεκάρα, παρ’όλα αυτά θα ευαισθητοποιηθείς εσύ ο ίδιος και θα βοηθήσεις όσο μπορείς. Έστω και εγκεφαλικά. Έστω και συζητώντας το ζήτημα με τους κοντινούς σου ανθρώπους. Βάλε λίγο στην αναμονή τη δική σου καλοπέραση, και σκέψου πόσο σημαντικό θα ήταν να μπορούσες να βοηθήσεις τον κόσμο να μη σκέφτεται αυτά τα παιδιά ως προβληματικά ή καθυστερημένα.
Δε θα μπούμε σε διαδικασία υποδείξεων. Σκοπός είναι να περάσεις ένα μήνυμα. Τα παιδιά με την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα αντιλαμβάνονται πολλά παραπάνω πράγματα από όσα πιστεύεις ότι αντιλαμβάνεται ένας ενήλικας. Έχουν πολύ έντονη διαίσθηση, πολύ μεγαλύτερη αντίληψη από ότι ένα παιδί το οποίο δεν παρουσιάζει καμία λεκτική ή εγκεφαλική ιδιαιτερότητα κι είναι πάντα και μόνιμα πολύ εύστοχα. Παιδιά με δυσκολία στη γλωσσική ανάπτυξη παρουσιάζουν τέτοια άνθιση των συναισθημάτων όπως και στην εκδήλωση αυτών που είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αντιληφθεί κάποιος που δεν του έχει παρουσιαστεί κάποιο αντίστοιχο ζήτημα υγείας.
Συγκεκριμένα, έχει παρατηρηθεί πως λόγω του ότι τα παιδιά κατακλύζονται από την αθωότητα, σε συνδυασμό με οποιαδήποτε γλωσσική δυσκολία που τους κάνει δύσκολο το προσόν του να εκφραστούν λεκτικά αναπτύσσουν με αστραπιαίους ρυθμούς τη δυνατότητα έκφρασης των συναισθημάτων τους. Θα αγκαλιάσουν τόσο σφιχτά αυτόν που αγαπούν, θα αγγίξουν για να εξερευνήσουν αυτό που τους κινεί την περιέργεια, θα γελάσουν πολύ έντονα, θα κλάψουν το ίδιο έντονα και τέλος, θα εκτιμήσουν εκφράσεις και συμπεριφορές που κατά κανόνα οι υπόλοιποι έχουμε ξεχάσει.
Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως ήρθε η ώρα να ασχοληθείς με κάτι που πραγματικά αξίζει. Στο μέλλον μπορεί να αντιμετωπίσεις κάποιο αντίστοιχο ζήτημα με παιδί του περιβάλλοντός σου. Ακόμη και δικό σου -ποτέ δεν ξέρεις-. Τα παιδιά ποτέ δε ζήτησαν τίποτα παραπάνω από αγάπη και καλή διάθεση. Δε νοιάζονται για τα χρήματα, ούτε για δουλειές, ούτε για επιφανειακά προβλήματα. Τους ενδιαφέρει να αγαπούν και ν’ αγαπιούνται, να παίζουν για να γελάνε αυτά αλλά κι ο απέναντί τους, να τρώνε γιατί είναι βιολογική ανάγκη και να κοιμούνται για να ονειρεύονται το πώς θ’ αγαπήσουν και θ’ αγαπηθούν την επόμενη μέρα. Κάνε τα χαρούμενα. Κάνε τα να σε αγαπήσουν. Αγάπησέ τα κι εσύ και θα δεις, ο κόσμος σου θα αλλάξει προς το καλύτερο. Συλλογίσου. Εάν σε έβλεπε το παιδί που ήσουν κάποτε, θα ήταν περήφανο για τον ενήλικα που είσαι τώρα;
pillowfights.gr
