Πρόσφατα, κάποιος με ρώτησε αν θα ήθελα να έχω αγόρια αντί για κορίτσια. Φυσικά η απάντηση ήταν εμφατική, “ΟΧΙ”. Αλλά ένοιωθα πάντα έτσι; Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ναι.
Αρχικά, ας επιστρέψουμε μερικά χρόνια πίσω. Όταν η γυναίκα μου μου έδειξε το θετικό τεστ εγκυμοσύνης για το πρώτο μας μωρό το 2009, ούρλιαξα “Φοβερό! Ελπίζω μόνο να είναι αγόρι!”
Λάθος!
Σκέφτηκα ότι αν είχα ένα γιο, θα μπορούσα να τον διδάξω πώς να παίζει μπάσκετ, να ρίχνει γροθιές και να παίζει μέσα στην βρωμιά. Με ένα κορίτσι, θα ήμουνα κολλημένος να παίζω με τις κούκλες και όλα αυτά τα κοριτσίστικα παιχνίδια.
Επικό λάθος.
Μετά από μερικές εβδομάδες λέγοντας το πόσο θέλω ένα αγόρι, ο κόσμος μας κατέρρευσε. Η πρώτη μας εγκυμοσύνη δεν τελείωσε καλά και ήταν πολύ ολέθρια για εμάς. Μετά από μήνες θλίψης, συνειδητοποίησα ότι το μόνο που ήθελα πάντα ήταν να είμαι μπαμπάς – όχι μόνο μπαμπάς σε ένα μικρό αγόρι. Καταράστηκα τον εαυτό μου που ήμουνα τόσο ηλίθιος και ανώριμος και προσευχόμουν για λύτρωση – την οποία ευτυχώς πέτυχα. Αφού πέρασε λίγος καιρός, η γυναίκα μου έμεινε πάλι έγκυος το 2010, και δεν υπήρχε καμία ανόητη σκέψη για αγόρι αυτή τη φορά. Στην πραγματικότητα, δάκρυα χαράς κύλησαν στο πρόσωπο μου όταν ο γιατρός μας είπε ότι περιμέναμε ένα μικρό κορίτσι.
Από τον Ιανουάριο του 2011, η μεγαλύτερη κόρη μου μου γνώρισε μια αγάπη που δεν ήξερα ότι υπήρχε.
Πιστεύω πραγματικά ότι η απόκτηση δύο μικρών κοριτσιών με έχει μεταμορφώσει σε έναν καλύτερο, ισχυρότερο και πιο έξυπνο άνθρωπο από ότι θα ήμουν χωρίς αυτές.
Ακολουθούν ορισμένοι λόγοι για τους οποίους το πιστεύω αυτό:
Αποκάλυψη #1: Ότι θα μπορούσα να κάνω με ένα αγόρι, μπορώ να το κάνω με τις κόρες μου.
Μπορώ να παίζω μπάσκετ μαζί τους, να τους διδάσκω πώς να ρίχνουν μια γροθιά, και πως να παίζουν στη βρωμιά. Ναι, ξέρω ότι αυτό είναι λίγο αηδιαστικό για πολλούς από σας, αλλά δεν χρειάζεται να γίνεται ακριβώς έτσι. Και ναι, θα τους διδάξω πολύ περισσότερο από αυτά τα τρία πράγματα – αλλά σας υπόσχομαι ότι θα τους τα διδάξω αυτά τα τρία πράγματα.
Αποκάλυψη #2: Οι κόρες μου θα με χρησιμοποιήσουν ως δείκτη αναφοράς για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνδρες.
Οι καλύτεροι μπαμπάδες που γνωρίζω (και ξέρω πολλούς) βλέπουν την καθημερινή δουλειά τους σαν κάτι που πρέπει να κάνουν, αλλά οι δουλειές τους δεν τους κάνουν αυτό που πραγματικά είναι. Είναι μπαμπάδες και σύζυγοι πρώτα απ’ όλα. Όταν εργαζόμουν σε μια πολυεθνική στην Αμερική, θυμάμαι ότι μετά από μια μέρα συνεδρίασης σε τηλεδιασκέψεις, παρακολούθησης συνεδριάσεων έργων και επιθετικών προθεσμιών, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ όταν γυρίσω στο σπίτι. Τότε σκέφτηκα τις κόρες μου. Θα ήμουνα καταδικασμένος αν με κοίταζαν και σκεφτόντουσαν, “ο μπαμπάς δεν μαγειρεύει, δεν μας κάνει μπάνιο, δεν μας διαβάζει ιστορίες για να κοιμηθούμε και δεν μας αλλάζει πάνες. Απλά κάθεται ενώ η μαμά κάνει τα πάντα. Ίσως έτσι πρέπει να κάνουν όλοι οι άνδρες και αυτό πρέπει να περιμένω από έναν μελλοντικό σύζυγο.”
Παρακαλώ να ξέρετε ότι δεν είμαι ρομπότ. Πολλές φορές αισθάνομαι σαν να χάνω τις αισθήσεις μου διαβάζοντας “Η κοκκινοσκουφίτσα” για ένατη φορά στη σειρά, ή μερικές φορές είμαι τόσο κουρασμένος που θα μπορούσα να πέσω στο κρεβάτι και να μην ξανακάνω τίποτα. Αλλά το κάνω ούτως ή άλλως επειδή θέλω τα κορίτσια μου να περιμένουν τον μπαμπά τους να συμμετέχει ενεργά – πάντα.
Αποκάλυψη # 3: Το να είσαι “girly” είναι απλώς ένας μύθος.
Τι σημαίνει αυτό για το κορίτσι; Το παιδί μου θα ήταν λιγότερο girly αν ντυνόταν Spider-Man τις Απόκριες αντί για πριγκίπισσα; (Είναι ακριβώς αυτό που έκανε, παρεμπιπτόντως.) Θα ήταν λιγότερο girly εάν ήθελε να αντιμετωπίσει τα μικρά αγόρια στο γήπεδο ποδοσφαίρου αντί να κάνει μαθήματα μπαλέτου; Όχι για μένα.
Θα ήταν σαν να λέτε σε ένα μάγκα που μπορεί να σηκώσει 150 κιλά ότι είναι πιο άνδρας από έναν τύπο που τραγουδά τραγούδια στα παιδιά του πριν από τον ύπνο. Έχω μάθει ότι ένα κορίτσι μπορεί να είναι ότι θέλει να είναι, και ποτέ δεν θα περιορίσω τις κόρες μου για οτιδήποτε. Επίσης, θέλω να γνωρίσω στις κόρες μου και άλλες γυναίκες που κάνουν θραύση σε τομείς που κυριαρχούν οι άνδρες (εκτελεστική ηγεσία, αθλητική δημοσιογραφία / ραδιοτηλεοπτική μετάδοση, κωδικοποίηση, επιβολή νόμου κλπ.), ώστε να καταλάβουν ότι είναι δυνατό να κάνουν οτιδήποτε επιθυμεί η καρδιά τους.
Αποκάλυψη # 4: Το να κάνεις φασαρία δεν είναι κακό.
Και με το να μιλάς δυνατά, εννοώ να πιστεύεις σε κάτι τόσο βαθιά που να το φωνάζεις από τις στέγες των σπιτιών χωρίς να ανησυχείς για το τι θα πουν οι άλλοι.
Σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να αγωνίζονται για ισότητα, θέλω τα κορίτσια μου να μιλούν στο σαλόνι, στην αίθουσα διδασκαλίας και στην αίθουσα συνεδριάσεων για να ακουστούν. Ξέχνα την ανοησία ότι πρέπει να θεωρείσαι “πιεστικός” ή “αφεντικό” για να έχεις γνώμη ή να παίρνεις στάση. Τα κλειστά στόματα δεν τροφοδοτούνται.
Αποκάλυψη # 5: Είμαι φτιαγμένος για να μεγαλώσω κορίτσια στην σημερινή κοινωνία, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Ας είμαστε ρεαλιστές – τα κορίτσια πρέπει να αντιμετωπίσουν σήμερα πολλά προκλητικά πράγματα. Πίεση ότι πρέπει να αρέσουν στους άλλους, πίεση για σεξουαλική επαφή, την εικόνα του σώματος τους, μια εγκυμοσύνη, εφηβεία, έναν βιασμό… Είμαι βέβαιος ότι ξέχασα κάποια, αλλά με πιάνει κατάθλιψη και μόνο που τα απαριθμώ.
Δεν μπορώ να τις προστατεύσω από όλα τα δεινά της κοινωνίας, αλλά μπορώ να εξασφαλίσω ότι θα έχουν την αυτοπεποίθηση και την εξυπνάδα να ευδοκιμήσουν σε αυτόν τον τρελό κόσμο στον οποίο ζούμε.
Ακριβώς όπως αγωνίζομαι για τους μπαμπάδες να πάρουν μια θέση στο τραπέζι όταν πρόκειται για θέματα γονικής μέριμνας, έτσι θέλω οι γυναίκες να έχουν μια θέση στο τραπέζι όταν πρόκειται για ζητήματα που τους επηρεάζουν – και όχι μόνο για τις κόρες μου, αλλά και για τις δικές σου.
Ναι, είμαι βέβαιος ότι θα ήμουν εξίσου ευτυχής αν είχα αγόρια αντί για κορίτσια. Αλλά υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στον δεσμό μεταξύ ενός μπαμπά και των κοριτσιών του που δεν μπορεί να εξηγηθεί και δεν θα τον άλλαζα αυτόν τον δεσμό για τίποτα στον κόσμο.
