Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά
Η ψυχρή ή απόμακρη σχέση με τον πατέρα, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στη ζωή του παιδιού, μερικές φορές ακόμη και δεκαετίες μετά.
Υπήρχε και υπάρχει η εντύπωση, ότι στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών, έπαιζε ρόλο η αγάπη της μητέρας και ότι ο ρόλος του πατέρα ήταν να στηρίξει οικονομικά όλη την οικογένεια χωρίς όμως η παρουσία του να απαιτείται για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Όμως αυτή η εντύπωση είναι εντελώς λανθασμένη και πρέπει να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πως η επιρροή , η παρουσία , η συμμετοχή ,του πατέρα είναι εξαιρετικά σημαντική στη ζωή του παιδιού μερικές φορές, μεγαλύτερη και από της μητέρας . Η παραδοσιακή αντίληψη για τον πατέρα – θεατή και τη μητέρα να παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού είναι κάτι που ανέπτυξε η κοινωνία μας με τη μητέρα «στο σπίτι» και τον πατέρα «στη δουλειά», η κατανομή των ρόλων κάθε φύλου καθορίστηκε με τις ιδεολογικές , πολιτισμικές και κοινωνικές συνθήκες.
Δυστυχώς η πράξη και “οι ομολογίες” ενήλικων έδειξαν ότι όσοι απορρίφθηκαν από τον πατέρα στη παιδική τους ηλικία, ένιωσαν μεγαλύτερη μοναξιά, άγχος, ένταση και ανασφάλεια στην ενήλικη ζωή τους. Η πατρική αγάπη είναι εξίσου σημαντική με τη μητρική ενώ η “αδιαφορία” είναι πιο επώδυνη για το παιδί, όταν αυτή προέρχεται από τον γονιό που το παιδί θεωρεί ως πιο ισχυρό και άξιο σεβασμού, όπως δηλαδή είναι η πατρική φιγούρα στα μάτια του.
Μάλιστα, δυο από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά στον εαυτό τους, είναι: «Αξίζω να με αγαπούν οι γονείς μου και να περνάνε χρόνο μαζί μου; – Γιατί δεν ασχολούνται με εμένα ;;» Τα παιδιά που οι μπαμπάδες τους δεν συμμετέχουν ενεργά στο μεγάλωμά τους, απαντούν αρνητικά.
Τα παιδιά που δεν ΝΙΩΘΟΥΝ αγάπη, έχουν τάση να γίνουν αγχώδη, εσωστρεφή και ανασφαλή κι αυτό μπορεί να τα κάνει να χρειάζονται πάντα κάποιον για να σταθούν στα πόδια τους.
Ο θυμός και η απόρριψη (από την στάση του πατέρα, στο να είναι απόμακρος λόγο «αδυναμίας») μπορεί να τα οδηγήσει στο να κλειστούν στον εαυτό τους σε μια προσπάθεια να τον προστατέψουν από το να πληγωθεί περισσότερο. Μια τέτοια στάση μπορεί να τα δυσκολέψει , ενώ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουν χαμηλή αυτό-εκτίμηση αλλά και αδυναμία να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις. Η συμμετοχή του πατέρα είναι εξαιρετικά σημαντική ενώ η εσκεμμένη απουσία του ή η απόμακρη στάση του, παίζει ρόλο όταν το παιδί μεγαλώνοντας…… ενδίδει σε εξαρτήσεις ή αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Και υπάρχει και κάτι σημαντικό που ένας πατέρας δεν έχει σκεφθεί …ούτε για τον ίδιο του τον εαυτό … τα παιδιά δεν θα ακούσουν την συμβουλή του πατέρα , αλλά τα παραδείγματα που τους έχει “δείξει”.
Ας δώσουμε τη σημασία της σταθερής οικογένειας, με αρχές , ηρεμία τάξη , μέσα στην οποία οι γονείς δεσμεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους από κοινού, ανεξάρτητα από το αν είναι μαζί χωρισμένοι ή σε διάσταση ,άλλωστε οφείλουν να είναι γονείς πάντα ,ανεξάρτητα από τις συνθήκες .
Γιατί τα παιδιά σας είναι το ΜΕΛΛΟΝ !!! και τους ανήκει !!
