Πως μπορούμε να βοηθήσουμε το φίλο, τον αδερφό μας, το γονιό μας ή το παιδί μας;
Στην περίπτωση της κατάθλιψης, ολόκληρο το σύστημα της οικογένειας του ανθρώπου που υποφέρει, μπορεί να συμβάλει στην ανάρρωση.
Παρακάτω είναι οι πέντε βασικότεροι μύθοι που πρέπει να αποδομήσουμε για να βοηθήσουμε πιο ουσιαστικά το φίλο, τον αδερφό μας, το γονιό μας ή το παιδί μας:
1. «Η κατάθλιψη δεν είναι νόσος, όπως είναι ένα οργανικό πρόβλημα.»
Αυτό είναι ένας από τους βασικότερους μύθους που καθυστερεί την αναζήτηση βοήθειας και βυθίζει περισσότερο τον ασθενή στην απομόνωση. Οι συγγενείς χρειάζεται να ενημερώνονται και να μιλούν για την κατάθλιψη, όπως θα έκαναν για κάποιο σοβαρό σημαντικό πρόβλημα.
2. «Εγώ μπορώ να δώσω τη λύση.»
Ο ασθενής δεν θα πρέπει να στερείται την ευκαιρία να κινηθεί προς τη λύση. Η υπερπροστασία και η υπερεμπλοκή δεν βοηθούν τον άτομο να αναλάβει την ευθύνη του. Ο συγγενής, ο φίλος έχει την ευθύνη να κινηθεί ως υποστηρικτής και όχι ως ψυχολόγος ή ψυχίατρος.
3. «Δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω.»
Πολλές φορές, η υπερβολική αγωνία αλλά και η άγνοια μας κάνουν να αποφεύγουμε την επαφή με τον άνθρωπο που υποφέρει ή να προτιμούμε να αποσιωπήσουμε το πρόβλημα. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε ότι αρκεί μια απλή φράση, όπως το «πώς είσαι;» ή «πώς νιώθεις;» για να μεταδώσουμε το ενδιαφέρον μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την κατάθλιψη, δεν θέλουν να τους φερόμαστε σαν να είναι άρρωστοι. Αυτό που χρειάζονται είναι να νιώθουν ότι μπορούμε να αντέξουμε να τους ακούσουμε.
4. «Ο άνθρωπος με κατάθλιψη δεν μπορεί να ζήσει φυσιολογικά.»
Είναι γεγονός ότι η βαριάς μορφής κατάθλιψη μπορεί να περιορίσει σημαντικά την καθημερινή λειτουργικότητα του ανθρώπου. Ωστόσο, αν κάποιος διαγνωστεί με κατάθλιψη δε σημαίνει ότι η ζωή του σταματάει. Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να δουλεύουν και να δραστηριοποιούνται, ενώ βιώνουν τα συμπτώματα της νόσου….για εκείνον.
5. «Ο ασθενής έχει ανάγκες, εγώ όχι.»
Στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε, πολύ συχνά τείνουμε να παραμελούμε τις δικές μας ανάγκες και την δική μας φροντίδα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι που περιβάλλουν έναν άνθρωπο με κατάθλιψη μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένοι και οι ίδιοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να υποστηριχτεί κανείς από έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Αυτό δεν θα πρέπει να θεωρείτε περιττό ή κάτι που μπορεί να αναβληθεί.
Έχει αποδειχθεί ότι ένα ασθενής που βρίσκεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου το κάθε μέλος φροντίζει τον εαυτό του και είναι σε επαφή με τα δικά του δύσκολα συναισθήματα, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αναρρώσει, αλλά και λιγότερες πιθανότητες να υποτροπιάσει.
