Πόσες φορές χρειάστηκε να συνεργαστείτε με κάποιον που θεωρούσατε απλά αγενέστατο; Και πόσες φορές έχετε βρεθεί στο σχολείο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή στο σουπερμάρκετ και είδατε κάποιον να φέρεται εντελώς άκομψα; Όλοι μας μπορούμε να σκεφτούμε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας όπου θέλαμε να φωνάξουμε «μα καλά πού είναι οι τρόποι σου;».
Αυτό που ξεχνάμε όταν συναναστρεφόμαστε αγενείς ενήλικες είναι πως κι αυτοί υπήρξαν κάποτε παιδιά. Ορισμένοι άνθρωποι δεν πιστεύουν πως χρειάζεται να επέμβουν στη συμπεριφορά του παιδιού τους επειδή θεωρούν πως όταν μεγαλώσει θα γίνει «καλός άνθρωπος». Έχω συναντήσει πολλούς γονείς να περπατούν μαζί με τα παιδιά τους και αυτά να είναι αγενή, αλλά εκείνοι να μην κάνουν τίποτα για να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που εκνευρίζονται όταν κάποιος είναι αγενής μαζί τους. Το να είσαι γονιός είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης και ορισμένα απλά πράγματα στη ζωή μπορεί να φανούν πολύ σημαντικά στο μέλλον. Μη θεωρείτε πως τα παιδιά σας γνωρίζουν πώς να συμπεριφέρονται. Οι αγενείς ενήλικες είναι το παράδειγμα πως τα παιδιά δεν το γνωρίζουν αυτό. Αν οι συμπεριφορές αυτές γίνουν συνήθεια δύσκολα θα αλλλάξουν. Είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε πως τα παιδιά μας γνωρίζουν τα παρακάτω 7 βασικά πράγματα. Ποιος ξέρει, ίσως ο επόμενος άνθρωπος για τον οποίο θα κρατήσουν την πόρτα να είναι ο επόμενος σημαντικός πελάτης τους.
1. Λέμε παρακαλώ
Πραγματικά, δεν είναι κάτι δύσκολο. Γιατί να μην μάθετε στο παιδί σας πως πρέπει να λέει παρακαλώ όταν ζητάει κάτι; Αν δεν τους μάθετε αυτή την απλή λέξη θα πιστέψουν πως θα ΠΡΕΠΕΙ να έχουν ό,τι θέλουν όποτε το θέλουν και δεν θα είναι ευγνώμονες για οποιονδήποτε κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τους το προσφέρει. Δεν θα ήταν και πολύ καλός φίλος ως ενήλικας ένας τέτοιος άνθρωπος, έτσι δεν είναι;
2. Κρατάμε την πόρτα για να περάσουν οι άλλοι
Ένα από τα πράγματα που με εξοργίζουν όταν περπατάω προς την πόρτα πίσω από κάποιον άλλον είναι όταν αυτός την αφήνει να κλείσει στα μούτρα σου σα να είσαι αόρατος! Πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις την πόρτα ανοιχτή για λίγα δευτερόλεπτα για τον άνθρωπο που βρίσκεται από πίσω σου; Ο επόμενος άνθρωπος για τον οποίο θα κρατήσετε την πόρτα ανοιχτή ίσως να μπορέσει να σας χαρίσει τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής σας – δε θα το μάθετε όμως αν είστε αγενείς!
3. Περιμένουμε τη σειρά μας
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από το να στέκεσαι όρθιος περιμένοντας και να βλέπεις κάποιον να έρχεται προς το μέρος σου και να μπαίνει μπροστά σου. Μου πέφτει το σαγόνι από το σοκ κάθε φορά. Αν δε μάθετε στα παιδιά σας να περιμένουν τη σειρά τους, τότε αυτά μπορούν να έχουν το δικαίωμα να προσπεράσουν όποιον θέλουν, όποτε το θέλουν. Αν αυτός ήταν ο μάνατζερ ή ένας νέος υπάλληλος στην εταιρεία σας, πώς θα αισθανόσασταν;
4. Μαθαίνουμε να λέμε ευχαριστώ
Ένα ευχαριστώ μετράει πολύ. Αν δεν μάθετε στα παιδιά σας να λένε και να εννοούν το «ευχαριστώ», τους παραχωρείτε το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν. Ένα από τα μεγαλύτερα παράπονα που έχουν οι εργαζόμενοι στις εταιρείες είναι πως το αφεντικό τους ποτέ δεν αναγνωρίζει ή δεν τους ευχαριστεί για τη σκληρή δουλειά που κατέβαλαν. Ίσως αν το είχαν μάθει από το σπίτι να το έκαναν! Το ευχαριστώ μετράει πολύ από την παιδική ως την ενήλικη ζωή.
5. Βοηθάμε τους ανθρώπους που δυσκολεύονται
Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές έχω πει μπράβο στον 13χρονο γιο μου για τους τρόπους του και το πόσο χαρούμενη με κάνει. Του έχω μάθει να μην αφήνει τους ανθρώπους να ζορίζονται αν θα μπορούσε να τους βοηθήσει με ένα απλό «χρειάζεστε βοήθεια;» Οι άνθρωποι που αφήνουν αβοήθητους άλλους που κουβαλούν παιδιά, καρότσια, τσάντες και τα συναφή οι οποίοι προσπαθούν να ανεβούν σε κάποιο λεωφορείο με κάνουν να αναρωτιέμαι πού οδεύει αυτός ο κόσμος. Η βοήθεια σε όσους το έχουν ανάγκη είναι χαρακτηριστικό ενός σπουδαίου ανθρώπου. Οι σπουδαίοι άνθρωποι βοηθούν το προσωπικό τους, δεν τους διατάζουν και δεν τους αρέσει να τους βλέπουν να ζορίζονται μόνο και μόνο για να πουν μετά πως απέτυχαν στη δουλειά τους.
6. Κάθε όνομα είναι σημαντικό
Τα ονόματά μας αποτελούν την ταυτότητα και το είναι μας. Είναι σημαντικό να γνωρίζει το όνομα του οδηγού του λεωφορείου, της συνοδού ή του τροχονόμου της γειτονιάς. Αυτό δείχνει στα παιδιά πως ΟΛΟΙ έχουν σημασία και κανείς δεν είναι καλύτερος από τον άλλον. Εγώ προσωπικά γνωρίζω τα ονόματα από τους φύλακες της πολυκατοικίας μου και πιστεύω πως με προσέχουν, αλλά δεν μπορώ να πω πως ισχύει το ίδιο και με τους υπόλοιπους γείτονες, οι οποίοι περιφρονούν τη θέση τους. Μάθετε επίσης να προφέρετε σωστά τα ονόματα των ανθρώπων – κι αν δεν ξέρετε πώς προφέρονται, ρωτήστε.
7. Μαθαίνουμε να λέμε συγγνώμη
Αυτό θα ήταν εύκολο αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί που πραγματικά δεν μπορούν να εκστομίσουν αυτή την κουβέντα επειδή δεν έχουν μάθει πόσο σημαντική είναι. Δεν υπάρχει πρόβλημα αν κάνουμε κάποιο λάθος, αλλά δεν είναι κάτι που πάντα μαθαίνουμε. Ζούμε κάνοντας λάθη και προσπαθώντας να τα καλύψουμε κάνοντας τα πράγματα χειρότερα επειδή δεν μπορούμε να πούμε συγγνώμη. Ας σταματήσουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως θα πρέπει να είναι τέλεια και θα αρχίσουν να μαθαίνουν τα ίδια από τη δική τους ανθρώπινη φύση και τα λάθη τους.
Δεν είναι δύσκολο να μάθετε τρόπους στα παιδιά σας, αλλά μην νομίζετε πως γίνεται από μόνο του. Χρειάζεται δουλειά!
