Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντίδρασης των γονιών όταν το παιδί κλαίει. Και το σίγουρο είναι ότι κάποιες εκφράσεις δεν πρέπει να λέγονται σε καμία περίπτωση:
«Δεν καταλαβαίνω γιατί κλαις»
Με μια πρώτη ανάγνωση, αν εννοείτε αυτό που λέτε, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα, με δεδομένο ότι ο γονιός έχει καθήκον να μάθει ή να ανακαλύψει το λόγο που προκάλεσε το κλάμα του παιδιού του. Σε δεύτερο επίπεδο, προφανώς και για να κλαίει έχει γίνει κάτι σημαντικό για εκείνο, ανεξάρτητα αν έχετε την ίδια άποψη.
«Είσαι μεγάλο παιδί για να κλαις»
Παρά το γεγονός ότι έχετε πρόθεση να ηρεμήσετε το μικρό σας, τελικά καταφέρνετε το ακριβώς αντίθετο. Το παιδί εισπράττει το μήνυμα ότι είναι μη αποδεκτό αυτό που κάνει και ότι είναι ανώριμο.
«Οι άντρες δεν κλαίνε»
Κι όμως, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν γονείς που χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση και διαιωνίζουν το στερεότυπο ότι το κλάμα είναι αποκλειστικό προνόμιο των γυναικών. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στις συνειδήσεις όλων ότι είναι μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού όλων των ανθρώπων.
«Αν δε σταματήσεις να κλαις, θα σε δείρω»
Όσο εκνευρισμό κι αν νιώθετε, όσο παράλογο κι αν θεωρείτε το κλάμα του παιδιού σας, είναι απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό να το απειλείτε με σωματική βία για να σταματήσει.
