Όταν ζητάμε από κάποιον να απολογηθεί για κάτι που έκανε, στην πραγματικότητα του ζητάμε μια επανόρθωση, να διορθώσει δηλαδή το λάθος του.
Με αυτή τη λογική, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους γονείς, είναι να δώσουν στο παιδί να καταλάβει γιατί αυτό που έκανε θεωρείται λάθος ή κακό και όχι απλά να εκβιάσουν μια «συγγνώμη».
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να λένε «συγγνώμη», ωστόσο το πιο σημαντικό είναι να μάθουν να την εννοούν κιόλας, δηλαδή να είναι αληθινή και να πηγάζει από την καρδιά τους. Πιέζοντας ένα παιδί να απολογηθεί, το μόνο που πετυχαίνετε είναι να του δημιουργείτε αρνητικά συναισθήματα, χωρίς το ίδιο να παραδέχεται το λάθος του ή να διδάσκεται από αυτό.
Την επόμενη φορά που το μικρό σας παραφερθεί, πει ή κάνει κάτι που δεν είναι σωστό, μη βιαστείτε να του εκμαιεύσετε μια γρήγορη συγγνώμη. Πάρτε το χρόνο και συζητήστε μαζί του, γιατί η πράξη του ήταν λάθος, ποια συναισθήματα δημιούργησε στους άλλους και τι πρέπει να κάνει γι΄αυτά.
Για παράδειγμα, αν το παιδί σας χτύπησε ένα άλλο παιδάκι, ρωτήστε το γιατί δεν είναι σωστό να χτυπάμε, πώς νομίζει ότι νιώθει τώρα αυτό το παιδάκι κλπ.
Μόλις το παιδί δει τα πράγματα από αυτήν την οπτική και φανεί ότι συνειδητοποιεί το σφάλμα του, ρωτήστε το τι νομίζει ότι πρέπει να κάνει για να δείξει στο παιδάκι που χτύπησε ότι μετάνιωσε και ότι δεν θα το ξανακάνει.
Το πιο πιθανό είναι να σας πει το ίδιο, ότι πρέπει να του ζητήσει συγνώμη!
