Ως γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να πετύχουν και να αποκτήσουν ό,τι εύχονται. Είναι κάτι φυσικό για μας να τα ωθούμε να θέλουν περισσότερα και να προσπαθούν όλο και πιο πολύ. Πού βρίσκονται όμως τα όρια; Μήπως καμιά φορά έχουμε υπερβολικές προσδοκίες από τα παιδιά;
Πρέπει να ισορροπούμε ανάμεσα στο να ενθαρρύνουμε τα παιδιά και στο να τα ωθούμε δυναμικά, αλλά μεγάλο ρόλο παίζουν και οι προσδοκίες που έχουμε από αυτά. Πώς μπορούμε να διαχωρίσουμε εάν οι προσδοκίες που έχουμε από τα παιδιά μας είναι υπερβολικά μεγάλες ή αν απλά τους ζητάμε να είναι όσο καλύτερα γίνεται;
Αναρωτηθείτε: Εμείς το θέλουμε ή τα παιδιά το θέλουν; Είτε πρόκειται για μαθήματα πιάνου ή ορειβασίας, αν είναι κάτι που το θέλουν τα ίδια τα παιδιά, εσείς θα είστε εκεί για να τα υποστηρίξετε.
Όταν περιμένετε κάτι από τα παιδιά, λάβετε υπόψιν σας την ηλικία και το στάδιο ανάπτυξής τους. Θα έπρεπε να το ξέρουν ή να μπορούν να το κάνουν;
Λάβετε υπόψιν την προσωπικότητα των παιδιών σας. Μπορεί ο γιος του φίλου σας να είναι τέλειος στο καράτε ενώ τα δικά σας… σκράπες. Δεν γίνεται να συγκρίνετε τα δικά σας παιδιά με των άλλων. Πρέπει να σκέφτεστε την προσωπικότητά τους, εάν είναι δυναμικά, εάν είναι ντροπαλά, τι ικανότητες έχουν.
Μήπως αναπληρώνετε δικά σας κενά; Πάντα θέλατε να κάνετε ιππασία αλλά οι γονείς σας δεν σας άφηναν και τώρα ωθείτε τα παιδιά σας να μάθουν, αν και δεν τρελαίνονται; Ή από την άλλη, ήσασταν πρωταθλητής στο στίβο και περιμένετε τις ίδιες επιδόσεις από τα παιδιά σας; Προσέξτε, μην προβάλλετε τα όνειρά σας σαν ένα βαρύ σύννεφο πάνω από τα όνειρα των παιδιών σας.
Βάλτε τους πρόγραμμα. Ανάλογα με την ηλικία και τις ανάγκες τους, φυσικά. Φροντίστε να κοιμούνται καλά, να τρώνε σωστά και να μην φορτώνονται δραστηριότητες σε ένα πρόγραμμα στο οποίο δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Τέλος, μην ξεχνάτε ότι ο ρόλος μας είναι να ωθούμε τα παιδιά μας μπροστά αλλά και να τα κρατάμε ένα βήμα πίσω όταν χρειάζεται.
