Να χτίσεις δυνατό άνθρωπο αλλά και ευαίσθητο. Να καλλιεργήσεις την αγάπη του μικρού ανθρώπου για την ύπαρξη του, μέσα από την αγάπη που έχει νιώσει από τους γονείς του.
Να δημιουργήσεις κίνητρο για την ζωή του μέσα από το βίωμα του. Το βίωμα του να είναι ότι και ίδιος έχει νιώσει ότι για εσάς – τους γονείς- είναι μια δημιουργία.
Να βάλεις το λιθαράκι για μια υγιή αίσθηση του εαυτού που θέλει να βλέπει μόνο την αλήθεια, να θέλει να ψάχνει την αλήθεια του γιατί δεν την φοβάται.
Να δημιουργήσεις μια ανάγκη στον μικρό άνθρωπο να θέλει να πολλαπλασιάζει την αγάπη που έχει νιώσει γιατί γνωρίζει ότι μόνο η αγάπη δημιουργεί σχέσεις.
Να ενθαρρύνεις τον μικρό άνθρωπο να μην φοβάται να εκφράζει τα συναισθήματα του, να μπορεί να επικοινωνεί την ψυχή του και να ακούει την καρδιά του.
Να είσαι εκεί για όλα για να μπορεί μετά στην ζωή του να ζει σε όλα, σε όλη την γκάμα συναισθημάτων που χρωματίζουν τον καμβά της ζωής του.
Μην βάζετε τα παιδιά σας σε γυάλα κ αποφύγετε την υπέρ-προστασία
H βιωματική εμπειρία της Προστασίας από τους γονείς ( πρώτα από την μητέρα και αργότερα από τον πατέρα) είναι έμφυτη ανάγκη του κάθε ανθρώπου. Για την μητέρα ξεκινάει από την περίοδο της κύησης και η μορφή που παίρνει είναι το ” Μητρικό Ένστικτο”, που είναι έκφραση της ανάγκης για σύνδεση και επικοινωνία με το αγέννητο πλάσμα της.
Μετά την γέννηση του μικρού ανθρώπου αποτελεί το πρώτο βήμα για την Πραγμάτωση της καινούργιας βιωματικής εμπειρίας που είναι η μητρότητα. Η μητρότητα προστατεύεται από την πατρότητα και γεννιούνται οι γονείς.
Το παιδί την βιώνει ως εσωτερίκευση των βασικών μορφών στην ζωή του και η εσωτερίκευση “χρωματίζεται” με την αίσθηση της ψυχικής ασφάλειας. Επίσης είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο απέναντι στην διαχείριση των ματαιώσεων.
Η προστασία δεν περιέχει επιβολή ή κυριαρχία επάνω στο παιδί.
Η υπερπροστασία όμως είναι άλλη ιστορία. Είναι ένα πολύ σκληρό κέλυφος στην ψυχή των γονιών που έχει ως σκοπό να τους προστατεύσει από τις δικές τους ανασφάλειες μέσα από την επιβολή και την κυριαρχία επάνω στο παιδί τους. Η Προστασία περιέχει την αλήθεια, ενώ η υπερπροστασία μια εσωτερική ανάγκη προσκόλλησης που ξεκινάει από την μητέρα ή τον πατέρα και Προβάλλεται στο παιδί.
Η έννοια υπέρ δείχνει μια υπερβολή, μια ανάγκη να καπακώσει φόβους και άγχος του γονιού, μια μόνιμη κατάσταση ψυχικού πένθους που φυλακίζει την ψυχή του παιδιού στον φόβο και στον θυμό.
Ένα παιδί χρειάζεται να μπορεί να νιώθει ελεύθερο να πέσει, να σηκωθεί, να τρέξει, να μυρίσει, να γευτεί, να αηδιάσει, να γελάσει, να κλάψει, να νιώσει, να κυλιστεί, να λερωθεί, να ρισκάρει, να μάθει να επιλύει προβλήματα ζωής, να παίρνει αποφάσεις, να είναι ευαίσθητο, να συναισθάνεται. Να βιώνει και να μαθαίνει. Να υπάρχει, να ζει και να εξελίσσεται. Να ματαιώνεται και να το ξεπερνά. Να βιώνει κάθε συναίσθημα και να ξέρει ότι υπάρχει μεγάλη γκάμα συναισθημάτων. Η υπερπροστασία το καπακώνει και κόβει την συναισθηματική εξέλιξη. Κόβει, δημιουργεί έλλειμα και καθήλωση. Στερεί από το παιδί κυριολεκτικό και μεταφορικό οξυγόνο.
Κ ποτέ μην αρνείστε την αγκαλιά σας στο παιδί σας.
Ποτέ, μα ποτέ μην αρνείστε την αγκαλιά σας στο παιδί σας όταν την ζητάει. Να την δίνετε απλόχερα, να την προσφέρετε με όλη την ψυχή σας..Eίναι από τις πιο όμορφες μορφές αγάπης, είναι έκφραση ψυχικής σύνδεσης που ανακουφίζει σε βιωματικές εμπειρίες που έχουν “χρωματιστεί” με ανασφάλεια, φόβο ή άγχος και εκπληρώνει την τόσο βαθιά ανθρώπινη ανάγκη της μη-λεκτικής επαφής μέσα από το σώμα μας…”αφήνει” το παιδί να μπει στην εσωτερική διαδικασία του να βιώνει “δύσκολα” συναισθήματα αλλά ταυτόχρονα του προσφέρει μια αίσθηση “στέγης” και έτσι το βοηθάει να μην τα φοβάται…να μην τα απωθεί…αλλά να τα αναγνωρίζει και να τα βιώνει.
Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος-Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.
