Μου μαθαίνετε πολλά για την ζωή. Θέλω και εγώ να σας μάθω κάτι πολύ σημαντικό. Πάρα πολύ σημαντικό για τη σχέση μας και για την δική μου συναισθηματική υγεία.
Θυμώνω συχνά, φωνάζω και πολλές φορές χτυπιέμαι στο πάτωμα. Δεν σας αρέσει, το ξέρω. Δεν ξέρετε τι να κάνετε, πολλές φορές θυμώνετε και εσείς μετά και όλοι ουρλιάζουμε στο σπίτι.
Πρέπει να σας πω όμως πως εγώ βλέπω τα πράγματα…
Είμαι ακόμα μικρό παιδί και δεν έχω άλλο τρόπο να εκφράσω τον θυμό μου.
Ο εγκέφαλός μου δεν είναι ακόμα σαν το δικό σας, είναι υπό κατασκευή. Και όλη η ενέργεια που νιώθω μέσα μου, πρέπει να βγει κάπως.
Δεν έχει να κάνει με εσάς. Δεν το κάνω επίτηδες. Δεν το κάνω για να σας τρελάνω…
Ο θυμός είναι φίλος μου.
Ναι, ναι, αλήθεια σας λέω. Είναι καλό συναίσθημα και έτσι δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να το κρύψω. Έχω προσπαθήσει να το κρύψω για να πω την αλήθεια αλλά ξαναβγήκε κάποια άλλη στιγμή. Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να προσπαθήσω να κρύψω τον θυμό μου. Ποτέ. Γιατί μόνο εάν εκφράσω τον θυμό μου, θα απελευθερωθώ από αυτόν.
Να ξέρετε ότι με βοηθάει να φωνάζω και να χτυπιέμαι, ότι είναι κάτι φυσιολογικό. Είναι η αντίδρασή μου σε μία αδικία, σε μία ματαίωση που βίωσα.
‘‘Μαθαίνω πως να διαχειριστώ την ματαίωση αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να σας τρελάνω’’
Θέλω να την ακούτε την αλήθεια μου. Γιατί όταν μπορώ να εκφράσω τον θυμό μου, βάζω τα δικά μου όρια, λέω τι δεν ανέχομαι, χτίζω την ταυτότητά μου ως άνθρωπος.
Ο θυμός δεν είναι βία. Η βία θα χτυπήσει την πόρτα εάν δεν με αφήσετε να εκφράσω τον θυμό μου όμως.
Αυτό πρέπει να το ξέρετε Μπαμπά και Μαμά μου. Απορώ γιατί δεν σας το έμαθαν στο σχολείο ενώ είναι τόσο ουσιώδες.
Και κάτι άλλο… Εάν μου λέτε να πάω στο δωμάτιό μου ή μου φωνάζετε να σταματήσω, δεν ακούτε το πρόβλημα μου που κρύβεται κάτω από το παγόβουνο. Ο θυμός είναι αυτό που φαίνεται αλλά κάτι άλλο έχω και προσπαθώ να διαχειριστώ. Και μπερδεύομαι γιατί μετά θυμώνω που δεν με ακούσατε και το πρώτο μου πρόβλημα το καταπίνω και δεν το λύνω.
Χαλάει η σχέση μας όταν δεν ακούτε το θυμό μου.
Αισθάνομαι μόνος μου. Απομακρυνόμαστε.
Και αυτό δεν το θέλω…
Για αυτό θα σας πω μερικά ακόμα πράγματα που μπορείτε να κάνετε όταν θυμώνω.
Για να με βοηθάτε να μεγαλώσω συναισθηματικά. Για να έρθω σε εσάς όταν έχω πρόβλημα.
Θέλω να μου μιλήσετε κατεβαίνοντας στο ύψος μου.
Δεν μου αρέσει καθόλου όταν σας βλέπω από πάνω μου τόσο ψηλοί και δυνατοί, κάπως με φοβίζει και δεν ακούω τίποτα μετά. Και αυτό το τρομακτικό δάκτυλο… με θυμώνει ακόμα περισσότερο, θέλω να ορμήξω σαν λιοντάρι όταν το βλέπω.
Μπορείτε να με πάρετε αγκαλιά.
Μπορεί να χτυπιέμαι και να σας σπρώχνω αλλά να ξέρετε ότι την επαφή ψάχνω. Επιμένετε λοιπόν λίγο γιατί με την αγκαλιά σας μου υπενθυμίζετε ότι ο θυμός μου δεν είναι κακός και ότι με αγαπάτε ακόμα και εκείνη τη δύσκολη στιγμή που μοιάζω τρελαμένο.
Μετά, μπορείτε να μου μιλήσετε αλλά όχι να μου φωνάξετε. Δεν με βοηθάτε καθόλου εάν φωνάζετε και εσείς.
Σκέφτηκα τι θα με βοηθούσε να ακούσω όταν είμαι θυμωμένος.
«Βλέπω ότι είσαι θυμωμένος. Θέλεις να μου πεις τι συμβαίνει; Είμαι εδώ εάν θέλεις να μου πεις «
«Δεν σου αρέσει καθόλου όταν [περιγράψτε την κατάσταση]. Καταλαβαίνω. Είμαι εδώ για να σε ακούσω εάν θέλεις. Αισθανόμαστε καλύτερα όταν μιλάμε. «
«Πρέπει να έχεις έναν καλό λόγο να θυμώνεις. Μπορώ να σε βοηθήσω αν μου μιλήσεις γι ‘αυτό. »
«Είσαι πολύ θυμωμένος βλέπω. Μπορείς να είσαι θυμωμένος. Το να δαγκώνεις ή να πετάς πράγματα δεν βοηθάει να βρούμε λύση, το αντίθετο. Βοηθάει να μιλάμε. Είμαι εδώ για σένα ‘’
Ξέρω, δεν είναι εύκολο αυτό που σας ζητάω. Θέλει υπομονή και εξάσκηση.
Όταν με βλέπετε να πετάω πράγματα, να ουρλιάζω και να χτυπιέμαι, πάρτε μια ανάσα.
Νιώστε την δύναμη του θετικού γονέα μέσα σας.
Αυτός γνωρίζει ότι το να εκφράζω τον θυμό μου είναι σημαντικό για το μέλλον μου γιατί έτσι χτίζω την ταυτότητά μου.
Ξέρει ότι η απάντηση στο θυμό είναι αυτιά που ακούν και χέρια που αγκαλιάζουν με σεβασμό και ενσυναίσθηση.
Δεν θέλω να με σώσετε, ούτε να μου πείτε ποτέ πως να αντιδράσω. Θέλω να είστε δίπλα μου.
Θέλω να με αποδέχεστε όπως είμαι για να μην ψάχνω μία ζωή ποιος είμαι τελικά.
Μη ξεχάστε: δεν με κακομαθαίνετε όταν σέβεστε τα συναισθήματά μου. Μη φοβάστε και μην ακούσετε τους άλλους που σας λένε θεωρίες του 19xx. Από τότε έχουμε μπει μέσα στον εγκέφαλό των παιδιών. Ξέρουμε τι γίνεται, δεν μιλάμε για θεωρίες πια, μιλάμε νευροεπιστημονικά.
Σας έχω εμπιστοσύνη.
Ξέρω ότι με αγαπάτε όσο τίποτε άλλο. Όπως και εγώ ακόμα πιο πολύ γιατί είμαι το παιδί! 
Εξάλλου, όπως το είπε ένας παππούς πολύ σοφός ‘’ Ο θυμός είναι ένα δώρο που μας δίνει την ευκαιρία να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες που δεν έχουν καλυφθεί και που είναι η αιτία για την αντίδραση αυτή’’. [Marshal Rosenberg]
positiveparents.gr
