Ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει πολύ τις τελευταίες δεκαετίες, με τους πατεράδες να περνούν πολύ περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους. Πώς μπορεί, όμως, ένας πατέρας να αναπτύξει δεσμούς με το μωρό του, από την περίοδο κιόλας της εγκυμοσύνης και τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του;
Συμβαίνει συχνά πολλοί πατέρες να θέλουν να έρθουν πιο κοντά με το μικροσκοπικό μωρό τους, αλλά να μη γνωρίζουν πώς ακριβώς θα το κάνουν, βλέποντας μάλιστα τη γυναίκα να είναι ήδη σε ένα κυρίαρχο ρόλο στη φροντίδα του μωρού από την εγκυμοσύνη ακόμη. Καθώς, όμως, σε πολλές οικογένειες ο χρόνος που διαθέτουν και οι δύο γονείς είναι συχνά μοιρασμένος εξίσου, υπάρχουν πολλοί τρόποι ένας πατέρας να αναλάβει δράση και μάλιστα να μην υστερεί καθόλου σε σχέση με τη μητρική φροντίδα προς το μωρό του.
Οπωσδήποτε η μητέρα βιώνει έντονα σωματικά και συναισθηματικά την αναμονή ενός νέου μωρού στην οικογένεια, αφού το νιώθει στην κοιλιά της, αλλά και στη συνέχεια αναπτύσσει έναν ιδιαίτερο και στενό δεσμό με τον θηλασμό. Στη σύγχρονη κοινωνία, όμως, ο πατέρας έχει πλέον έναν επίσης σημαντικό ρόλο στο μεγάλωμα του παιδιού του και αναζητά τρόπους για να αναπτύξει τους δικούς του δεσμούς με το νεογέννητο παιδί του.
Ο πατέρας μπορεί να ξεκινήσει από την περίοδο της εγκυμοσύνης κιόλας να προετοιμάζεται και να αναπτύσσει τους δεσμούς με το μωρό που θα γεννηθεί. Μπορεί το σώμα του να μην εμπλέκεται στη διαδικασία, αλλά ο ίδιος μπορεί να συνοδεύει τη σύντροφό του στα ραντεβού με τον γυναικολόγο και τη μαία να ακουμπά την κοιλιά της και να νιώθει την κίνηση του εμβρύου και γενικότερα να προσπαθεί να κατανοήσει πώς η γυναίκα βιώνει την εγκυμοσύνη και να τη στηρίζει. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η διαδικασία της εγκυμοσύνης αφορά το ίδιο και τους δύο μελλοντικούς γονείς.
Η παρουσία του πατέρα στην αίθουσα τοκετού είναι επίσης μια μοναδική εμπειρία, για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστεί και ο ίδιος. Μπορεί να παρακολουθήσει όλα τα στάδια προετοιμασίας για τον τοκετό, όπως π.χ. ειδικά μαθήματα με τη μαία. Επίσης, ο πατέρας μπορεί κι εκείνος να θέτει ερωτήσεις που μπορεί να έχει στο προσωπικό του μαιευτηρίου ή τη μαία για το νεογέννητο μωρό του.
Στην πραγματικότητα, ένας μπαμπάς μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός φυσικά από τον θηλασμό! Μπορεί να αγκαλιάζει, να νανουρίζει ή να αλλάζει το νεογέννητο, να του τραγουδά, να του μιλά και να το ηρεμεί ή να το πηγαίνει βόλτες. Μπορεί να του αλλάζει την πάνα, να το ντύνει, να το ταΐζει με το μπιμπερό, να βοηθά στο μπάνιο του και να το κουνάει όταν κλαίει. Η ζέστη της αγκαλιάς, καθώς και ο χτύπος της καρδιάς του πατέρα ηρεμούν εξίσου ένα μωρό, όπως όταν είναι στην αγκαλιά της μαμάς του.
Άλλωστε, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι ένας άντρας είναι λιγότερο εξοπλισμένος από τη φύση για να αλλάζει την πάνα ενός μωρού ή να το κρατάει στοργικά στην αγκαλιά του! Η παραχώρηση χρόνου και η εμπιστοσύνη στις ικανότητες του πατέρα από την ίδια του μητέρα του μωρού είναι καθοριστική. Και εκτός από τον σημαντικό δεσμό που θα δημιουργηθεί ανάμεσα στον πατέρα και το νέο μωρό, η ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή του πατέρα στη φροντίδα του μωρού λειτουργεί ιδιαίτερα υποστηρικτικά και στη μητέρα, φέρνοντας όλα τα μέλη της οικογένειας πιο κοντά. Σημασία έχει οι δύο γονείς να μη λειτουργούν ανταγωνιστικά, αλλά συνεργατικά και να χτίζουν όμορφους και ισχυρούς δεσμούς, ενισχύοντας ο ένας τον άλλο και λειτουργώντας ως ομάδα.
Στην προσπάθεια αυτή του πατέρα είναι πολύ σημαντικό η μητέρα να παρέχει στήριξη εάν χρειάζεται και κυρίως να εμπιστεύεται και να αφήνει χώρο και χρόνο στη σχέση του μωρού με τον πατέρα του, χωρίς να ελέγχει ή να κρίνει τις κινήσεις του, ενώ πολλές φορές βοηθά εάν ο μελλοντικός πατέρας ή ο νέος πατέρας ενός μωρού μιλήσει με κάποιον άλλο πατέρα που ήδη έχει βιώσει τον ερχομό ενός μωρού και εμπλέκεται ενεργά στη φροντίδα του.
