Κάθε φορά που αναπτύσσω το θέμα της πρώτιστης σημασίας της εγκυμοσύνης –κατ’ ακρίβεια όλης της περιόδου από την σύλληψη ως την γέννηση- αφού κατ’ αυτήν θεμελιώνεται η υγεία, η ισορροπία, αλλά και τα χαρίσματα του ανθρώπου που μπορεί να τον συνοδέψουν σ’ όλη του τη ζωή, πολλές γυναίκες από το ακροατήριο μου αντιτείνουν:
-Αυτά οι άνδρες πρέπει να τ’ ακούσουν!
Παράλληλα οι άνδρες του ακροατηρίου διαμαρτύρονται:
-Και ο ρόλος του πατέρα ποιος είναι; Δεν τον αφορά εκείνον αυτό το θέμα των θεμελίων της ζωής;
Κι από τις δύο πλευρές λοιπόν έχω την υποκίνηση για να μιλήσω πιο διεξοδικά για το ρόλο του πατέρα, αληθινά θαυμαστό, κατά το προγεννητικό στάδιο της ζωής.
Ας πούμε πρώτα με δυό λόγια για τους αναγνώστες εκείνους που δεν έχουν αναγνώσει τα προηγούμενά μας κείμενα, ότι αυτό το πριν από τη γέννηση στάδιο, είναι στάδιο θεμελίωσης όλης της ζωής, αφού μέσα από το αίμα της μητέρας διαμορφώνεται καθ’ ολοκληρίαν όλος ο οργανισμός του παιδιού –κατά τη γέννησή του είναι ήδη εφοδιασμένο με όλα τα ζωτικά του όργανα και μέλη. Κι αφού επίσης, κατά την καθημερινή ζωή της μητέρας, διαμορφώνεται ο ψυχισμός και ο χαρακτήρας του μέσα από συνεχείς εγγραφές στην κυτταρική του μνήμη σκέψεων, συναισθημάτων, ήχων, εικόνων, χρωμάτων, γεύσεων, όλων των εμπειριών που προέρχονται από την μητέρα, αλλά και τον πατέρα και το περιβάλλον τους.
Ξεκινώντας ήδη απ’ αυτές τις βασικές γνώσεις, έχουμε πολλές φορές αναπτύξει για το κοινό της ευαίσθητης σε σημαντικά πρωτοπόρα θέματα αυτής εφημερίδας, πόσο σπουδαίο είναι για τον μελλοντικό άνθρωπο, η μητέρα να βιώσει την εγκυμοσύνη της με χαρά, με έμπνευση, με πνευματικότητα, θαυμάζοντας, βλέποντας, ακούγοντας τα καλύτερα, ώστε όλα να τα μεταδώσει, σαν πρώτες εγγραφές ανώτερες στον νέο άνθρωπο, για να γίνει καλύτερος, ανώτερος άνθρωπος.
Ήδη ξεκινώντας απ’ αυτή τη βασική γνώση, ας εξετάσουμε πρώτα τον ρόλο του πατέρα κατά την εγκυμοσύνη της γυναίκας του. Κι έπειτα τον ρόλο του άνδρα και μελλοντικού πατέρα κατά την σύλληψη του νέου ανθρώπου και κατά τη γέννησή του.
Α. Κατά την εγκυμοσύνη, ο πατέρας έχει έναν ύψιστο ρόλο:
α) Έχει κι αυτός να δημιουργήσει την προσωπική του σχέση με το μωρό, χαϊδεύοντάς το πάνω από την κοιλιά, μιλώντας του, τραγουδώντας του. Έχει αποδειχθεί ότι το παιδί αισθάνεται διαφορετικά το χάδι του πατέρα, που του δίνει το αίσθημα της ασφάλειας, της σταθερής αγάπης, όπου μπορεί να βασίζει τη ζωή του, ενώ το χάδι της μητέρας του προσφέρει το αίσθημα της τρυφερότητας, της ανιδιοτελούς πνευματικής αγάπης («απτονομία», Frans Veldmann). Και τα δύο αυτά στοιχεία έχει ανάγκη ο διαπλασσόμενος άνθρωπος.
Όταν ο πατέρας έχει μιλήσει στο παιδί, εκείνο γνωρίζει τη φωνή του και τον αναζητεί μετά τη γέννησή του. Εξίσου το χάδι, όσο και η φωνή δημιουργούν τον πρώτο δεσμό του παιδιού με τον πατέρα του. Πόσο σημαντική για την φυσική διάπλαση του παιδιού είναι η φωνή του πατέρα, μας το εξηγεί η ερευνήτρια, δασκάλα του τραγουδιού Marie-Louise Aucher. Η φωνή της μητέρας διαμορφώνει με την δόνησή της που κινείται στα prima, δηλαδή στους οξείς ήχους της υψιφώνου ή μεσοφώνου, είναι σε σχέση και διαμορφώνει τα άνω του διαφράγματος όργανα του παιδιού, ιδιαίτερα τον θώρακα και τον εγκέφαλο. Η φωνή του πατέρα, που κινείται στους χαμηλούς ήχους του τενόρου και του βαρύτονου -μπάσου, διαμορφώνει τα κάτω του διαφράγματος όργανα του σώματος και τα άκρα. Έτσι το παιδί για να διαπλασθεί σωστά έχει ανάγκη από ακουστικές εμπειρίες που προέρχονται και από την μητέρα και από τον πατέρα. Γι αυτό και σε αγγλικά και γαλλικά Μαιευτήρια έχουν δημιουργήσει χορωδίες, όπου μετέχουν μητέρες-έγκυοι και πατέρες ώστε να εμποτίζουν το παιδί μ’ όλους τους ήχους των διαφόρων συχνοτήτων της γυναικείας και αντρικής φωνής, που θα το βοηθήσουν ν’ αναπτύξει σωστά όλον τον οργανισμό του, αλλά και όλες τις ιδιότητες της ψυχής του, με τις οποίες ο κάθε ήχος – όπως και το κάθε χρώμα -συνδέεται.
Αυτές οι αλήθειες, που ακούγονται παραμυθένιες, έχουν ήδη επαληθευθεί από τις σύγχρονες επιστημονικές έρευνες.
Η αλήθεια είναι ότι η Ζωή είναι ακόμη ένα μυστήριο, αλλά είναι συγχρόνως μοναδική για τον καθένα εμπειρία… Και είναι πρώτιστης σημασίας οι γονείς, στο πρώτο στάδιο, να προσφέρουν στο μελλογέννητο τα πιο πλούσια και ευχάριστα βιώματα.
β) Για να γίνει αυτό, ο Πατέρας έχει επίσης ένα δεύτερο σπουδαίο ρόλο να επιτελέσει. Το πιο σημαντικό εύρημα της σημερινής επιστήμης, γνωρίζουμε ότι είναι η ευνοϊκή επίδραση που έχει στο διαπλασσόμενο παιδί η εσωτερική γαλήνη και η χαρούμενη διάθεση της μητέρας, στο περιβάλλον της οποίας και στις ορμόνες της το παιδί κολυμπάει. Γι αυτή την χαρούμενη ψυχική στάση της μητέρας, ο πατέρας έχει να συντελέσει κάθε στιγμή: δημιουργώντας με τον τρόπο του μια καθημερινότητα αισιοδοξίας και χαράς, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα και τις ανησυχίες και εστιαζόμενος στο μεγάλο έργο της δημιουργίας που συντελείται στα σπλάχνα της μητέρας.
γ) Μπορεί να φροντίζει τα Σαββατοκύριακα, ή άλλες ημέρες, να οδηγεί τη γυναίκα του σε όμορφα μέρη μιας ωραίας φύσης για περίπατο ή για μικρή διαμονή.
δ) Μπορεί να φροντίζει να ελαφραίνει τη γυναίκα του από τις καθημερινές εργασίες, συμμετέχοντας κατά το δυνατόν σ’ αυτές ή προσφέροντας άλλη βοήθεια.
ε) Καθώς γνωρίζει τον εποικοδομητικό ρόλο της μουσικής, μπορεί να ασχολείται συστηματικά να βάζει στη μητέρα και το μωρό μουσική, και μάλιστα την καλύτερη για το έμβρυο, όπως είναι –λένε οι ειδικοί- τα παιδικά μουσικά έργα του Mozart, τα έργα του Vivaldi, αλλά και καλή ελληνική μουσική.
Στ) Μπορεί επίσης να προσφέρει στη γυναίκα του λουλούδια, τα τριαντάφυλλα είναι ο βασιλιάς των λουλουδιών, για να θαυμάζει εκείνη την ομορφιά τους, και να συνδέεται με την ποίηση και το άρωμά τους.
ζ) Η αγάπη του πατέρα και η γνώση ότι εκείνος και η μητέρα διανύουν περίοδο δημιουργίας ενός μοναδικού δημιουργήματος θα τον εμπνεύσουν και θα τον καθοδηγήσουν ώστε τα καλύτερα να σκεφθεί για να ομορφήνει στην γυναίκα του και το παιδί το περιβάλλον τους, το οποίο και συντελεί στην θέση αρμονικών θεμελίων.
Υπάρχουν όμως ακόμη δύο περίοδοι-κλειδιά, όπου ο πατέρας παίζει ρόλο κύριο: Η σύλληψη του παιδιού και η γέννησή του.
Β. Η σύλληψη: Είναι η αληθινή αρχή της ζωής με την δημιουργία του DNA της νέας ύπαρξης. Ο άνδρας δίνει στο παιδί εξ ίσου όπως και η γυναίκα γενετικό υλικό. Κι αυτό θα είναι τόσο θετικότερο και ευνοϊκότερο όσο η ζωή που έχει ζήσει είναι υγιέστερη και αρμονικότερη και ο έρωτας που βιώνει με τη γυναίκα του είναι τρυφερότερος και πνευματικότερος.
Σ’ αυτό το στάδιο είναι ύψιστης σημασίας το ζευγάρι ν’ αγαπιέται βαθιά και να θαυμάζουν ό ένας τον άλλον, εστιαζόμενοι στις καλές τους ιδιότητες και ξεχνώντας τυχόν αδυναμίες και ελαττώματα. Σ’ αυτό το στάδιο είναι επίσης απαραίτητο άνδρας και γυναίκα να είναι υγιείς, εύρωστοι, ξεκούραστοι. Είναι επίσης σημαντικό για την δύναμη του ανδρικού σπέρματος να προηγηθεί της σύλληψης –λένε οι ειδικοί- περίοδος εγκράτειας. Κι αυτό γιατί η ενέργεια που το παιδί δέχεται κατά τη σύλληψη είναι περισσότερο η ενέργεια του πατέρα.
α) Πόσο χρήσιμο είναι λοιπόν άνδρας και γυναίκα να προετοιμασθούν για την σύλληψη του παιδιού τους με μια σύντομη αποτοξινωτική διατροφή (με φρούτα και λαχανικά) και στη συνέχεια να υιοθετήσουν μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία, επίσης βασισμένη σε άφθονα φρούτα και λαχανικά, σε αναποφλοίωτα δημητριακά, σε όσπρια, ξηρούς καρπούς, γιαούρτι και ψάρια.
β) Πόσο σημαντικό είναι επίσης το ζευγάρι να ζήσει μια περίοδο απόλυτης αγάπης, αφοσίωσης, προσαρμογής ο ένας στον άλλον, αφού αυτή την αγάπη θα δώσουν στη νέα ύπαρξη, στο πρώτο ζυγωτό κύτταρο, κατά την ένωσή τους. Γι αυτήν την απόλυτη προσαρμογή, την δημιουργία νέων συνηθειών και την εμβάθυνση της αγάπης τους μια κάποια χρονική περίοδος είναι αναγκαία.
Συχνά ακούμε ότι δημιουργούνται αποβολές, διότι το σπερματοζωάριο και το ωάριο δεν είναι μεταξύ τους συμβατά. Συχνά αυτή η ασυμφωνία οφείλεται στο ότι το ζευγάρι δεν έχει ακόμη προσαρμοσθεί ο ένας στον άλλον, έτσι ώστε οι δύο υπάρξεις να είναι πρώτα-πρώτα στο ψυχικό και πνευματικό επίπεδο συμβατές μεταξύ τους. Γιατί τελικά το ασύμβατο των δύο γενετικών κυττάρων απλά ακολουθεί την ασύμβατη ακόμη ψυχοπνευματική οντότητα των δύο συζύγων.
Γ. Η περίοδος του τοκετού, μια άλλη σημαντική πόρτα όπου το παιδί θα περάσει, από την εξάρτηση, στην οποία ζούσε στο υδάτινο περιβάλλον μέσα στην κοιλιά της μητέρας, στην αυτοδύναμη ζωή με τα δικά του όργανα, στο αέρινο περιβάλλον της γης, απαιτεί επίσης την αμέριστη συμβολή του πατέρα. Ο ρόλος του είναι πολυσχιδής.
Έχει να γαληνέψει τη μητέρα που μπορεί να τρέφει μέσα της φόβους… Έχει συγχρόνως να επικοινωνήσει με τον γιατρό και να του κοινωνήσει την επιθυμία της γυναίκας του και του ιδίου να σεβασθεί την φυσική διαδικασία γέννησης και να μην προχωρήσει (εκτός βέβαια ανάγκης) στις σύγχρονες δυστυχώς εκτεταμένες μεθόδους της γέννησης «με ραντεβού» (ήτοι υποκίνησης της γέννας με χορήγηση ωκυτοκίνης) ή με καισαρική τομή.
Έχει επίσης ο πατέρας να συμπαρασταθεί στη γυναίκα του κατά την διάρκεια του τοκετού. Εκεί η βοήθειά του είναι ανεκτίμητη, δεδομένου ότι σήμερα όλο και περισσότερο γίνεται δεκτή η παρουσία του πατέρα κατά τη γέννηση. Η γυναίκα που έχει την συμπαράσταση του συζύγου της κατά την επώδυνη διαδικασία του τοκετού βιώνει τους πόνους ελαφρύτερους και την ασφάλεια που η δύναμη του πατέρα παρέχει για την επιτυχή έκβασή της.
Κατά τη γέννηση το παιδί θα το υποδεχθούν εξ ίσου η μητέρα και ο πατέρας, πρωτεργάτες και οι δύο στην δημιουργία συν Θεώ και την διάπλαση αυτού του μοναδικού δημιουργήματος.
Ορίστε λίγα για τον πατέρα. Περισσότερα, άλλη φορά.
Ιωάννα Μαρή, Πρόεδρος της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Εταιρείας της Προγεννητικής Αγωγής
