Υπάρχει και άλλος δρόμος, καθώς πληθαίνουν όσοι πιστεύουν ότι οι γονείς πρέπει να ανατρέφουν τα βλαστάρια τους διδάσκοντας την αυτοσυγκράτηση και τη σύνεση.
Ενάντια στην τάση της εποχής που θέλει τους γονείς να μη χαλούν χατίρι στο σπλάχνο τους και να συγχέουν τον ρόλο τους με εκείνο του φίλου, έρευνες και ειδικοί το λένε ξεκάθαρα: το «όχι» είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κανείς στο παιδί του.
Χωρίς να παραγνωρίζουν τον αυξημένο βαθμό δυσκολίας που ενέχει στις ημέρες μας η ανατροφή ενός παιδιού, και μάλιστα από εργαζόμενους γονείς, ολοένα πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που τάσσονται υπέρ της επιστροφής σε πιο παραδοσιακές μεθόδους διαπαιδαγώγησης.
«Το παραχαϊδεμένο παιδί είναι δυστυχισμένο. Η ακατάλληλη διαπαιδαγώγηση εμποδίζει τα παιδιά να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να επιτύχουν όλα όσα πραγματικά μπορούν» δηλώνει απερίφραστα η γενική γραμματέας της Ένωσης Δασκάλων της Μεγάλης Βρετανίας Μαίρη Μπάουστιντ σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Τhe Τimes».
Μητέρα και η ίδια και με πολυετή εμπειρία στη διδασκαλία, η κυρία Μπάουστιντ προειδοποιεί ότι η επιθυμία των σύγχρονων μπαμπάδων και μαμάδων να ξεφύγουν από τα άκαμπτα και απολυταρχικά πρότυπα των δικών τους γονέων τούς έχει οδηγήσει στο αντίθετο άκρο κάνοντάς τους να θεωρούν διαταγή κάθε επιθυμία του τέκνου τους.
«Πολλές φορές όσοι έχουν παιδιά επενδύουν περισσότερο στο να γίνουν αρεστοίπαρά στο να γίνουν σεβαστοί. Ως γονιός, όμως, δεν είσαι ο καλύτερος φίλος του παιδιού σου. Η δουλειά σου είναι πολύ πιο σοβαρή από αυτό. Πρέπει να γίνεις παράδειγμα για το παιδί σου και να του δείξεις τον δρόμο για την ωριμότητα ασκώντας σωστά την εξουσία σου.
Όσοι έχουν παιδιά δέχονται υπερβολικές πιέσεις να τους παρέχουν τα πάντα και συχνά η αντίσταση σε αυτές τις πιέσεις μπορεί να γίνει εξαντλητική. Παρ΄ όλα αυτά, έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε ότι όλοι οι κανόνες είναι διαπραγματεύσιμοι και ότι αν ένα παιδί ζητάει κάτι το έχει ανάγκη και αν απαιτεί κάτι τότε πρέπει να το έχει» λέει.
Κι όμως υπερβολικά ανεκτικός γονιός δεν σημαίνει απαραιτήτως «καλός γονιός». Πολυάριθμες μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα υγιώς πειθαρχημένο περιβάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες όπως η κατανόηση, η αυτοπειθαρχία και η εργατικότητα και συνεπώς να γίνουν πιο επιτυχημένα στην ενήλικη ζωή τους. Παρομοίως τα παιδιά που διαπρέπουν στο σχολείο είναι ως επί το πλείστον εκείνα που δεν προέρχονται από υπερβολικά φιλελεύθερες ή αυταρχικές οικογένειες.
«Πολλοί εργαζόμενοι γονείς προσπαθούν να επανορθώσουν για τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους “κακομαθαίνοντας” τα παιδιά τους, κωφεύοντας στις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους. Ορισμένες από τις σημαντικότερες δεξιότητες επιβίωσης που μπορεί να διδάξει κανείς στο παιδί του αφορούν την πειθαρχία, την αυτοσυγκράτηση, τη σύνεση και τη δυνατότητα τήρησης ενός ορισμένου προϋπολογισμού. Στην πραγματικότητα δεν κάνουμε χάρη στα παιδιά μας αν τους φερόμαστε σαν σε πρίγκιπες και πριγκίπισσες».
10 τρόποι να αρνηθείτε:
Πώς να θέσετε όρια στο παιδί σας χωρίς να κάνετε το σπίτι σας… εμπόλεμη ζώνη!
1. Προτού αρνηθείτε ή απαγορεύσετε κάτι στο παιδί σας,πάρτε λίγο χρόνο για να σκεφθείτε πώς ακριβώς θα χειριστείτε την κατάσταση και προσπαθήστε να μην παρασυρθείτε από τον θυμό ή την κούρασή σας.
2. Ακούτε με υπομονή το αίτημα του παιδιού σας και απαντάτε του πάντοτε με γλυκύτητα,ευγένεια και σεβασμό προς το άτομό του,ανεξαρτήτως της ηλικίας του. Έτσι θα μάθει να σας απαντά αναλόγως.
3. Να εξηγείτε πάντοτε στο παιδί με ξεκάθαρο,κατανοητό και ήρεμο τρόπο γιατί αρνείστε ένα αίτημα του.Γνωρίζοντας ότι δεν το τιμωρείτε θα δεχθεί την άρνηση με μεγαλύτερη ευκολία.
4. Όταν το παιδί σας ρωτάει γιατί δεν μπορεί να έχει ή να κάνει κάτι,η απάντησή σας πρέπει να συνάδει προς τη γενικότερη συμπεριφορά σας και να είναι σταθερή.Διαφορετικά η άρνησή σας θα αυτοαναιρείται.
5. Αν η άρνησή σας είναι θέμα συνθηκών ή ηλικίας του παιδιού και όχι θέμα αρχών,εξηγήστε στο παιδί τι χρειάζεται να κάνει ή πόσων χρονών πρέπει να γίνει για να μετατρέψει το «όχι» σε «ναι».
6. Χρησιμοποιήστε θετικές εκφράσεις για να αντισταθμίσετε την άρνηση. Για παράδειγμα, «δεν μπορείς να πάρεις το μαχαίρι αλλά μπορείς να πάρεις την μπάλα» ή «δεν μπορείς να μείνεις εκτός σπιτιού ως τα μεσάνυχτα αλλά μπορείς να προσκαλέσεις τους φίλους σου να δείτε ταινία ως αργά».
7. Επιβραβεύστε τα παιδιά που παρουσιάζουν υπεύθυνη και ώριμη συμπεριφορά. Έτσι θα ξέρουν έμπρακτα ότι ο σεβασμός των ορίων και των κανόνων αποδίδει καρπούς και δεν είναι μια στείρα διαδικασία.
8. Αν και το «όχι» πρέπει να είναι σταθερό, για να απολαμβάνετε πάντοτε την εμπιστοσύνη του παιδιού σας, οφείλετε να φαίνεστε προσηνείς και ευέλικτοι. Αν το παιδί διαπραγματευθεί με βάσιμα επιχειρήματα και ήρεμο τόνο το αίτημα του, σκεφθείτε την πιθανότητα να αναιρέσετε την αρχική σας απόφαση.
9. Θα πρέπει να είστε έτοιμοι όχι μόνο να εκφράσετε μια άρνηση αλλά και να γίνετε αποδέκτης της. Να θυμάστε ότι η άσκηση της γονεϊκής εξουσίας δεν είναι ένα παιχνίδι στο οποίο ο γονιός έχει πάντα δίκιο.
10. Αν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές σας,οι λέξεις «όχι» ή «μη» αποτελούν αιτία «πολέμου» για το παιδί σας,ίσως είναι θεμιτό να επανεξετάσετε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνείτε μαζί του.
