Ποιος αντέχει να βάλει κάτω από μεγεθυντικό φακό τη σχέση ανάμεσα σε πατέρα και γιό; Πρόκειται για μια σχέση που είναι αρκετά μπερδεμένη και περνά από διάφορα στάδια. Ακριβώς όπως η σχέση μητέρας κόρης αλλά με πιο δυνατές εκρήξεις και πολύπλοκες καταστάσεις. Κάποιες φορές και μάλιστα από πολύ νωρίς αναπτύσσεται ανάμεσά τους ανταγωνισμός. Δείτε το μικρό αγοράκι πώς διεκδικεί τη μαμά του «Η μαμά είναι δική μου», λέει κάθε φορά που ο μπαμπάς πάει να την αγκαλιάσει. Άλλες φορές πάλι το μεγαλύτερο αγόρι προσπαθεί να ισοπεδώσει τον πατέρα του. Εκείνος ξαφνικά δεν γνωρίζει τίποτα χρήσιμο, δεν είναι απαραίτητος και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Δεν είναι πάντως για να απογοητεύεστε. Κάπου εκεί μετά την εφηβεία ή μετά τις σπουδές, η σχέση ανάμεσα σε πατέρα γιο αποκαθίσταται και ανάμεσά τους υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Ο πατέρας γίνεται πρότυπο για τον γιο του και μπορούμε πια να μιλάμε για βαθιά εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη. Τι γίνεται όμως ως τότε; Πατέρας και γιος ζουν τα πάθη τους ή μπορούν να γίνουν φιλαράκια; Ας δούμε τρόπους με τους οποίους ο πατέρας μπορεί να κάνει πιο ισχυρό τον δεσμό με τον γιο του.
-Να θυμάστε πάντα ότι ο γιος έχει πάντα πρότυπο τον πατέρα
Ακόμη κι αν προσπαθεί να τον ισοπεδώσει, το πατρικό πρότυπο δεν περνά ποτέ απαρατήρητο από έναν γιο. Ο γιος πάντα παρατηρεί τον πατέρα του και από αυτόν μαθαίνει πώς είναι ένας άνδρας. Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο ο πατέρας συμπεριφέρεται στη μητέρα, ο γιος σέβεται ή δεν σέβεται τις γυναίκες. Παρατηρώντας πώς λειτουργεί ο πατέρας στα επαγγελματικά του ή στις συναλλαγές του με τους άλλους, παραδειγματίζεται ο γιος και κάνει τα ίδια και αυτός όταν θα μεγαλώσει. Πολύ δύσκολα ένα παιδί θα βγει από το “σύστημα” του μπαμπά. Θα πρέπει ο μπαμπάς να έχει κάνει κάτι πολύ μεγάλο και σοβαρό για να διώξει στην πραγματικότητα από το “σύστημά” του το παιδί του.
-Κοινά ενδιαφέροντα ανάμεσά τους
Δυο άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα μπορούν να τα πάνε καλά. Ειδικά αν είναι πατέρας γιος ακόμη καλύτερα. Καθώς το παιδί μεγαλώνει είναι καλό ο πατέρας να παρατηρεί τι του αρέσει και να βρίσκει πράγματα που μπορούν να κάνουν μαζί. Αν για παράδειγμα στον γιο αρέσει από πολύ μικρός η μπάλα, τι το καλύτερο απ’ το να έχουν κοινή αναφορά το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Μεγαλώνοντας θα βλέπουν και θα σχολιάζουν μαζί αγώνες και κάπως έτσι θα έχουν ένα μικρό καταφύγιο για τη σχέση τους. Θα υπάρχουν και κόντρες, αλλά θα υπάρχει πάντα και το κοινό ενδιαφέρον τους.
-Ο πατέρας ακούει τον γιο του σαν ένας φίλος
Ο αυταρχικός μπαμπάς δεν είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται ένα παιδί. Ακόμη χειρότερα για τη σχέση ανάμεσα σε πατέρα γιο. Μπορεί να τη δυναμιτίσει με τρόπο που δεν θα έχει επιστροφή. Ο πατέρας πρέπει να είναι φίλος με τον γιο του. Πάντα με όρια αφού η απόλυτη φιλία ανάμεσα σε γονείς και παιδιά είναι εξ ορισμού λάθος. Είναι άλλο πράγμα ο γονικός ρόλος και άλλο πράγμα ο φίλος. Στον φίλο δεν χρειάζεται να δώσει κανείς εξηγήσεις. Στον γονέα όμως επιβάλλεται. Ο πατέρας που ακούει τον γιο του όπως θα άκουγε έναν φίλο του, καταφέρνει να χτίσει ανάμεσά τους μια σχέση εμπιστοσύνης. Ο πατέρας που δεν φοβάται να μιλήσει στον γιο του ήρεμα και πολιτισμένα για όλα τα θέματα που τον αφορούν ανάλογα με την ηλικία του, έχει κερδίσει το παιδί του. Τέλος, πολλές φορές ακόμα και τα παιδιά έχουν ανάγκη απλώς να τα ακούσει κάποιος χωρίς απαραίτητα να περιμένουν και μια απάντηση. Ακόμα κι αυτό, το να ξέρουν δηλαδή ότι έχουν κάπου να τα πουν, είναι ένα μικρό λιθαράκι σ’ αυτήν την τόσο υπέροχη σχέση ανδρών που προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της.
